Seizoen 13 - Flikken Maastricht

AFLEVERING 10 - Mama (deel 8)

Wolfs zat op bed, met zijn mobiel in zijn handen. Hij had zijn broek al aangetrokken, maar zijn bovenlichaam was nog onbedekt.

"Blijf je dat spel spelen of ga je je nog klaarmaken voor je date?"

Hij keek op en zag Eva met glinsterende pretogen naar hem kijken. Wolfs grinnikte.

"Ik heb nog een uur toch?" Hij liet zijn scherm van zijn mobiel aan haar zien. "Level 8. Ik geloof dat ik net Julia in beeld zag."

Eva deed alsof ze op zijn verhaal lette, maar eigenlijk zat ze stiekem naar zijn lichaam te kijken, die er nog goed uitzag voor een man van zijn leeftijd.

"Ze zei 'Bye bye.' en toen was ik direct game over." ging hij verder met zijn verhaal. Hij keek haar weer aan waardoor ze even opschrok.

"Julia zei al dat het spel anders was dan toe zij het vroeger speelde." zei ze snel. Wolfs glimlachte waardoor zij begon te grijnzen.

Ze knipoogde. "Tot zo."

***

Een klein uurtje later zat Wolfs beneden gespannen op zijn date te wachten. Hij had al zo vaak met haar in een restaurant gegeten, maar het voelde anders nu. Het zat het er echt aan te komen, een relatie met haar. Dat had hij nooit durven dromen.

Hij hoorde niet veel later voetstappen op de trap en verscheen zijn beeldschone Eva in de keuken. Met haar haar los en een simpel strak donkerblauw jurkje aan.

"Heb jij toevallig die zwarte tas van mij gezien? Dat kleintje?" Ze schonk geen aandacht aan hem, maar zocht in kastjes naar de tas. "Ik dacht dat hij bij mij in de kast lag, maar ik kan hem niet vinden."

Wolfs zei niks, maar keek haar alleen maar aan. Eva draaide haar hoofd zijn kant op.

"Wat is er?" vroeg ze. "Is het niet goed?"

"Heel-" Hij stond op. "Heel goed- uh, mooi." stamelde hij.

Eva lachte en liep op hem af. Ze pakte zijn hand vast. Hij glimlachte naar haar en drukte een kus op haar wang.

"Vind je het erg als ik jou als tas gebruikt?" grijnsde ze en stopte direct haar mobiel in zijn broekzak.

"Eva en tassen gaan niet samen, dat weet je toch?" lachte hij.

"Rustig maar Wolfs, ik raak jou echt niet kwijt. Dat beloof ik."

***

Wolfs schoof als een echte gentleman Eva's stoel naar achteren en liet haar zitten.

"Gatverredamme, wat ben je toch romantisch." grinnikte Eva. Hij vond het prachtig hoe ze altijd zichzelf was, zelfs als ze in een luxe restaurant als deze was.

"Walgelijk he?" grijnsde hij terwijl hij ook ging zitten. Bijna direct werd hun drinken al opgenomen en kregen ze de menukaart voor zich.

"Ik heb ooit gelezen dat mannen romantischer worden als ze rond de vijftig jaar zijn." glimlachte Wolfs.

"En bij welk jaar wordt een vrouw romantischer?"

"Vrouwen zijn over het algemeen een stuk romantischer dan mannen denk ik."

Eva haalde lachend haar schouders op. "Behalve ik dan."

"Je bent nooit te oud om te leren."

"Hoeft niet." grijnsde ze. "Jij hebt genoeg romantiek in je lijf voor ons tweeën."