Amnesia ~ Dutch

Hoofdstuk 2

Pov Rosalie

Als we bij de club om de hoek aankomen is het er nog vrij rustig. Ik geef mijn jas aan de man achter de bali en ik krijg een stempel op mijn arm gedrukt. Als Marlee ook zover is gaan we meteen aan de bar zitten en bestellen we een simpel shotje.

-

Inmiddels is het half negen en er zijn in totaal misschien tien mensen. Ik besluit maar een water te bestellen aangezien ik weet dat ik niet zo goed tegen alcohol kan en Marlee gooit al weer een shotje achter over. ''Zou Liam er zijn?'' Vraagt Marlee en ik haal mijn schouders op. ''Liam is bij elk feestje, en aangezien het zaterdag is, het zou kunnen'' Grinnik ik.

Liam Payne, de populairste jongen van het westen, het westen van Melbourne. Hij heeft donker bruin haar en bruine ogen. Hij is niet echt speciaal, maar hij is volgends veel meiden een god. Hij heeft veel tatoeages en rookt, zoals de meeste 'bad boys' doen. Persoonlijk ken ik hem niet, maar ik heb wel veel slechte dingen gehoord. En wie ben ik dan dat niet te geloven? Over Liam gesproken, hij heeft Marlee helemaal in zijn macht, alleen weet hij dat zelf nog niet. En dat is maar goed ook, Marlee is goed gelovig. Dus als je haar iets vertelt dan geloofd ze je gewoon snel. En de senario's van Liam die Marlee in zijn handen heeft benoem ik maar even niet. Dan lopen mijn gedachte al helemaal niet meer.

''Rosie! Kom dansen!'' Hoor ik Marlee mijn gedachte verstoren en ik zie dat ze al een paar shotjes op heeft en losjes word.

Al hebben we geen auto, ik ben de bob.

"Coming'' Lach ik en we gaan samen op het grote podium staan terwijl Marlee een nummer aanvraagt. Ik dans, al mijn hele leven lang. En vaak als we naar een club gaan dan zet Marlee mij op een podium. Ik glimlach als ze mijn lievenlings nummer opzet, het nummer waarmee ik mijn eerste prijs mee won. Mijn eerste echte prijs, de nummer een. ''Dames en Heren, Rosalie Hemmson, dancing on Dynamite!'' Hoor ik en de muziek begint. Er beginnen al wat meer mensen om het podium te staan en ik glimlach. Zodra de muziek een bepaald deuntje aantikt begin ik met dansen, hip hop om precies te zijn. Ik maak moves en vlieg door de ruimte. Iedereen begint mee te klappen op de maat van de muziek en alles is even zoals vroeger. Het is lang geleden dat ik op een podium voor zoveel mensen heb gedanst. Meestal dans ik in mijn kamer, of ga ik naar het park en zoek ik een afgelegen plek op waar dan maar een paar mensen blijven kijken. Maar voor zulk publiek, deed ik dit alleen in Sydney, en het voelt goed om weer te doen.

Maar dan stopt de muziek, net na mijn salto. Ik kijk om me heen en zie een jongen het podium opkomen. Een jongen met blond haar in een kuif, een vriend van Liam zo te zien aan het gele bandje om zijn pols en alle tatoeages en piercings. ''Wat is een club, zonder Dance battles?'' Roept hij en iedereen juigt terwijl het bloed langzaam naar mijn hoofd stijgt. Ik heb nog nooit in een battle gedanst.

Marlee ziet mijn angst en knikt zachtjes terwijl ze iets fluistert in iemands oor. Diegene knikt en tikt razend snel op de toetsen van zijn laptop. ''Dus schatje, wat denk je ervan?'' Vraagt de jongen en ik draai me terug naar hem toe. ''Luke'' Glimlacht hij en hij steekt zijn hand uit. Het is een enorme belediging om zijn hand niet aan te pakken, voor mij. Dus doe ik het toch. Ik schud zijn hand een keer en glimlach zwakjes terug. ''Rose'' Mompel ik en hij knikt. ''Let's begin the battle!'' Roept Marlee en ik geef haar een angstige maar dodelijke blik terwijl ik klaar ga staan. Langzaam hoor ik een bekend nummer opkomen, genaamd Mr. Saxobeat van Alexandra Stan. Ik probeer zo snel mogenlijk een pas te bedenken maar Luke is me al voor en hij beweegt soepel voor mijn neus. Ik probeer arrogant te kijken maar aangezien ik dat totaal niet kan draai ik mijn rug maar naar hem toe. Ik ga in een mooie houding staan en als hij voor me gaat staan draai ik me om en begin ik met dansen. Ik maak een salto waarna hij er ook een maakt en we tegelijkertijd met elkaar bewegen. Ik hijg en voel dat ik uitegput raak en maak een simpele beweging naar Marlee om water. Die beweging kent ze maar al te goed en ze gooit een flesje water naar me toe die ik opvang en ik neem behendig twee snelle slokken om erna weer rond Luke te dansen alsof mijn leven ervan af hangt. Van Mr. Saxobeat gaat de DJ naar Infinity en Luke krijgt steeds meer moeite dus gooi ik behendig mijn flesje water naar hem toe.

Battle of niet, je blijft samen dansen, dus moet je samen een show neer zetten.

Dat waren de woorden van mijn dansjuf vroeger, hoe erg ik het ook vond dat ze mijn lievenlings juf overnam, ik heb veel van haar geleerd. En zonder haar had ik Luke's aanbod nooit aangenomen en was dat een belediging voor mezelf geweest. Maar zwak ben ik zeker niet.

''Je was geweldig!'' Roept Marlee als ik op een bank plof. Er staan heel veel mensen om mij heen en het enige wat ik kan doen is water achterover gooien en mijn borstkas gaat nog op en neer van het te weinig lucht dat ik kreeg tijdens het dansen. ''Goede battle'' Hoor ik een zware stem zeggen en als ik opzij kijk zie ik een jongen met een bandana staan en bruine krullen. Het doet me even aan hem denken maar ik negeer mijn gevoel en blijf het met mijn hoofd eens. Niet aan hem denken nu, hij is hier niet. ''Dankje'' Glimlach ik naar de jongen en ik krijg een schouder klop en dan is hij weg. ''Het is bijna half twaalf, hoelang wil je nog blijven?'' Vraagt Marlee en ik kijk haar geschrokken aan. ''Zo laat al?'' Vraag ik en ze knikt. ''Laten we maar naar huis gaan dan'' Grinnik ik en ze knikt. We staan op en ik bedank nog wat mensen die me complimenteren.

Luke heb ik nergends meer gezien, wat ik raar vind want niemand heeft gewonnen. Luke daagde me uit en we hebben er verassend genoeg samen een hele show van gemaakt. Dus het is niet zo dat hij verloren heeft en weg is gegaan, denk ik. Maar ik ga hem niet zoeken, het is al laat zoals ik al zei. Niet dat ik half twaalf laat vind maar morgen zou ik mijn zusjes ophalen bij het vliegveld. Ze zouden logeren van zondag tot dinsdag omdat ze nu vakantie hebben en over een paar weken zou ik naar Sydney komen. Ik zit er niet tegenop om naar Sydney te komen, maar ik ben bang oude bekende tegen te komen. Hem tegen te komen. Dat zal wel niet, Sydney is groot. Maar alsnog, mag ik er wel over piekeren. Want zo ben ik, een piekeraar, als dat een woord is.

''Hee Rose'' Hoor ik achter me en als ik me omdraai zie ik Luke staan, met de bandana jongen en Liam aan zijn zijde. ''Goede show'' Glimlacht hij. Ik kijk naar de drie jongens die naar ons toe komen, en dan naar Marlee die met grote ogen naar Liam kijkt. ''Ehm Ja jij ook, goed gedanst'' Mompel ik. Ik word langzaam nerveus, want zou jij dat niet worden als drie jongens met tatoeages als een soort bende naar jou toe liepen? Juist. ''Kan je morgen weer komen?'' Vraagt Liam me en zijn stem is verbazend zacht. ''Ja we kunnen morgen wel'' Glimlacht Marlee voor me. ''Mar, mijn zusjes komen morgen!'' Sis ik snel en ze lach. Oh Rose, ze heeft al een paar shotjes op. ''Sorry morgen kan ik niet, misschien volgend weekend'' Mompel ik en ik wil me omdraaien maar Luke houd me tegen. ''We spreken wel wat af'' Zegt hij tegen mijn nek aan en hij schrijft zijn nummer op mijn hand. Marlee giegelt en dan lopen de jongens weg. ''Leggo'' Mompel ik en ik trek Marlee mee naar huis.

Eenmaal een paar straten verder zie ik ons appartement al en ik sleur Marlee nogsteeds mee. Ik voel nu pas hoe moe ik ben en als ik de voordeur open heb duw ik Marlee naar binnen. Zonder haar nog een blik te gunnen sluit ik de deuren en ramen af en loop ik naar boven waar ik haar luid hoor giegelen tegen onze kat. ''Stop met lopen op vier voeten Pancake!'' Roept ze giegelend. Dat komt niet doordat ze aangeschoten is. Nouja het giegelen wel, maar onze kat heet werkelijk Pancake. Ik grinnik en zonder me om te kleden plof ik op mijn bed en val ik in een droomloze slaap.

Vote = Opdraging

Rosalie's (dans) kleding; http://www.polyvore.com/cgi/set?id=135466515&.locale=nl