Seizoen 13 - Flikken Maastricht

AFLEVERING 7 - Contrast (deel 4)

Aron zat meteen rechtop toen hij Eva en Wolfs de verhoorkamer in zag komen.

"Luister, ik weet waar ik van beschuldigd wordt, maar ik heb haar niks gedaan!"

De rechercheurs gingen voor hem zitten en keken hem alleen aan.

"Echt! Ik zou haar nooit pijn willen doen! Ik heb haar níét verkracht!"

Eva trok haar wenkbrauw op. "Dus die aangifte van haar slaat nergens op?"

"Dat moest van haar vader," zei hij. "denk ik." Hij kreeg tranen in zijn ogen. "Zij wilde het ook, oké! Echt!"

"Heeft ze je dat gezegd of heb je dat alleen aangenomen?" vroeg Eva.

"Nee!" Hij legde zijn hoofd in zijn handen. "Ik weet dat ik hier als de slechterik overkom, maar..." Hij zuchtte. "ik ben verliefd op haar."

"En jij denkt dat zij ook op jou verliefd is?"

"Dat is ze ook!"

"Als ik verliefd zou zijn op iemand, zou ik geen aangifte willen doen."

"Zelfs niet als je vader je dwong?" Aron keek haar hoopvol aan, maar het bleef stil van Eva's kant.

"Ik weet echt wel dat ze jong is-"

"Minderjarig." kapte Eva hem direct af.

"Ja. Minderjarig ja. Maar ze is heel volwassen voor haar leeftijd." Hij beet op zijn lip. "En God, ik heb me ingehouden. Maar op een gegeven moment lukt dat niet meer, snapt u? U bent zelf toch ook wel eens verliefd geweest?"

"Ja," knikte ze. "maar al zou het de liefde van mijn leven zijn: als het niet kan, dan kan het niet. Dan zou ik me inhouden, hoelang dat ook zou moeten duren. Als het iets échts is, dan kom je uiteindelijk wel bij elkaar, vind je ook niet?"

Wolfs keek zijn partner aan, die door had dat hij naar haar staarde. Ze kleurde wat. Ze dacht aan hem, hoopte hij. Maar hij was het eens met Aron. Soms kan je niet meer langer wachten.

Aron zuchtte. "Ik had ook beter moeten weten, dat ben ik met u eens."

***

Wolfs hield Eva direct tegen toen ze de verhoorkamer uitliepen. "Sorry nog, voor die opmerking in de auto."

Eva haalde haar schouders op. "Ik ben bang dat je wel gelijk hebt... Zulke zaken raken me gewoon."

"Dat is ook niet gek. Ik begrijp het. Ik zou het alleen jammer vinden dat we het leven van die man kapot maken om iets wat niet echt is gebeurd."

Eva sloeg haar ogen neer. "Ik weet het."

"Ik wil toch nog wel graag een keer met Sarah praten." begon Wolfs. "Misschien kunnen we dat vanmiddag doen?"

"Dan zou je dat even alleen moeten doen."

"Want?"

"Psychiater." glimlachte Eva terug.

"Wat hoorde ik?" Eva liep, samen met Wolfs, door naar hun collega's. "Een vondeling in het park?"

Marion, die nog steeds beduusd was, knikte. "De baby was onderkoelt, maar het gaat nu goed met hem."

"Jeetje. En jullie hebben geen idee wie de moeder is?"

"Er is geen enkel aanknopingspunt die naar de moeder kan leiden, helaas." antwoordde Romeo.

"Hoi." Ze werden onderbroken in hun gesprek door Julia, die net kwam aanlopen met een half opgegeten broodje.

"Je praat weer tegen ons?" Eva zette haar handen in haar zij.

"Ja," knikte ze terwijl ze een grote hap van haar broodje nam. "ik heb een manier voor jullie om het goed te maken."

"Pardon?" vroeg Eva verbaasd. "Wíj moeten het goed maken?"

Wolfs begon op de achtergrond te grinniken.

"Ja." knikte Julia. "Jullie gaan vanavond met me mee naar de kroeg."

"De kroeg?"

"Ik hou mijn verjaardag vanavond."

"En wanneer ben je jarig?"

"Vandaag."

Eva keek Wolfs aan, die zijn schouders ophaalde.

"Eh... gefeliciteerd dan?" zei Eva.

"Ik ga alleen als Eva gaat." hoorde ze Wolfs achter zich mompelen.

"Nou, dan komen we."

"Top." Julia schoof de rest van haar broodje naar binnen en keek Marion en Romeo aan. "Jullie?" vroeg ze met volle mond.

Marion lachte. "Ik heb een date vanavond... maar ik zou hem mee kunnen nemen?"

Eva begon te grinniken. "Tinder?"

"Nee, nee, je had gelijk over die app. Deze heb ik in de boekhandel ontmoet."

Julia keek ondertussen Romeo aan. "Jij?"

"Ik kijk wel of ik kom."

Ze aaide hem over zijn hoofd. "Jij hebt ook nog wat goed te maken, pik."

Hij duwde haar hand weg en ging verder met zijn werk terwijl zij lachend wegliep.

***

Wolfs kwam de spreekkamer binnen en zag Sarah zenuwachtig aan haar haar plukken. Ze leek niet te schrikken van Wolfs, wat hij als iets positiefs zag.

"Mijn collega is er vandaag even niet, vind je dat erg?" vroeg hij haar.

"Nee hoor." Haar stem klonk mistroostig.

"Goed." Wolfs schonk wat water voor haar in en ging tegenover haar zitten.

"Zou je mij kunnen vertellen wat er precies is gebeurd, die avond?"

Sarah was stil en begroef direct haar hoofd in haar handen.

"Wij hebben met Aron gesproken... Hij vertelde ons dat hij verliefd op je is."

Sarah keek hem aan. Ze had flinke wallen en het leek alsof al het bloed uit haar gezicht verdwenen was.

"Als jij mij verteld dat het echt zo is, dat hij je écht heeft verkracht, dat ga ik er alles aan doen om hem te laten bekennen." Hij keek haar ernstig aan. "Maar als het niet zo is en je doet toch aangifte, weet je wat dat voor hem gaat betekenen? Hij raakt álles kwijt."

Tranen vulden haar ogen.

"Je wilde het zelf ook, of niet?"

Sarah knikte. "Hij heeft niks verkeerds gedaan. Dankzij mij zitten we in deze klote situatie. Ik raakte in paniek, toen mijn vader erachter kwam. Ik wist niet wat ik moest doen." Ze veegde haar wangen droog. "Mag ik mijn aangifte intrekken?"

Wolfs knikte.

"Dan is er niks meer aan de hand?"

Hij haalde zijn schouders op. "Hij zal alsnog voor de rechter moeten verschijnen. Je bent en blijft minderjarig." vertelde hij. "Maar voor nu kunnen we hem vrijlaten."