Amnesia ~ Dutch

Hoofdstuk 8

Pov Rosalie

''Ik ehm'' Ze kijkt me een beetje verrast aan en ik glimlach. ''Ik kwam toen ik naar school ging iemand tegen, van vroeger, en toen hebben we afgesproken om samen in een restaurant te eten en te kletsen enzo'' Mompelt Marlee. ''Waar was je vanaf school tot het avond eten dan?'' Vraag ik verward en Marlee lacht. ''Bij Terry, wiskunde bijles remember?'' Vraagt Marlee en ik knik. ''Ik snap nog steeds niet waarom je het leuk vind om zón verschrikkelijk vak te geven'' Mompel ik. ''Het is Terry, dat arme kind snapt niks van getallen'' Grinnikt ze. ''I don't care, ik snap ook niks van wiskunde'' Lach ik. ''I know'' Mompelt Marlee lachend en ik grinnik en zucht dan. ''Ik ga naar bed, nee wacht'' Onderbreek ik mezelf. ''Wie was die jongen?'' Vraag ik en een blos komt op haar wangen. ''Hij heet ehm, iets van ehm'' Stottert ze en ik haal mijn schouders vragend op. ''Je weet zijn naam niet meer?'' Okee, dat was de domste vraag die ik ooit heb gehoord. En natuurlijk kwam die uit mijn mond. ''Michael'' Mompelt ze zacht. ''Is hij knap? lief? Is dat die jongen uit je jeugd? Omg!'' Gil ik en Marlee zucht. ''Let me talk'' Lacht ze als ik mijn mond open doe om wat te zeggen maar ik sluit hem meteen. ''Je kan hem morgen zien, hij blijft eten'' Glimlacht ze en er verschijnen weer blosjes op haar wangen. ''Hij zit bij mij op school, en hij doet de zelfde opleiding als ik'' Glimlacht ze. ''Is hij kapper?'' Vraag ik en ze trekt een dom gezicht. ''Wil jij eigenlijk wel kapster worden?" Vraag ik dan. ''Ik wil geen kapper worden, dat verdient veels te weinig en dat is saai'' Mompelt ze en mijn mond zakt open. ''Nee grapje, je moet niet zulke domme vragen stellen'' Lacht ze erna en ik zucht. Inderdaad Rose stel niet zulke domme vragen. ''Maar je hebt het dus over die ene Michael, hoe is hij nu?'' Vraag ik en ze bloost weer waarop ik grinnik. ''Hij heeft ehm'' Mompelt ze en ze staart dromerig voor zich uit. ''Paars haar'' Mompelt ze en ik lach. ''Dat meen je?'' Vraag ik lachend en ze knikt. ''Het staat hem anders erg goed'' Grinnikt ze en ik knik en ze praat verder. ''Hij heeft dezelfde lach als vroeger, en hij eet net zoveel als ik'' Glimlacht ze. Ik wrijf in mijn ogen en knik. ''Ik zie en ontmoet die guy morgen wel, nu ga ik slapen, het is al laat'' Mompel ik. Marlee knikt en zet de tv aan terwijl ze dromerig een liedje aan het neuriën is. Ze heeft de liefde goed te pakken. Net als ik al twee jaar heb.

Ugh

-

Het bekende deuntje galmt door mijn kamer en ik druk mijn wekker uit. Ik ga nog eens een hekel krijgen aan mijn lievenlings nummer als ik er steeds van wakker word. Ik zucht en sta met veel moeite op. Ik pak mijn kleding van gister en douche snel voor ik aangekleed en al naar beneden shock. Deze nacht was nog erger dan de vorige. Ik werd dan wel niet gewekt door een gillende vriendin of een stofzuiger maar hij hield me de hele tijd bezig. Ik keek naar mijn plafond de hele nacht. En als ik naar mijn nachtlampje kijk herinner ik me de dag dat hij zijn hoofd eraan stootte, in Sydney dan. En als ik naar buiten kijk weet ik dat hij misschien ook wakker ligt, maar niet om mij, in tegendeel zelfs, vast om een veel mooier meisje.

Ik zucht en pak wat ontbijt als ik naar het trieste weer buiten kijk. Een toeter haalt me uit mijn gedachte en ik kijk verschrikt op de klok. Shit, shit, shit. Ik ren naar boven en pak mijn schoenen. Ik trek ze snel aan en poets mijn tanden. Ik hoor nog een toeter en gooi wat make-up in mijn tas. Ik pak mijn spullen en laptop en sluit de deur af. Onderweg naar Trevor glij ik nog uit waardoor ik tegen zijn auto val en Trevor kijkt me met een vreemde blik aan. ''Slecht geslapen Roosje?'' Ik grom bij die naam en maak mijn gordel vast. Ik pak mijn tas en zie dat mijn hele laptop onder de poeder zit. Zuchtend veeg ik het eraf en probeer in mijn tas schoon te krijgen maar niks helpt, mijn witte binnenkant is nu bruin, zelfs zwart. Trevor zegt niks en bij de coffee shop stapt hij uit zonder wat te zeggen. Ik zoek iets van doekjes in zijn dashboard maar vind niks en sluit voor drie seconde mijn ogen. Ik hou er niet van als alles door elkaar loopt, als ik niet zo sloom was vanochtend dan had ik nu niet mijn laptop onder de poeder gehad, en een Trevor die me negeerd.

We komen eindelijk aan bij het kantoor en in de tussen tijd heeft Trevor nog niks gezegt en zit mijn gezicht er weer een beetje frisjes uit. Zodra Trevor geparkeerd heeft mompel ik een klein bedankje en haast ik me het grote grijze gebouw in. Ik check in met mijn pasje en loop naar de kantine. Eenmaal daar leeg ik mijn hele tas met laptop, make-up, papieren, brieven, flesje water, ontbijt en kauwgum. Alles zit onder de poeder. Ik pak snel wat wc papier om mijn laptop schoon te maken en bij de papieren kan ik het er gelukkig zo af kloppen. Ik zucht als ik naar mezelf kijk in de spiegel en ik doe al mijn spullen in een plastic zak. Met de plastic zak in mijn ene hand en mijn tas in mijn andere hand druk ik op de liftknop en tref ik daar natuurlijk Trevor. ''Hee, je hoeft me niet te negeren, het was mijn eigen stomme fout'' Mompel ik tegen de stille jongen naast me en hij knikt. ''Het geeft niet Rose, je moet gewoon eerder naar bed gaan'' Grinnikt Trevor. Als dat de oplossing zou zijn, had ik dat al lang gedaan.

-

Ik zet de plastic tas op tafel en gooi mijn witte tas - die niet meer wit is - op de trap. Ik heb toestemming gevraagt aan Silvy of ik eerder weg mocht en tot mijn grote verbazing mocht het nog ook. Het is nu vier uur en ik ben net thuis gekomen. Het eerste wat ik doe is Marlee zoeken maar dan herinner ik me dat ze nu pas vrij is, dus rond half vijf wel thuis zal zijn. Als ik iets uit de koelkast wil pakken zie ik er een briefje hangen.

Ik was eerder vrij en ben bootschappen halen, Michael komt rond 6 x

Soms voel ik me echt een klein kind vergeleken met Marlee. Ze schrijft altijd briefjes waar ze is en hoelaat ze terug is. En ik doe gewoon mijn ding en wacht tot Marlee vraagt waar ik uithang. Maar ik heb nu al een paar maanden deze baan, en zij zit nog op school. Ik zucht en bekijk mijn donkere lokken in de spiegel. Mijn bruine ogen kijken vermoeid, en ik besluit maar even een half uurtje te gaan liggen op de bank. Hopelijk ben ik dan wat meer opgefrist en denk ik niet de hele tijd aan hem.

Vote = Opdraging

Kleding Rosalie; http://www.polyvore.com/amnesia_wattpad_rimonsterr/set?id=136814351