Seizoen 13 - Flikken Maastricht

AFLEVERING 10 - Mama (deel 3)

Wolfs zag Eva de keuken inkomen. Haar haar hing los langs haar gezicht en ze had kleren aan die ze al jaren in de kast had liggen maar nooit aandeed omdat het niet gepast voor haar werk was. Ze was uitgerust. Geen wallen meer. Ze leek elke dag beter in haar vel te zitten en dat maakte Wolfs elke dag een beetje meer opgelucht.

"Leuk." zei hij uit het niets. "Je, uh... jij." stamelde hij. "Je ziet er leuk uit."

Eva lachte. "Dankje." Ze pakte de yoghurt uit de koelkast. "Je mag er zelf ook wel wezen hoor." knipoogde ze.

Wolfs grijnsde. "Zullen we anders een keertje weer uit eten gaan? Met z'n tweeën?"

Eva deed yoghurt in een schaaltje.

"Als in een... date?"

"Ja." antwoordde hij direct. "Ik bedoel, als jij het zo wil noemen." Hij haalde ongemakkelijke en hand door zijn haar en vervloekte zichzelf omdat hij zich ineens zo onzeker voelde bij haar. "Niet dat ik het niet zo wil noemen, maar-"

"Wolfs." onderbrak ze hem. "Het is een date. Als jij het maar regelt."

"Ja," knikte hij. "komt goed."

"Goed."

"Goed. Oké. Ik uh," hij stond op. "moet gaan. Ben al laat." Hij deed zijn jasje aan. "Romeo is nogal punctueel." Hij rolde met zijn ogen.

Eva lachte. "Nou, snel wegwezen dan."

Wolfs grinnikte en drukte voordat hij de deur uitliep, een vlugge kus op haar wang.

***

"Sorry, Lars, ik heb geen tijd." Julia wimpelde voor de zoveelste keer een collega af.

"Het is maar een mobieltje wat je op moet sporen. Het is simpel." antwoordde de agent geïrriteerd.

"Als het simpel is doe je het lekker zelf, toch?"

Lars zuchtte. "Het is simpel voor jou,"

Julia had hem nog niet één keer aangekeken. "Ik ben bezig. Vraag Larry maar."

Lars sjokte weg. Ze hoorde Romeo's bureaustoel bewegen en wist dat hij naar haar keek.

"Romeo, richt je op je eigen werk alsjeblieft."

"Jij verdient hier je geld om ons te helpen. Niet om alleen maar aan je eigen projectje te werken." zei hij.

"Mijn eigen projectje? Ik ben gewoon met een zwaar crimineel bezig."

Romeo zuchtte. "Jij bent echt niet te genieten de laatste tijd."

Julia draaide zich met een ruk om. "Wat?"

"Laat maar."

"Als jij gewoon niet zo in mijn nek loopt te hijgen, zijn we allebei beter af."

"In je nek hijgen?" Hij trok een wenkbrauw op. "Zo belangrijk vind ik je ook weer niet hoor."

Julia rolde met haar ogen. "Je vond me wel belangrijk genoeg om te neuken."

"Nou, voor jou duizend anderen hoor."

"Jongens," Wolfs kwam aanlopen. "Hou eens op."

"Zij doet onredelijk."

Julia's ogen werden groot. "Ik doe-"

"Kop dicht." Wolfs had nog niet eens een bak koffie op. Dit gezeik kon hij er niet bij hebben. "We zijn niet op de crèche. Mijn god hé." Hij plofte neer en startte zijn computer op. "Sorry dat ik zo laat ben. Ik had nog wat dingen thuis te doen."

"Romeo, snel, naar Mechels!" zei Julia overdreven. "Wolfs is een kwartier te laat! Het is een schande!"

Romeo draaide zich weer om. "Ik weet niet wat jouw probleem is maar ik ben dit echt spuugzat. Ik heb je niks misdaa-"

"Holy fuck!" riep ze ineens uit. "Ik heb hem!"

"Wat?" vroeg Romeo verbijsterd.

Wolfs rolde zijn stoel direct naar haar toe. "Danny?"

"Zijn adres!"

"Serieus?"

"Ja! Serieus!"

"Romeo," Wolfs richtte zich op zijn collega. "Regel zo snel mogelijke een arrestatieteam."

***

"Julia? We staan voor de woning." Wolfs had een oortje ingekregen zodat hij contact kon houden met Julia. "Weet je of hij binnen is of niet?"

"Ik kan geen apparaten ontdekken via zijn netwerk. Dus ik weet het niet."

"Oké. We gaan naar binnen."

"Hou me op de hoogte."

"Komt goed."

"Doe voorzichtig." hoorde hij een onzekere stem in zijn oor.

"Hoezo? Vind je me zo leuk?" grijnsde hij.

"Nee, je bent een kwal. Maar Eva vind je leuk."

Wolfs lachte maar zijn lach verdween toen ze een seintje kregen dat ze naar binnen gingen.

"Politie!" schreeuwde hij samen met zijn collega's terwijl ze de deur hadden intrapten.

Ze liepen met zijn allen verder maar hoe verder ze kwamen, hoe erger de geur van gas werd. Wolfs bedekte zijn mond en neus met zijn mauw, maar hij werd teruggeroepen om een gasmasker op te zetten.

Hij rende als eerst naar de keuken toe toen hij weer terug naar binnen liep, maar daar kwam het gas niet vandaan. Het enige wat hij zag was een inductieplaat. Hij liep verder en zag dat zijn collega's zich hadden verspreid door het huis. Ze hadden één deur nog niet gehad, omdat die op slot zat met een vingerscanner.

"Julia?"

"Ja?"

"Er is hier een deur die opengemaakt moet worden met zijn vingerafdruk. Ik kan niet naar binnen."

"Wacht ff."

Binnen no-time sprong de deur open en kon Wolfs naar binnen. Hij rende een trap af die naar een kelder leidde. Hij keek rond en zag een klein, maar totaal ingericht huisje. Met een gastoestel. Hij draaide meteen de knoppen dicht en keek weer om zich heen. Zijn oog viel ineens op een bed, waar een jonge vrouw en een kindje oplagen.

"Shit!" riep hij uit terwijl hij er direct heenrende.

"Wat is er aan de hand Wolfs?"

Wolfs nam het jongetje in zijn armen. "Ze liggen beneden!"

Hij rende omhoog, riep naar zijn collega's dat er nog iemand beneden lag en rende naar buiten.

"Bel een ambulance!" Hij legde het jongetje op de grond neer en begon direct te reanimeren.

Pas toen de ambulancebroeders hem bij het jongetje wegtrokken, kwam hij weer bij zinnen en zag hij een eind verderop dat de jonge vrouw ook boven was gebracht. Julia bleef hem dingen vragen, maar hij kon niks antwoorden. Hij zag hoe het kleine lichaampje de schokken van de AED ontving. Hij wist dat ook dit bij zijn werk hoorde, maar dit kwam heel hard binnen.