Seizoen 13 - Flikken Maastricht

AFLEVERING 2 - Prooi (deel 5)

Ondanks Eva had beloofd om naar huis te gaan, was ze toch gebleven en zag ze hoe Wolfs omver werd geduwd. Hij stond al vloekend op en stormde achter Julia aan. Eva moest zich inhouden om hem niet te helpen. Ze wilde Wolfs niet weer boos maken.
Ze had al betaald maar ze kon niet naar huis gaan. Oplettend ging ze weer rustig zitten. Als de collega's hier aan zouden komen, zou ze hen in kunnen lichten. Ze moest wel blijven.

Wolfs rende hijgend achter haar aan. Hij miste Eva ontzettend op dit moment: zij was veel sneller dan hem. Auto rijden was meer zijn ding. Daar had je ook geen goede conditie voor nodig.
Op dit soort momenten merkte Wolfs dat hij oud werd. Of misschien zelfs al was. Het enige voordeel van zijn leeftijd was dat Eva op oudere mannen viel.

De blonde dame waar hij nu op jaagde, rende een drukke winkel straat in, waar ze met gemak tussen de menigte glipte. Wolfs had wat minder geluk met de winkelende mensen toen hij bijna een botsing had met een fietsende jongen, een paar dames aan de kant moest duwen en tot zijn spijt tegen een enorme kerel opbotste, die de sportschool waarschijnlijk als tweede huis had.
"Kijk uit klootzak!" riep hij woest.
Wolfs glipte snel langs hem heen en zocht snel de lange blonde paardenstaart, die hij nog net een zijstraatje in zag glippen.
Ze rende weer terug naar het Onze Lieve Vrouweplein, waar de achtervolging begon.
Eva was braaf blijven zitten op het terras, maar ze zat op het puntje van haar stoel toen ze Julia en Wolfs weer zag verschijnen. Ze stond zelfs op, om eventueel te helpen, maar Julia vluchtte al weer een andere straat in.
Eva kon een lach niet onderdrukken toen ze Wolfs zo gefrustreerd zag rennen.
Eva had nu ineens door wat Julia van plan was: ze wilde weer naar dezelfde regenpijp, waar ze haar de eerste keer was ontvlucht. Het kon Eva even niet schelen wat Wolfs ervan vond: ze moest en zou haar krijgen.

Toen Eva net een straat uitkwam rennen, zag ze in haar ooghoek dat Julia haar richting op kwam. Eva bedacht zich geen moment en trapte haar tegen haar scheenbenen. Ze viel voorover op de grond waarna Eva direct haar handen op haar rug duwde.
"Je bent aangehouden." siste Eva.
Julia begon te lachen. "Daar ben je! Ik miste je al."
Eva keek vlug naar achteren en zag Wolfs naar hen toe komen. Hij keek geïrriteerd naar Eva, boeide Julia direct en trok haar omhoog.
"Je bent aangehouden," hijgde hij. "Je bent niet tot- antwoorden verplicht."
Hij bekeek Julia's gezicht even en zag bloed van haar kin afkomen.
Zuchtend nam hij haar mee naar de auto en Wolfs zette haar erin. Hij sloeg de deur dicht en keek Eva chagrijnig aan.
"Wat denk je? Laat ik alsnog niet naar Wolfs luisteren want hij is toch zo dom om me constant te vergeven?"
"Wolfs, sorry, maar ik wist dat ze daar heen ging. We hebben haar nu toch?"
"Kijk verdomme naar haar gezicht. Daar moet ik weer over gaan liegen tegen Mechels."
"Zeg dan gewoon dat ik dat heb gedaan. Je hóéft het niet voor me op te nemen."
"Hoe dan ook ben ik de lul." Wolfs zuchtte en opende de auto.
"Ik breng je naar huis." zei hij nors.
"Nee, laat maar. Ik ga wel lopen."