Amnesia ~ Dutch

Hoofdstuk 53

Pov Luke

Mijn schouder doet pijn van de klap maar ik sta op en kijk naar de schade om me heen. Er ligt een meisje op de weg met haar telefoon en skateboard naast haar. Haar oortjes zijn uit haar telefoon getrokken dus Greenday galmt over de weg en ik knijp mijn ogen dicht en bijt op mijn lip. ''Godverdomme'' Hoor ik het meisje en ik probeer op te staan, maar een steek schiet door mijn schouderblad dus ik blijf zo stil mogenlijk liggen. ''What the hell?'' Gilt ze en ik kijk naar achter en zie dat Marlee, Michael en Rosalie naar ons toe komen lopen met geschokte blikken. Ik sta op, de pijn negerend en loop naar het meisje toe. ''Kon je niet uit kijken?'' Roept ze naar me en ik bijt op mijn lip piercing en blijf stil. Michael zet haar telefoon uit en het meisje kijkt me voor het eerst echt aan. ''Oh damn'' Mompelt ze en ze richt haar blik op haar pols die bond en blauw is. In een woord,

Wauw.

Ze heeft blond en bruin haar tegelijkertijd en heeft de mooiste blauwe ogen die ik ooit heb gezien. Ze heeft een gefrustreerde uitdrukking wat haar schattig maakt en er komt een waas voor mijn ogen. ''Mijn pols is gebroken!'' Haalt me uit mijn gedachte en ik kijk op. ''Allemaal jou schuld!'' Roept het meisje pissig. ''Fuck you'' Mompelt ze. ''Like really, go to Hell'' Mompelt ze met tranen in haar ogen. Damn, ze scheld veel. ''L-laat je pols eens zien'' Stotter ik en ze kijkt op. Ze trekt een wenkbrauw op en schudt haar hoofd. ''Onee, straks breek je het'' Mompelt ze. ''Het is al gebroken! Straks breek je het voor de tweede keer?'' Gilt ze hysterisch en ik kan het niet laten om te grinniken.

Wat?

Ze heeft humor.

''Dat kan niet eens'' Komt Michael tussen ons beide en ze fronst. ''Hou je mond'' Mompelt ze, zodat alleen ik het hoor en ze glimlacht klein maar trekt al snel een boos gezicht. ''Toch?'' Hoor ik hem vragen en dan is iedereen stil, op het meisje dat in zichzelf scheldt na. ''Hoe heet je?'' Vraagt Rosalie dan maar en ze bekijkt haar van top tot teen. ''Elena''

Elena

''Ehm sorry voor je pols, en telefoon, en skateboard, Elena'' Mompel ik. ''Mijn pols, telefoon en skateboard zijn stuk, en je zegt sorry? Vraagt ze ongelovig en ik knik langzaam. Luke, you're an asshole. Ik hou mijn schouders op en er schiet weer een pijn scheut door me heen maar ik laat niks merken en glimlach kleintjes. ''Asshole'' Mompelt ze en ik geef haar geen ongelijk. ''Sorry'' Mompel ik nog een keer en Elena bijt op haar damn sexy lip. ''Stop met sorry zeggen'' Sist ze en ze pakt haar telefoon en spullen van Michael over. ''Idioot'' Mompelt ze en ik twijfel maar zeg toch nog een keer sorry. Ze draait zich naar me toe en trekt een wenkbrauw op. Dan slaat ze me hard met haar rechterhand en gilt ze terwijl ze haar pols vast pakt. ''Fuck!'' Mompelt ze en een traan loopt over haar wang. ''Fuck you! Verkeerde pols! Damn!'' roept ze boos en ze vloekt binnensmonds. ''We gaan naar het ziekenhuis'' Mompelt Rosalie dan en Elena duwt haar weg en schudt haar hoofd. ''Ga weg, ik ga zelf wel'' Mompelt ze. Luke zeg iets. ''Wij gaan mee, Luke moet ook gecontroleerd worden'' Beveeld Rosalie en Elena kijkt haar arrogant aan. ''Ik ken jullie niet eens'' Mompelt ze als weerwoord. ''Luke Hemmings, Michael Clifford, Marlee Moon, Rosalie Hemmson'' Zegt Rosalie en ik bijt op mijn lip, ik kan niks zeggen, alleen maar staan en niets doen. We lopen met zijn alle naar Rosalie's auto tot Marlee opeens mompelt. ''Is het niet beter als we naar de mensen gaan bij het bowlings centrum?'' Vraagt Marlee en Michael knikt. ''Is goed, dan ga ik met Luke en Elena naar het ziekenhuis'' Zegt Rosalie en Michael knikt. ''See ya'' Mompelt hij en Rosalie helpt Elena in de auto terwijl ik achterin ga zitten en haar spullen bij haar neer leg. Haar telefoon scherm is helemaal kapot en ze gromt en negeert nog een sorry als Rosalie instapt. ''Luke was je naam toch?'' Vraagt ze en ik knik zacht. ''Fuck you Luke'' Mompelt Elena en ik bijt op mijn lip.

-

We lopen het ziekenhuis binnen en Elena en ik lopen meteen door naar de hulp post terwijl Rosalie belt met Marlee en Michael. "Ik haat je" Mompelt Elena terwijl we in de wachtkamer gaan zitten en ik bijt op mijn lip. Elena wordt geroepen en ik loop achter haar aan, de kamer in. "Ik heb begrepen dat jullie samen zijn gevallen?" Vraagt een wat oudere man. "Nee, ik viel door hem, hij is hier diegene die dit allemaal heeft veroorzaakt" Zegt Elena voordat ik ook maar een antwoord kan bedenken. "Toch?" Ze draait zich om en ik knik zacht. "Laat maar eens zien" Mompelt de dokter en Elena houdt haar pols omhoog. Ik haal een hand door mijn haar en bijt op mijn lip. De dokter zucht en knikt. "Dit is een lelijke kneuzing jongedame, hier moet gips omheen" Zegt hij met een ernstig gezicht. "Nee, voor hoelang?" Vraagt Elena en de man denkt na. "Ongeveer zes weken" Mompelt hij. "Dit meen je niet!" Roept Elena en ze zwaait met haar armen in de lucht en trekt erna een pijnlijk gezicht. "En jij?" Vraagt hij als hij zich wegdraait van Elena en ik wil mijn schouders ophalen maar bedenk me snel dat het niet kan. "Ik viel op mijn schouder, maar het is vast niks" Mompel ik. "Laat me eens kijken jongen" Mompelt hij en hij loopt naar me toe en pakt een ijzer stokje. "Kun je je shirt uit doen?" Vraagt de man en ik bijt op mijn lip. "Dat gaat lastig als mijn schouder pijn doet" Mompel ik. "Ik help je wel" Mompelt Elena en ik trek een wenkbrauw op. "Ik ga even de scan aanzetten" Zegt de dokter en hij loopt naar een apparaat terwijl ik klunzig bezig ben met mijn shirt. Elena helpt me met één hand en haar ogen worden even groot als ze mijn tatoeages ziet. "Dankje" Mompel ik en ik leg mijn shirt naast me neer. "Je kunt hier gaan staan" Zegt de dokter en zijn assistente gaat naast de dokter staan met open mond. "Wauw" Mompelt ze en ik frons. "Controleer nou maar, Jezus" Mompelt Elena en mijn schouder word gescant en de dokter kijkt afkeurend. "Gewoon verrekt, niks bijzonders" Mompelt hij en hij duwt zijn assistente richting de computer en tikt zelf wat dingen in op het apparaat waar ik achter sta. "Alleen verrekt?" Hoor ik Elena en ik bijt op mijn lip. Als ze nu weer een opmerking maakt weet ik niet wat ik- "Het is raar dat u zo sloom reageert om een verdraaide schouder, alsof u elke dag mensen krijgt met een verdraaide schouder, of alsof Luke elke dag met een verdraaide schouder komt. Het is niet zo makkelijk als het lijkt meneer" Ratelt ze en ze kijkt naar de grond. "Ik ben het gewoon gewend" Zegt de dokter en hij grinnikt. "Is het dan niet een beetje lullig om zo droog te reageren?" Vraagt ze en hij knikt. "Daar heb je gelijk in" Glimlacht hij. "Schiet op, dan kunnen we hier weg" Mompelt ze zachtjes, zodat alleen ik het hoor en ik glimlach en knipoog waardoor ze terug glimlacht.

We lopen de kamer uit en Elena mompelt wat binnensmonds tegen het gips om haar pols. Ik kijk haar even aan maar mijn aandacht gaat al snel naar de grond. "Oh my gowd, Elena gaat het?" Hoor ik Rosalie als eerst zeggen als ze ons ziet en Elena zucht. "Het moet een paar weken in het gips" Mompelt Elena vol afschuw. Goed gedaan Luke.

Vote = Opdraging

Rosalie's Kleding; http://www.polyvore.com/cgi/set?id=143691292&.locale=nl