Amnesia ~ Dutch

Hoofdstuk 21

Pov Rosalie

''Rosalie?'' Zegt hij als eerst en ik hoop dat niemand heeft gehoord dat hij mijn naam uistprak. Mijn volledige naam. Ik knik zachtjes en hij knikt en loopt door. ''Ashton'' Glimlacht hij naar Melanie die van hem naar mij en terug kijkt. Laat het zitten Mel, please. ''Melanie, zusje van Luke'' Glimlacht Melanie en ik merk nu pas dat ik mijn adem al die tijd in hield. Ik knijp mijn handen tot vuisten en forceer een glimlach om vervolgens verder te typen en te doen alsof en niks aan de hand is. Ik lees het stuk dat ik vanmiddag heb geschreven maar kan me nergens op concentreren. ''Rose, hoever ben je?'' Vraagt Melanie en ik bijt op mijn lip. ''Drie van de vier, maar ik kan straks ook verder'' Mompel ik. ''Maar dan kom je niet optijd bij je familie aan'' Zegt Melanie. Ashton staart me aan en ik word met de seconde nerveuzer. ''Ik maak het erna wel af, nu moeten we dit eerst maken voor de jongens weg moeten" Glimlach ik fake. ''Okee, let's begin'' Zegt Melanie en ik knik en maak een nieuw document aan. Ashton heeft zijn ogen eindelijk van mij afgehaald en concentreerd zich op Melanie die vragen steld. ''Morgen gaat dit dus officieel gebeuren, voor een camera'' Zegt Melanie en de jongens knikken. Dan hoor ik een telefoon afgaan en staat Michael op. ''Sorry'' Mompelt hij snel en hij staat op en neemt vlug op. Terwijl Melanie de jongens vertelt over morgen gaat Michael naast me zitten en beweegt hij zijn hand een paar keer richting mij. ''Michael wat ben je allemaal aan het doen'' Vraag ik hem en hij zucht en houd zijn telefoon bij mijn oor waar ik Marlee hele verhalen hoor vertellen. ''Marlee'' Mompel ik en ze is in een klap stil. ''Rose?'' Hoor ik haar zacht en ik grinnik. ''Ja ik ben het ja, maak je niet druk'' Grinnik ik. ''Oh, ehm, mag ik Michael weer?'' Vraagt ze en ik grinnik en geef hem zijn telefoon terug. ''Ja sorry hoor'' Hoor ik Michael lachen en dan loopt hij weg en hoor ik alleen nog maar dat Melanie tegen de jongens praat. Alle vragen die ze stelt neem ik vast over en een deel van het antwoord zodat ik morgen niet zoveel hoef te doen en de tijd vliegt voorbij.

''Ik moet gaan'' Mompel ik als het even stil is. ''Is goed, veel plezier'' Glimlacht Melanie en ze geeft me een snelle knuffel. Ik pak mijn telefoon en stop die in mijn achterzak. ''Ik denk dat wij ook moeten gaan'' Zegt Ashton en op dat moment sta ik stil en draai ik me om. ''Maar het interview is nog niet klaar'' Zegt Melanie verbaast. ''Ik kan Rosalie naar huis brengen, dan ben ik zelf niet veel later thuis'' Zegt Ashton. Weer mijn volledige naam. ''Je hoeft mij niet weg te brengen'' Glimlach ik fake. ''Hoe weet je trouwens waar ze woont'' Merkt Luke op en hij gaat net als Ashton staan. ''Gewoon'' Mompel ik. Ik heb Luke alles vertelt toch? Hij is het toch niet vergeten? Ik zucht zachtjes. ''Laat me je thuis brengen'' Bromt Ashton en ik voel woede in me opborrelen. ''Jij vertelt me niet wat ik doe Ash, ik ga nu'' Ik zei Ash. Ik glimlach en loop dan de deur door zonder nog wat te zeggen. De deur komt met een harde klap dicht en ik loop de trap af. Ik hoor de deur nog drie keer slaan en dan voet stappen die me volgen. Ik loop wat sneller en ga beneden om een hoekje staan. ''Nu is ze weg'' Hoor ik Ashton zeggen. ''Mate, ik wist niet dat jij die Ashton was die ze bedoelde, ik heb zelfs niet eens gedacht aan-'' Luke stopt met praten en ik hoor Ashton vanalles mompelen maar kan het niet verstaan. ''Wat heeft ze je vertelt?'' Sist Ashton kwaad. Dit is niet de Ashton die ik ken, deze jongen is nooit boos en lacht alleen maar, maar nu lijkt hij wel een hele andere jongen, alsof iets hem altijd heeft tegen gehouden en hij nu zijn echte ik laat zien. Maar mensen veranderen, zo ben ik ook verandert.

People don't change, you just get to know them better.

Ik knik zachtjes naar Luke en loop snel weg. Inmiddels is het kwart voor vijf, en ik denk niet dat ik vijf uur ga halen dus onderweg naar de taxi verzin ik snel een smoesje. Ik geef de chauffeur wat geld en bel weer aan bij het vertrouwde huis. Mijn vader doet met een glimlach open en ik geef hem een knuffel. ''Welkom terug meis'' Zegt hij dan zacht. ''Hee pap'' Mompel ik. Ik druk een kus op zijn wang en sluit de deur. Nog even denk ik een schim te zien dat op Ash- hem lijkt, maar ik verbeeld het me vast en doe snel de deur dicht. Weetje nog dat ik zei dat ik hem ging vergeten?

Weetje nog dat ik zei dat het me ging lukken?

Glimlachend geef ik mijn zusjes een knuffel en aai ik onze oude kater over zijn bolletje. ''Wat eten we mam?'' Is mijn eerste vraag en ze grinnikt en geeft me een kus op mijn wang. ''Spaghetti'' Lacht ze. Ik juig even en bedenk me dan dat ik het al langer dan een week niet heb gegeten. En dat mijn moeder de lekkerste spaghetti maakt die ik ken. ''Je bleef tot morgen begreep ik?'' Vraagt mijn vader en ik knik. ''Maar Melanie had het erover dat ze dit weekend misschien nog bleef, alleen gaat het vliegtuig dan op onze kosten dus probeert ze iets te regelen'' Mompel ik. ''We kunnen mee betalen'' Zegt mijn vader dan. ''Nee pap, wij kiezen ervoor om langer te blijven'' Mompel ik en mijn vader knikt. ''Wie is we?'' Vraagt hij dan. ''Ik, Melanie, Luke, Sam en mensen van ons bedrijf, oh en Michael'' Ratel ik. ''Maar wie zijn dat allemaal?'' Lacht mijn vader. ''Luke is haar vriendje!'' Roept Lynn. ''Niet!'' Lach ik. ''Jawel!'' Roept ze. ''Ik wil hem ontmoeten!'' Hoor ik uit de keuken komen en ik zucht. ''Luke, is niet mijn vriendje, hij is wel knap, maar jullie- nah'' lach ik. ''Wij wat? Nah is geen antwoord jongedame'' Zegt mijn vader en hij probeert streng te kijken wat totaal mislukt. ''Hij heeft misschien, tatoeages, en piercings'' Probeer ik te glimlachen. ''Maar ik vind hem niet leuk!'' Roep ik erachteraan. ''Jaja'' Lacht mijn vader. ''Als hij zijn handen maar thuis houd''

Na voor mijn gevoel uren stopt de muziek en staan ik en Luke met onze hoofden tegen elkaar. ''I can kiss you if you want, I know he sees it'' Fluistert Luke. ''Maar ik weet niet of hij er wel echt is'' Glimlach ik. ''Ik wel'' Mompelt Luke en dan drukt hij zachtjes zijn lippen op die van mij. Ik hou het sprankelende gevoel in mijn onderbuik tegen maar sluit toch mijn ogen en hij pakt mijn gezicht zachtjes vast. Dan laat ik los en komen we allebij uit onze trance. Het hele publiek begint te juigen en ik slik duidelijk hoorbaar. ''Dit was voor de show right?'' Fluistert ik en Luke glimlacht waardoor ik automatisch mee glimlach.

''Ja pap'' Grinnik ik en ik laat mijn vingers even over mijn onderlip gaan maar schrik op als mijn moeder ons roept voor het eten. Het is lang geleden, maar ik zit aan het kop met mijn moeder tegenover me, mijn vader en zusje naast me en Lynn aan de andere kant. Ik heb dit echt gemist, zo samen zijn en eten. ''Rose?'' Vraagt Lynn opeens en ik kijk van mijn bord spaghetti naar mijn zusje naast me. ''Ehm ja?'' Grinnik ik. ''Als je dit weekend blijft, gaan we dan samen naar een club?'' Vraagt ze. Ik glimlach en knik lichtjes. ''Daar moet je niet je ouders voor vragen om toestemming?'' Vraagt mijn vader en Lynn kijkt verlegen op en knikt. ''Het mag wel, maar voor tien uur graag thuis'' Zegt mijn vader terwijl Lynn grijnst en mijn moeder met haar hoofd schud. ''En ik dan?'' Vraagt Jasmijn een beetje teleurgesteld. ''Sorry schat, je moet nog een paar jaartjes ouder zijn" Zucht mijn moeder. ''Ik word dit jaar dertien!'' Roept ze verontwaardigt. ''En Lynn word dit jaar alweer zeventien'' Grinnikt mijn moeder. ''Maar ze is net zestien'' Bromt Jasmijn. ''Dat is alweer een half jaar geleden Jasmijn'' Lach ik. ''Nou en'' Bromt ze en ergens heb ik ook wel medelijden met haar. Maar ze komt er wel weer bovenop.

Vote = Opdraging

Rosalie's Kleding; http://www.polyvore.com/cgi/set?id=142264962&.locale=nl