Seizoen 13 - Flikken Maastricht

AFLEVERING 4 - Bitcoin (deel 3)

"Ah, nee! Fuck! Niet alweer!" Frans klapte uit frustratie met zijn handen op zijn bureau. Eva en Wolfs keken verveeld zijn richting op. Zo ging het nu al weken. Elke keer was hij er bijna, zat hij bijna bij de moordenaar in het systeem, en werd hij er vervolgens weer uitgegooid. De rechercheurs zagen van een afstand al dat hij hetzelfde teken weer in beeld kreeg: een schorpioen.

Wolfs stond ineens op. "Kom. Dit gaat toch niet werken."

"Wat wil je doen?" vroeg Eva.

Hij begon te grijnzen. "Mechels irriteren."

Ze liepen samen het kantoor van hun chef in, nadat ze netjes drie keer op de deur hadden geklopt.

"Elk spoor loopt dood, Frans kan geen ene fuck vinden en ik verveel me de pleuris."

Eva moest haar lach inhouden. Ze kon altijd genieten van zijn directheid.

Wolfs nam plaats op de stoel naast zijn partner en keek Mechels zwaarmoedig aan.

"En wat willen jullie van mij?"

Eva keek ook vragend naar Wolfs.

"Een andere IT'er misschien?" vroeg hij.

Eva knikte instemmend. "Misschien ééntje die niet zo stoffig is als Frans?"

Wolfs grinnikte terwijl hun chef hen zuchtend aankeek. "Frans is een prima IT'er, jullie moeten het anders gaan oplossen."

"Maar wat nou als we iemand anders in kunnen schakelen, waarvan ik wel zeker weet dat diegene wel wat kan vinden?" vroeg Eva. "Dan scheelt dat een hoop tijd."

Wolfs en Mechels keken haar bedenkelijk aan. "En waar heb je het nu over?" vroeg Wolfs dezelfde vraag die Mechels ook in haar hoofd had.

"Ze heeft zelfs een keer in het politiesysteem ingebroken. Ze zit nu vast." legde ze uit.

"Julia van Asten?" vroeg Wolfs verbaasd.

"Ja! Ik wet dat zij binnen no-time onze man heeft."

Eva zag Wolfs' goedkeuring, dus keek ze hoopvol naar Mechels, die nog niet overtuigt was.

"Nou, ik zou het moeten overleggen." zei ze uiteindelijk. "Ga er niet vanuit dat het lukt. Ik kan jullie echt niks beloven."

***

"Kan je ook niet slapen?"

Eva schrok op uit haar gedachten en voelde een hand op haar schouder, die er ook weer gelijk vanaf gleed. Ze keek achterom en zag Wolfs naar de koelkast lopen.

"Nee. Jij dus ook niet?"

Hij kwam bij haar aan tafel zitten en schonk voor hen een glaasje chocomelk in. "Ik hoorde jou naar beneden gaan. Ik dacht: laat ik haar gezelschap houden." glimlachte hij.

"Heb ik je wakker gemaakt?" vroeg Eva terwijl ze haar hoofd in haar handen legde.

"Nee, ik was nog wakker. Kon niet in slaap komen. En jij?"

"Nachtmerrie." verzuchtte ze.

"Heb je ze nog vaak?" Hij wist dat ze in de kliniek geen één goede nacht heeft gehad, maar hij hoopte dat ze zich nu wat veiliger zou voelen.

"Soms nog."

"Over hem?"

Hem. Bols. Er liep direct een rilling over Eva's rug bij de gedachte aan hem. "Soms." zuchtte ze weer. "Maar deze nachtmerrie ging over jou."

"Mij? Ben ik zo eng?" lachte hij.

Eva glimlachte flauwtjes terug en schudde haar hoofd. Ze begon iets te grijnzen. "Jij bent absoluut niet eng, Wolfje."

Maar de gedachte dat je doodgaat maakt me doodsbenauwd, maakte ze de zin in haar hoofd af.