Amnesia ~ Dutch

Hoofdstuk 28

Pov Rosalie

Ik zucht en leg Marlee voor de tweede keer alles uit wat er in mijn hoofd afspeeld. Over hem, over Luke. Over haar en Michael waarvan ik niet weet of hun nou een relatie hebben of niet. Ze knikt langzaam en het enige wat ik kan doen is voor me uit staren. ''Ik weet wat ik moet doen, maar niet waar ik moet beginnen'' Mompel ik en Marlee loopt alsmaar rondjes om de tafel. ''Misschien moet je alle herinneringen aan hem opschrijven, en in een potje doen?'' Vraagt Marlee en ik haal mijn schouders op. ''En dan? Dan heb ik een potje met honderd keer zijn naam'' Zucht ik. ''Dan stop je 'hem' een soort van weg, in een potje!'' Gilt Marlee blij en dan verdwijnt ze in de trapkast. Marlee ook altijd met haar slimme ideeën. ''Ik heb hier mijn Mickey Mouse spaarpot, stop daar briefjes in met herinneringen!'' Zegt Marlee en ik zucht. ''Wat moet ik doen?'' Vraag ik en ik zucht nog een keer om de domme vraag. Marlee pakt papier en scheurt er een stukje vanaf. Ze pakt een pen en knikt naar me als teken dat ik kan gaan praten. ''Hij en ik-'' Ze onderbreekt me door een kuch en knikt erna. ''Ashton en ik'' Verbetert ze me en ik ga beter zitten. ''Ashton en ik leerde elkaar kennen in de eerste klas'' Glimlach ik. ''Hij liet zijn boeken vallen, en ik hielp hem met ze op te rapen. Onze kluisjes zaten een paar meter van elkaar vandaan en we hadden drie lessen samen les'' Marlee pent vlug door terwijl ik steeds meer dingen op noem. Dat ik iets voor hem ging voelen, dat we bijna zoende maar Lynn ons verstoorde. Dat we vaak keken naar de sterren, naar de hemel of gewoon naar mijn plafond. Alles kwam naar boven en we zaten de hele dag met elkaar te praten over mijn verleden met de jongen waar ik zoveel van hou. Ashton Irwin, herinneringen. Werd er groot geschreven op de onderkant van het potje. Ze zet het op de kast en knik. De klok sloeg acht uur en we besloten allebei te gaan slapen.

Het gekke was, de volgende ochtend, dag, week en maand heb ik niet meer aan hem gedacht. Wel eens, maar niet zo diep als ervoor. Ik begon veel minder voor hem te voelen en ik sprak verder ook niemand. Mijn weken besteedde ik aan mijn werk. Mijn weekenden besteedde ik aan tv kijken en slapen. Marlee was vaak bij Michael en ik heb zelfs met hun gepraat over Ashton. Net zolang, tot ik s'avonds wakker lag en niet aan hem dacht als ik keek naar de sterren. Ik dacht aan mijn werk, aan Michael die bedacht had zijn paarse haar wit en zwart te maken. Ik dacht aan Marlee die elke avond hele gesprekken heeft met Michael over school, en dat Michael hier praktisch is gaan wonen, omdat zijn spullen en kleding nu overal liggen. Ik vind zelfs spullen van hem in mijn kamer, maar het maakt me niet uit. Dat potje, heeft iets met me gedaan. En niet alleen geestelijk. Ik voel geen brok in mijn keel als ik zijn naam zeg. Ik voel geen verdriet als ik denk aan de dag dat ik vertrok. Het enige wat ik heb, is dat ik lach om het idee, dat ik en mijn lichaam ooit een verslaving hadden.

Een jongen, dat was mijn verslaving. Ik ben er vanaf gekomen, het was moeilijk, maar ik ben er vanaf. Een verslaving als 'Disney films kijken met Marlee' zal moeilijk zijn. Een verslaving als 'chocolade' zal ook moeilijk zijn, om over heen te komen bedoel ik dan. Maar ik denk dat een jongen, een mannenlijk figuur, het andere deel van de wereld, moeilijker is om te vergeten. Dan een stuk chocolade, of een filmpje van een teken- stripfiguur. De wereld zit vol met moeilijke beslissingen, maar een gebroken hart helen is de moeilijkste. Al helemaal als je dat hart zelf hebt gebroken.

-

Ik loop door het park en ga alle paatjes af die we toen hebben genomen. Ik plof of het groene bankje voor het grote meer, waar we toen ook zaten en ik trek mijn knieeën op. Ik heb Marlee vertelt dat ik even langs Melanie ging, maar ik weet niet eens waar ze woont. Meestal zit ik op mijn balkon, en kijk ik uit over onze straat. Maar ik had iets rustgevends nodig, iets dat me niet liet denken. Iets dat mijn gedachte stop zet en kijkt over zee - in dit geval een meer -. Ik bind mijn haar in een staart en leg mijn kin weer terug op mijn knieeën. Ik vraag me af hoe dit zo is gekomen. Ik ging weg uit Sydney, tien tot elf maanden is er niks aan de hand, behalve dat ik steeds aan Ashton dacht, en - zonder dat ik het zelf doorhad - ook iedereen erin meesleepte. Van een paar weken tot nu is er veel verandert, en dat vind ikzelf best positief. Ik heb dan wel een paar keer gezoent met een jongen vol tatoeages en piercings, maar ik heb een groot deel van mijn hart achtergelaten en opgevult met wat anders. Dat andere heb ik nog niet gevonden, maar binnenkort ga ik het zoeken. Ik moet iets hebben dat ik buiten het werk graag doe, en dat brengt me meteen bij vroeger. Ik grinnik bij het idee, en bijt op mijn lip. Waarom ga ik niet tekenen zoals ik vroeger altijd deed. Marlee heeft al vaker gezegt dat ik dat moet doen, maar ik was bezig met mezelf. Op een andere manier dan dat ik zou moeten doen, en die manier ga ik nu uit proberen.

-

''Ik ben thuis'' Glimlach ik en Marlee maakt een instemmend geluid. ''Waar ben je?'' Vraag ik en ik hoor haar wat mompelen en trap mijn schoenen uit. ''In mijn kamer!'' Roept Marlee en ik loop naar boven en vind onderweg allemaal kleding. ''Ehm Marlee waarom ligt je kleding kast overal?'' Vraag ik en Marlee zucht en helpt me met trap lopen. Nooit gedacht dat iemand me daarmee zou moeten helpen. "Mijn kledingkast viel om, over de trap'' Zucht Marlee. ''Ehm, wat doet je kledingskast in de hal?'' Vraag ik en ze zucht nog een keer en wijst naar Michael die zijn handen omhoog houd. ''Nogmaals, wat doet jou kledingskast in de hal?'' Lach ik en Marlee blijft naar Michael wijzen. ''Ik had hem daar neer gezet, omdat Marlee haar kamer wou verbouwen, toen viel ik er tegenaan en viel het om'' Zegt Michael. Ik lach en help Marlee met al haar kleding terug in de kapotte kast te gooien. ''Waarom wil je opeens je kamer verbouwen? Vorige maand stond alles ook al op zijn kop" Lach ik. "Omdat vorige maand alles verkeerd stond'' Zegt Marlee en ze sleept met Michael haar bed tegen de linkerwand terwijl ik ze lachend toe sta te kijken. ''Ik wil die muur graag licht roze, help je me met schilderen Rose?'' Vraagt Marlee en ik grinnik en knik. ''Zodra je verf hebt, wil ik je best helpen''

Vote = Opdraging

Rosalie's Kleding; http://www.polyvore.com/cgi/set?id=142703867&.locale=nl