Amnesia ~ Dutch

Hoofdstuk 1

Pov Rosalie

Ik heb tranen in mijn ogen als ik het nummer beluister, ons nummer. Ik ben zo stom. Het is dan wel elf maanden geleden, maar elf maanden teveel. Ik had nooit weg mogen gaan. Ik had nooit iedereen mogen achterlaten. Hij zorgde ervoor dat ik gelukkig was. Dat ik de hele wereld aankon, maar dan wel samen met hem. Ik schrik op uit mijn gedachte als Marlee mijn radio uitzet. ''Don't'' Zegt ze dan en ik zucht en laat mezelf achterover vallen op mijn bed. Mijn plafond is wit, zoals het altijd al was. Maar toch doet het me denken aan hem. We konden eeuwen lang naast elkaar liggen kijken naar mijn oude vertrouwde plafond. Met de 'glow in the dark' sterren. We gingen ze dan tellen, terwijl we wisten hoeveel het er waren. We gingen kijken naar de fabrieks fouten, die er niet zijn. We keken of we er figuren in zagen, die elke keer weer hetzelfde waren. Ik zucht en kom overend. Verhuizen naar een stad 877 Km verder was niet mijn beste beslissing, maar wel de slimste. Luisteren naar mijn gevoel doe ik niet, gewoon omdat ik daar niet slim genoeg voor ben. En omdat ik het niet wil. Want als ik mezelf zo bekijk, ik was bijna helemaal zeker dat ik over alles heen was, dat ik over hem heen ben. Maar nu ik ons lied zo hoor, elf maanden later, gewoon simpel op de radio, kan ik niet eens meer functioneren. Ik zit al minstens tien minuten in mijn kamer. Marlee is langs geweest, om het uit te zetten. De muziek, het lied. Maar alsof dat hielp. Ik zit nu nogsteeds te piekeren.

-

''Rosalie kom je je kamer uit?'' Hoor ik Marlee mompelen. Soms is ze net mijn moeder. ''We gaan eten'' Zegt ze erna en ik sta langzaam op en loop naar de keuken. Ik woon nu bijna een jaar hier in Melbourne. Samen met mijn beste vriendin Marlee woon ik in een appartement met simpel twee slaapkamers, een woonkamer, keuken en badkamer. Niet meer en niet minder. En mijn kamer heeft een balkon dat grenst aan het balkon van Stacy, het meisje dat een appartement naast ons woond. Ze is niet zo belangrijk in mijn verhaal.

Marlee haat balkons, vandaar dat ik die mooi in mijn bezit kreeg. ''Ik heb spaghetti gemaakt, je lievenlings eten'' Glimlacht Marlee. ''Mjam'' Mompel ik en we gaan samen aan de kleine houten tafel zitten. ''We kunnen ook een film kijken onder het eten?'' Vraagt Marlee en ik knik. ''Frozen?'' Vraag ik en ze knikt meteen. Marlee en ik zijn helemaal verslaafd aan die film sinds het uit is gebracht. Zoiezo kijken we altijd disney films, gewoon omdat ze zo mooi - en cliché - zijn en het altijd goed komt. Marlee bind haar blonde lokken in een staart en we gaan samen op de grond zitten met ons bord op de salon tafel. Ik pak de afstandsbediening en zet Frozen aan terwijl ik geniet van de Spaghetti.

Als de film is afgelopen voel ik dat Marlee in slaap is gevallen op mijn schouder. Zachtjes schud ik haar wakker en ze komt al snel overend. ''Wat?'' Mompelt ze. ''Je sliep, en de film is afgelopen'' Mompel ik. ''Nee!'' Roept ze ineens en ik schrik op. ''Nu heb ik Olaf op het end gemist'' Mompelt ze. Ik grinnik en sta op om onze borden in de gootsteen te zetten. Ik zie vanaf het nummer telkens hem voor me, ongelovelijk hoe je iemand kan vergeten in elf maanden en weer kan herinneren in een paar seconden.

''Dus, wat gaan we doen om half acht in de avond?'' Vraagt Marlee en ik haal mijn schouders op. ''We kunnen ehm'' Begin ik maar ik weet al snel niks te verzinnen. ''Het is zaterdag, we kunnen naar een club'' Zegt Marlee en ik knik zachtjes. ''We kunnen ook een mega sleep over houden'' Mompel ik. Ik heb geen zin in een club. ''Hoe bedoel je een mega sleepover, en met wie?'' Vraagt mijn vriendin verbaast. ''Geen idee, gewoon met vrienden'' Mompel ik. ''Kyra en Sam zeker, die de hele avond klef zitten te zoenen'' Lacht ze erna. ''Nee niet Kyra en Sam, misschien ehm'' Jaa wie? Zoveel vrienden hebben we niet om ons heen. We vinden het samen prima hier in Melbourne. ''We gaan gewoon de club in, die hier om de hoek zodat we snel thuis zijn, oke?'' Zegt Marlee en ik knik. ''Okee dan'' Mompel ik. Ik zucht en loop naar boven. Ik ben niet zo van de clubs, en al helemaal niet na Sydney. Marlee weet heel goed wat er allemaal in mijn hoofd afspeeld, maar het lijkt wel alsof ze hem probeerd te wissen uit mijn gedachte. Maar dat gaat niet zo makkelijk, als je iemand leuk vind dan vind je iemand leuk, en dat is nog zacht uitgedrukt. Want ik ben al een tijd geleden voor hem gevallen, en hard.

Sometimes the boy you fall for, is not ready to catch you.

Nou dat is mijn eigen schult.

-

''Ben je nou klaar Rose?'' Hoor ik Marlee zuchten. ''Ja mam'' Mompel ik lachend en ik haal nog twee keer mijn maskara over mijn wimpers voor ik op mijn all-stars mijn kamer uit stap. Ik werp een blik in de spiegel als ik naast Marlee in de gang sta en ze glimlacht. ''Toch vind ik dat je een keer een jurk moet dragen Rosie'' Zegt Marlee en ik grinnik. ''Als ik ooit iemand vind en trouw'' Lach ik en dan kijkt Marlee me serieus aan. ''We weten allemaal dat zelfs op een trouwerij, zelfs op je eigen trouwerij, jij geen jurk aandoet.'' Lacht ze en ik schud zachtjes mijn hoofd.''Nou let's go, ik heb wel zin in een avondje dansen'' Lach ik en we stappen de voordeur uit. ''Ik dacht dat jij niet zo van clubs hield?'' Vraagt Marlee en ik grinnik. ''Nee, maar ik kom er wel overheen'' lieg ik maar gelukkig merkt ze niks. ''Leggo''

Vote = Opdraging

Kleding Rosalie: http://www.polyvore.com/cgi/set?id=135468539&.locale=nl