Seizoen 13 - Flikken Maastricht

AFLEVERING 5 - Shock (deel 3)

Wolfs wilde net zijn gesprek afronden met de technische recherche, toen hij ineens een schreeuw uit de gang hoorde komen. Dezelfde schreeuw die hij een uur terug ook al had gehoord.

Opnieuw bedacht hij zich geen moment en rende naar haar toe.

"Wat is er?!" vroeg hij beduusd, terwijl hij haar angstig tegen de muur aan zag zitten, starend naar het lijk.

Wolfs hurkte bij haar neer er sloeg een arm om haar heen.

"Ze beweegt." fluisterde ze zonder dat ze haar hoofd afwendde.

Wolfs keek haar vragend aan en bekeek toen het meisje goed: eva had gelijk.

Hij liet Eva los en ontfermde zich over Zoë, die steeds levendiger leek te worden.

"Ik wil met spoed een ambulance! Ze leeft nog!"

***

Toen Zoë met de ambulance was afgevoerd had Wolfs Eva naar huis gebracht. Ze had niks meer tegen hem gezegd en was gelijk door naar bed gegaan om nog even wat slaap te pakken.

Echt veel slaap kreeg ze niet, maar het was genoeg om weer met goede moed naar het werk te gaan.

Toen de rechercheurs weer op het werk aankwamen, liepen er net twee collega's grinnikend van Eva's bureau weg. Ze begroetten hen net iets té vriendelijk waarna ze zagen waarom ze zo moesten lachen: op Eva's beeldscherm was een A4'tje geplakt met 'Scream Queen 2018' erop. Nog voordat Eva kon zuchten, had Wolfs het er al geïrriteerd af getrokken. Hij gooide het weg en begon aan zijn werk, alsof er niks meer aan de hand was. Eva glimlachte even naar hem terwijl ze het gelach op de achtergrond probeerde te negeren. Haar blik kruiste met de zijne en hij kneep geruststellend even zijn ogen dicht.

"Nou, weer een beetje bijgekomen van de schrik?"

Eva keek op naar haar vriendin die naar haar toe liep. "Ja hoor." antwoordde ze kort.

"Ik heb net contact gehad met het ziekenhuis. Ze was schijndood." vertelde Marion.

"Schijndood?" vroeg Eva bedenkelijk.

"Ja, door de elektrocutie. Het gaat nu na omstandigheden goed met haar."

Eva keek zuchtend haar partner aan. "Oké, de volgende keer werk ik liever met écht dode mensen."

"Nou, dan heb ik Loïs Meulenbeld voor je." kwam nu ook Romeo aanlopen. "De pillen die ze bij zich had zijn vervuild. Er stonden meerdere vingerafdrukken op het zakje."

"Ik denk dat er in die fabriek best wat gedeald wordt. Misschien waren ze daarom wel in die fabriek?" vroeg Wolfs. "Heeft die jongen die jullie gesproken hebben nog wat zinnigs gezegd daarover?"

"Nee, niks. Hij was té erg van slag om wat uit te brengen." zuchtte Marion.

"Dan moeten we dus nog met hem praten en misschien kan onze levende dode ons ook meer vertellen?"

Nog voordat hij zijn zin af kon maken stond Eva al op om hun jassen te pakken. Er was werk aan de winkel.

(Sorry voor dit kleine stukje!)