Amnesia ~ Dutch

Hoofdstuk 44

Pov Rosalie

Mijn wereld stort in elkaar en ik kijk ze ongelovig aan. "Toen Jasmijn werd geboren hadden we al onenigheid, maar we hebben het nog twaalf jaar vol gehouden" Zegt mijn moeder alsof het niets is. "Dus jullie gaan scheiden?" Vraag ik en ze knikken. "Jasmijn gaat bij mama wonen en Lynn mag kiezen of ze bij mij wilt of alleen" Zegt mijn vader. "Alleen? Je laat haar alleen?" Roep ik en ze knikken. "Ze word zeventien" Zegt mijn moeder. "Ze mag het huis uit" Vervolgt ze haar zin en ik sta op waardoor mijn stoel achter me valt en ik storm de keuken uit, het huis uit. Ik pak mijn telefoon uit mijn zak en bel Luke. Ik ben er helemaal klaar mee, ik ben klaar met alles. "Rosalie eindelijk neem je op!" Roept Luke en ik frons en zie een paar gemiste oproepen staan. "Luke we moeten praten" Zeg ik alleen maar en het is en tijdje stil. "Over wat babe?" Vraagt hij en ik slik en zucht. "Ik moet je wat bekennen, kan je naar Niall's huis komen?" Vraag ik en ik hoor hem lachen. "Niall's huis? Ben je daar?" Vraagt hij en ik bijt op mijn lip. "Bijna" Mompel ik en ik hoor hem zuchten. "Het duurt een paar uur voor ik er ben, wat wil je zeggen dat niet over de telefoon kan?" Vraagt hij en ik bijt op mijn lip. "Ashton" Is het eerste wat ik zeg. "Niet weer" Zucht Luke. "Ik hou van je Rose" Zegt hij dan. "Luke, ik heb veel uit te leggen" Zeg ik terug en ik hoor hem nog een keer zuchten. "Ik ben er rond het avond eten" Mompelt hij en ik zie Ashton's huis in zicht komen. Ik ben er automatisch heen gelopen. Ik weet helemaal niet waar Niall woont, ik lieg weer tegen Luke.

Ik klop aan en hoor gestommel voor de deur open gaat en Ashton me fronsend aan kijkt. Hij heeft een korte broek aan en een grijs shirt met een logo erop. Zijn witte schoenen lijken wel licht te geven en als hij praat vind ik zijn schoenen nog interessanter dan de mijne. "Nu al terug?" Vraagt hij maar veel tijd om te antwoorden heb ik niet want dan stort ik in. Ashton vangt me op en ik leg mijn hoofd in zijn nek. "Het komt niet goed Ash" Snik ik zacht. Ik moet me groot houden voor Lynn maar ik kan het niet. Ik ben een wrak. Vanaf Jasmijn's geboorte is alles een leugen. Mijn vader's liefde voor mijn moeder is een leugen en mijn moeder wist het maar zei niks en genoot ervan tot nu. Twaalf jaar lang hebben ze hun trouwerij in stand gehouden maar na meer dan vijfentwintig jaar gaan ze scheiden. "Wat is er gebeurt?" Vraagt Ashton en ik zie zijn shirt nat worden door mijn tranen. "Ik heb Luke gebeld en vanavond is hij in Niall's appartement, ik wil jou en de band niet zwart maken maar ik ga het hem vertellen en ik ga het uit maken" Ratel ik. "Je moet het niet voor mij uitmaken" Zegt Ashton terwijl hij over mijn rug wrijft maar ik schud mijn hoofd. "Je snapt het niet, ik heb hem nooit leuk gevonden. Het was allemaal schijn" Mompel ik tegen Ashton. "Ik heb nooit in ons geloofd. Ik heb nooit geloofd dat ik en Luke langer dan een maand een relatie zouden hebben. Hij weet dat ik verliefd ben op een ander. Ik hou van een ander, maar hij begrijpt me niet en wou dat ik hem vergeette en voor Luke ging. Maar niemand begrijpt me" Ik haat liefde, ik haat het zo erg. "Je vind het perfecte vriendje, je vergeet hem wel" Zegt Ashton zacht. Begrijpt hij dan niet dat het niet kan? Die jongen waar ik het over heb, ik heb het over hem en hij heeft niks door. Ik haat liefde, ik haat het zo erg dat ik langzaam al mij gevoelens uit me gezogen voel worden.

"Om eerlijk te zijn, ik geloof niet meer in liefde" Zegt Ashton zachtjes en ik kijk hem aan. Wat? "Ik begin het langzaam aan ook niet te geloven" Mompel ik. "Ik ben voor je gevallen Rose, lang geleden" Zegt hij en ik sluit mijn ogen en leun tegen zijn borst. "Ik kan dit niet, ik wil je geloven maar ik kan het niet" Mompel ik. Ik lijk wel gestoord. "Ik heb hoop dat het goed komt maar ik heb nogsteeds een vriendje" Mompel ik zachtjes. "Ik geef je tijd. Ik geef ons tijd" Zegt Ashton hoopvol en ik zucht. "Die tijd hebben we nodig"

-

Het is vijf uur en Ashton brengt me naar Niall waarna hij Lynn naar een vriendin brengt waar ze blijft slapen. Ik heb haar vertelt dat ze gingen scheiden en we hebben samen lang gepraat op de bank. Ik vertelde dat ze op haar zelf mocht wonen en ze wou meteen naar Melbourne, maar ik heb haar gezegt dat we Jasmijn niet in de steek mogen laten. En als ze naar Melbourne komt laat ze al haar vriendinnen in de steek zoals ik heb gedaan en dat wil ik niet. De auto stopt wat me uit mijn gedachte haald en ik zucht diep. Ik heb gevraagt of Ashton Lynn en mij alleen wou laten en ik heb Lynn alles vertelt. Ze knikt naar me als ik op mijn lip bijt en naar nummer drie staar. "Hier is het, hoelaat moet ik je ophalen?" Vraagt Ashton en ik haal mijn schouders op. "Ik zie wel, ik heb mijn nummer in je telefoon gezet toen je sliep" Mompel ik en ik stap uit en zwaai kort voordat ik aanbel bij Niall. Vanmiddag toen ik wat was gekalmeerd heb ik hem gebeld en gevraagt of Luke en ik konden praten bij hem thuis. Hij zei dat Melanie er ook zou zijn maar ze zouden ons wel alleen laten. Het enige wat ik kon doen is hem bedanken en ophangen en ik ben zenuwachtig voor vanavond, als Luke er ook is.

Vote = Opdraging

Rosalie's Kleding; http://www.polyvore.com/cgi/set?id=143189749&.locale=nl