Seizoen 13 - Flikken Maastricht

AFLEVERING 9 - Hel (deel 2)

Eva werd wakker, met haar hoofd op de keukentafel. Het was nog maar vier uur in de ochtend en hoewel ze nog drie uur kon bijslapen, had ze geen zin –of misschien zelfs niet de moed- om naar boven te gaan. Ze wreef in haar ogen, rekte zich uit en greep een blikje cola uit de koelkast. Dan ging ze maar alvast naar het bureau toe.

"Heb jij wel geslapen?" Ze voelde ineens twee koude handen van Marion op haar schouders. Ze keek achterom en glimlachte.

"Jawel hoor."

Marion wreef haar even over haar arm. Toen Wolfs ook het gebouw binnen kwam en achter zijn bureau ging zitten, kneep ze Eva nog even bemoedigend in haar schouders en liep weg.

Wolfs keek haar aan. "Ben je vannacht niet thuisgekomen?"

"Jawel, hoezo?"

"Ik heb je niet gehoord," Hij dronk een slok van zijn koffie. "meestal word ik wel wakker van je."

"Je zal wel diep geslapen hebben, het was ook wel een vermoeiende dag voor je."

Wolfs opende zijn mond al om een weerwoord te geven, maar hij werd onderbroken door hun chef, die naar haar kantoor liep. Gevolgd door de officier van justitie.

"Wolfs. Van Dongen. Kantoor."

De rechercheurs liepen gauw achter hun meerderen aan.

"Ik heb een bijzondere zaak voor jullie."

Mechels ging achter haar bureau zitten en schoof een dossier naar hen toe. Claire Sweerts zette een arm in haar zij en keek naar Wolfs, die het dossier meteen las.

"Thijs Ter Wee." Begon Mechels te vertellen. "29 jaar. Cipier bij een penitentiaire inrichting. Neergestoken met een houten kruis." Wolfs gaf het mapje door aan Eva, die direct een foto van een jonge man een kruis, met Jezus er nog aan, in zijn nek.

"Jeetje mina," mompelde Eva.

Wolfs keek haar aan. "Nou, letterlijk ja."

Eva keek op naar Mechels maar voelde de ogen van de OVJ branden. Ze keek haar richting op en ze zag dat Sweerts haar zat te bekijken. Eva keek haar vragend aan, maar Sweerts draaide haar hoofd weer van haar weg.

"Blijkbaar is er een ver uit de hand gelopen drugshandel aan de gang." vertelde Mechels, waardoor Eva haar aandacht weer op haar vestigde. "Ga er heen. En houd afstand van de gedetineerden."

Wolfs knikte. "Natuurlijk."

Weer keek Sweert Eva doordringend aan. Alsof ze wilde zeggen dat vooral Eva afstand moest houden. En niet alleen van de gedetineerden, maar vooral van de drugs.

Wolfs liep het kantoor uit, Eva volgde. Nog voordat ze weggingen naar de gevangenis kwam ook Sweerts het kantoor uitlopen. Eva liep op haar af.

"Heeft u een probleem met mij?" vroeg ze standvastig. "Want dan hoor ik dat graag nu." Wat was het toch altijd met haar en OVJ's?

Sweerts glimlachte vriendelijk naar haar. "Als verder niemand een probleem met jou heeft, heb ik dat ook niet." zei ze. "Maar ik hou gewoon een oogje in het zijl."

Eva sloeg haar armen over elkaar. "U houdt míj dus in de gaten?"

"Ik hou de afdeling in de gaten, Van Dongen. Het draait niet alleen maar om jou."

"Eva ga je mee?" Wolfs kwam tussen beiden. Het was waarschijnlijk Eva's redding geweest, want ze wist niet wat ze had gezegd als hij niet was gekomen. Eva rolde met haar ogen, liep naar haar stoel en greep haar jas.