Amnesia ~ Dutch

Hoofdstuk 24

Pov Rosalie

Lachend bel ik aan en Luke bijt van de zenuwen op zijn lip. Om precies half elf staan we voor mijn huis en doet mijn moeder de deur open. Ze schrikt lichtjes van Luke en Lynn schiet naar binnen. ''Luke Hemmings'' Glimlacht hij. Mijn moeder knikt en geeft hem een hand. Ze zegt niks maar laat hem binnen en we lopen met zijn drieën de woonkamer in. ''Hoe was het Lynn?'' Vraagt Jasmijn meteen. ''Wie zijn dat'' Vraagt ze erna. ''Dit is Melanie, en haar broer Luke'' Glimlach ik. ''Dat is die jongen waarmee wij hebben gepraat toen jij sliep!'' Roept Jasmijn. ''Kennen jullie hem al?'' Vraagt mijn moeder. ''Ja, we hadden Rose's telefoon en hebben toen met hem gepraat en op het laatst zei Marlee dat wij het waren maar volgends mij had je het al door'' ratelt Jasmijn en ik bijt nerveus op mijn lip. Ik kan nu al zien dat mijn moeder Luke niet mag, maar hopelijk bewijst hij zichzelf. ''Dus, wie wil er thee?'' Vraagt mijn moeder met een neppe glimlach en we gaan op de banken zitten. Ik knijp zacht in Luke's hand en hij kijkt me hopeloos aan. ''Je bent niet de eerste, ze komt wel bij'' Mompel ik. ''Hoop het" Mompelt hij en als mijn moeder de kamer inkomt pakt hij ongezien mijn hand weer. ''Hebben jullie iets?'' Vraagt mijn moeder en ik schiet haar een blik en schud dan mijn hoofd. Iets in haar word kalmer, maar ze kijkt nog niet naar Luke als dat ze naar mij en Melanie kijkt. ''Dus waar ken je Luke van?'' Vraagt mijn moeder. ''Dat heb ik je donderdag vertelt, tijdens het dansen dat iemand me opeens uitdaagte tot een battle'' Mompel ik snel achter elkaar. ''Oh, en waarom daagte je haar uit?'' Vraagt mijn moeder. ''Omdat ik al een show had maar zij onverwachts op het podium stond'' Mompelt hij. ''En misschien heb ik hem uitgedaagt om toch het podium op te gaan en te battelen'' Zegt Melanie maar ik zie aan haar ogen dat dat niet helemaal waar is. ''Oh, nou je lijkt me een aardige jongen'' Glimlacht mijn moeder. Ze liegt. ''Dank u wel'' Mompelt Luke. Dan loopt mijn moeder naar de keuken en krijgen we een paar minuutjes later een dampende thee op onze schoten gezet. ''Dank u'' Mompelt Luke en Melanie volgt zijn voorbeeld. ''Dankje Mam'' Grinnik ik.

-

Als we rond drie uur vertrekken geeft Luke mijn moeder nog een hand en bedankt hij haar voor het eten. Ik knuffel mijn moeder en zusjes en Melanie knuffelt Lynn nog voordat we werkelijk de straat op lopen naar de bushalte. ''Het viel mee, niet waar?'' Vraag ik Luke en hij grinnikt en knikt zacht. ''Je hebt leuke zusjes'' Mompelt hij. ''Ik bedoel, ze zijn, nouja, schattig enzo'' Ratelt hij en ik knik. ''Het is al goed, ik snap je'' lach ik. Hij knikt en Melanie heeft nog geen woord gezegt. Ik laat het maar zo en in stilte stappen we de bus in en af en toe praten we nog over gister avond.

Eenmaal in het hotel gaan ik en Melanie inpakken en is Luke op zijn eigen kamer. ''Vind je Luke leuk?'' Vraagt Melanie opeens en ik frons terwijl ik mijn koffer bijna naast het bed gooi in plaats van erop. ''Nee, bedoel je dat ik hoteldebotel ben? Nee'' Mompel ik. ''Ehm hoezo?'' Vraag ik dan en Melanie haalt haar schouders op. ''Aangezien jullie best vaak alleen zijn en Luke- nouja gewoon'' Mompelt ze. ''Luke wat?'' Vraag ik. ''Hij heeft het nogal vaak over je, maar aangezien je al een week bijna elke seconde met ons bent kan hij dat niet'' Zegt Melanie en mijn frons verdwijnt en ik lach. ''Dat is gewoon té schattig'' Grinnik ik. ''Maar we zijn gewoon goede vrienden, en word het ooit wat, dan zal het wel zo moeten zijn'' Glimlach ik. ''En hoe zat het een paar dagen terug met die jongen?'' Vraagt ze. ''Welke- oh'' Ik stop mijn vraag en zucht. Hij was even een tijdje uit mijn hoofd. ''We hebben gewoon wat mot, meer niet'' Mompel ik. ''Het leek er anders op dat hij je graag thuis wilde brengen'' Grinnikt ze. ''Je hebt wel hotte jongens achter je aan, ik geef het toe'' Zegt Melanie ineens en ik stop met inpakken en lach. ''Dus je noemt je broer hot?'' Vraag ik en haar gezicht betrekt. ''Ja, okee'' Lacht ze dan. ''Maar meer dan hot is hij niet, want zijn hersenen zijn nog niet helemaal ontwikkelt'' Zegt ze dan. ''Maar dat zijn die van ons ook niet, op je vierentwintigste-'' Melanie lacht heel hard en ik stop alweer mijn zin. ''Oke mevrouw de professor ik snap het'' Hikt Melanie en door haar lach beland ik uit eindelijk ook lachend op de grond.

Na twee uurtjes ingepakt te hebben en alles opgeruimt te hebben hangt Melanie onze jurkjes aan een stoel en kijkt ze me vragend aan. ''Ik vind dat we vanavond terug moeten gaan, het zal wel drukker zijn vanwege de zaterdag maar nu kunnen we werkelijk uit zonder op je zusje te lettten'' Zegt Melanie. ''Niet dat ik het niet leuk vond gister, nee het was een geweldige avond'' Grijnst ze. ''Jaja'' Lach ik maar toch knik ik. ''Laten we vanavond maar terug gaan, ons 'dag Sydney' afscheids feest'' Lach ik. ''En ik zorg er wel voor dat Luke die blonde uitnodigt'' Lach ik. ''Niall?'' Vraagt ze zacht en ik trek een neutraal gezicht. ''Nee ik bedoelde Henk'' Mompel ik op een neutrale stem en weer schieten we in de lach. ''Je bent een rare meid Rose'' Lacht Melanie en ik knik. ''Is mijn werk'' Lach ik. ''Nou laten we Luke halen en dan gaan eten, ik rammel'' Zegt Melanie en ik loop haar klakkeloos achterna. ''Luke!'' Roept Melanie en ze bonkt op de deur naast ons. ''Doe open idioot!'' Gilt ze. ''Rustig man'' Horen we aan de andere kant van de deur en ik lach en dan doet een shirtless Luke de deur open. ''Hello'' Grinnikt hij. ''Ga je mee pizza halen?'' Vraagt Melanie en Luke knikt. ''Met shirt'' Zegt ze nog en voordat de deur dicht gaat hoor ik hem lachen en ik hoor Sam vanalles mompelen tegen Luke en dan weer gelach.

-

''Deze pizza'' Zegt Luke en hij slikt zijn eten door en grijnst. ''Is de beste pizza die ik ooit heb gehad'' Grinnikt Luke. ''Dat zeg hij elke keer als we pizza eten, niet op letten'' Bromt Melanie en ik grinnik om het gekibbel tussen die twee. ''Toevallig, is dit serieus de beste pizza ooit'' Lacht Luke en hij heeft het met een paar tellen op. ''Sure'' Mompelt Melanie en we lachen en dan zie ik Sam aan komen rennen. ''Hé'' Hijgt hij. ''Dat werd tijd'' Lach ik en hij zucht en gaat zitten. ''Zeurende vriendin'' Zegt Sam en ik grinnik maar mijn gezicht betrekt en ik hoef ineens helemaal geen pizza meer.

Ik ben Marlee vergeten, die denkt dat ik gister avond thuis zou zijn.

Vote = Opdraging

Rosalie's Kleding; http://www.polyvore.com/cgi/set?id=142699641&.locale=nl