Amnesia ~ Dutch

Hoofdstuk 22

Pov Rosalie

"Nou dan is alles geregeld" Glimlach ik. "Maar ik wil haar op tijd thuis hebben" Klaagt mijn moeder. "Mam, ze kan ook bij mij in het hotel slapen" Grinnik ik. "Nee, ze is tien uur thuis" Zegt mijn moeder en ik hou mijn telefoon vast tussen mijn schouder en mijn oor. "Mam, het komt goed, ik ben twintig, Melanie en Luke zijn erbij-" Ik word onderbroken door een snik en ik frons. "Mam, gaat het wel?" Vraag ik zacht. "Het is gewoon-" Mijn moeder stopt zichzelf en ik ga op het bed van Melanie zitten en neem mijn telefoon weer in mijn hand. "Het is gewoon, jullie groeien zo snel op en, nu gaan jullie samen clubben" Snikt mijn moeder. "Mam, ik ben oud genoeg" Mompel ik. "Dat is het niet, ik geef je alle verantwoordelijkheid over Lynn, en ik vertrouw je. Maar alcohol doet dingen met jou, en Lynn- I-ik weet niet of later dat tien uur goed is" Mompelt mijn moeder stotterent. "Mam je vertrouwt me toch? Dat ik geen slok alcohol drink kan ik je niet beloven, maar ik breng haar nuchter thuis" Mijn woorden worden versterkt door mijn vader die ik mompelend op de achtergrond hoor zeggen dat ik gelijk heb. Ik grinnik en hoor mijn moeder diep zuchten. "Als ze morgen maar voor de middag thuis is" Hoor ik haar zachtjes zeggen. "Morgen zijn we optijd thuis mam, dat beloof ik" Glimlach ik. "Ik ga hangen, ik zie je straks, en ik vind het leuk om Melanie te ontmoeten" Zegt mijn moeder en ik hoor aan het stem dat ze het er niet echt mee eens is. "Dankje mam, Lynn zou het geweldig vinden. Tot straks" Eindig ik het gesprek en met een glimlach hang ik op. Luke draait wat en opend een oog. "Morning sleeping beauty" Grinnik ik. "Hoe lang heb ik geslapen?" Vraagt hij en ik haal mijn schouders op. "Toen we van kantoor hier kwamen dus ongeveer een uur" Mompel ik. Luke en ik hebben elkaar al de hele dag niet gesproken, eigenlijk nu voor het eerst sinds gister middag. Ik heb wel blikken met hem gewisseld toen hij beneden stond. Ik heb wel gelachen om zijn grappen, maar echt gesproken niet.

Iets in me wilt alles weten van het gesprek tussen Luke en hem, maar drie kwart wilt niks meer met hem te maken hebben. Er is een reden dat ik hem niet bij naam noem. Eigenlijk een hele domme reden. Ik kreeg mijn droombaam bij Advence, maar wel in Merbourne. Ik koos ervoor om weg te gaan en Marlee mee te nemen. Ik koos ervoor om niks te vertellen over mijn gevoelends voor hem, omdat het wel weg zou gaan. Maar guess what? Het is er nog steeds. Ik ben voor hem gevallen, hard gevallen. En ik kan het niet meer aan. Hij spookt door mijn hoofd, en ik heb zelf niet door hoe vaak dat wel niet is.

Pov Ashton

Ik word wakker en als ik mijn arm beweeg schrik ik van het lichaam naast me. Ik schiet overeind en kijk naar een slapende Rose en stap uit bed en stoot een glas water om. Hoe komt dat water daar? Ik heb niet eens een nacht kastje? "Hee Ash" Mompelt ze slaperig en ik haal mijn handen door mijn haar en staar haar koud aan. "Ga weg" Mompel ik en ze kijkt me fronsend aan. "Ik wil je nooit meer zien"

Ik schrik wakker en kijk naast me maar teleurstelling komt in me op als ze niet echt naast me ligt maar het mijn hond is. Als ik wakker zou worden naast Rose, zou ik haar vast pakken en nooit meer los laten. Ik zou haar in mijn armen houden zoals ik nognooit heb gedaan. Ze zou nooit meer weg kunnen komen, beetje egoistisch is het wel. Maar zelfs bij het horen van haar naam staat mijn hart even stil. Als iemand de naam 'Rosalie' ook maar denkt stop ik met ademen. Maar de enige die ik die naam heb horen zeggen is Luke.

Pov Rosalie

"Ik heb opgevangen dat we vanavond gaan clubben?" Vraagt Luke ineens. "Ehm, ja en ik neem mijn zusje mee" Mompel ik. "Oh" Mompelt hij. "Is dat erg?" Vraag ik hopend op een 'nee' en hij haalt zijn schouders op. "Ik ehm, ben eng" Zegt Luke zachtjes. "Hoe bedoel je eng?" Vraag ik en ik trek een wenkbrauw omhoog. "Kijk naar mijn armen, en de piercings in mijn wenkbrouw en lip, kijk naar me" Zegt hij nog een keer. Ik kijk niet langer naar de grond en bekijk zijn armen. "Lynn weet dat je tatoeages hebt, we hadden een girls night" Mompel ik. "Wanneer" Vraagt hij. "Na de kus, en ik waarschuw je alvast voor opmerkingen" Het is eruit voor ik het door heb en ik sla mezelf tegen mijn hoofd. Luke gaat recht op zitten en grinnikt. "Dus, wat heb je ze verteld?" Vraagt hij en hij klopt naast zich. "Hoe bedoel je?" Vraag ik terwijl ik aan het einde van het bed in kleermakers zit ga zitten. Hij wiebelt met zijn wenkbrauwen en ik sla hem speels tegen zijn arm. "Gewoon, wat er is gebeurt enzo" Grinnikt hij. "Maar, even terug naar waar we waren, Lynn vind jou echt niet eng Luke geloof me" Glimlach ik. Hij pakt mijn handen vast en zucht. "Rose, wat dacht jij toen je me voor het eerst zag, eerlijk" Zegt hij en hij doorboort mijn doffe ogen met die oceaan blauwe van hem. "Ik had niet echt een mening, denk ik" Mompel ik en ik kijk naar de grond. "Eerlijk?" Vraagt hij zacht. Ik zucht en denk na terwijl ik me richt op een vlieg op de muur.