Amnesia ~ Dutch

Hoofdstuk 55

Pov Rosalie

Ik open een oog en kijk mijn kamer rond. "Ash?" Mompel ik en er beweegt wat naast me. "Hoe laat is het" Hoor ik zacht naast me en ik kijk opzij en zie dat Ashton mijn kussens over zijn hoofd trekt. "Geen idee" Mompel ik en ik wrijf in mijn ogen. Ik ga rechtop zitten en mijn klok geeft elf uur aan. "Waar ben je?" Hoor ik Ashton en ik voel een hand in mijn zij prikken. "Ik heb je nodig" Bromt Ashton. Ik word van mijn plek getrokken en het volgende moment is het enige wat ik zie nog Ashton's krulletjes. "Heyy babe" Glimlacht hij en hij kietelt mijn voorhoofd met zijn haar. "Morning" Glimlach ik en hij geeft me een kus en glimlacht weer terwijl hij me aankijkt. "Wat staar je?" Grinnik ik en hij glimlacht. "Heb jij je wel eens afgevraagt, wat je moet doen als je wens is vervult?" Vraagt Ashton en ik frons. "Natuurlijk, als je wens is vervult dan zoek je een nieuwe" Ashton fronst en knikt. "Je kijkt teveel Disney" Grinnikt hij en hij heeft me nog een kus en laat zijn volle gewicht dan op me vallen. "Ash" Kreun ik en ik probeer hem van me af te duwen maar hij draait zich om en trekt me mee waardoor ik op hem lig. "Je kan niet elke wens of droom afmaken en een nieuwe maken" Zegt Ashton en ik knik. "Natuurlijk wel" Mompel ik. "Maar wat moet ik dan wensen?" Vraagt Ashton. "Iets dat je wilt hebben?" Antwoord ik vragend. "En als ik alles al heb?" Vraagt hij en ik grinnik. "Dan wens je iets voor een ander, dan wens je bijvoorbeeld dat iemand beter word of-"

"Wat is jou wens?" Ik pers mijn lippen op elkaar en haal mijn schouders op. "Er is toch wel iets dat je graag wil?" Vraagt Ashton en ik knik. "Vast, maar als je je wens vertelt, dan komt hij niet uit" Glimlach ik en ik tik Ashton op zijn neus. "Uit de veren, het is al over elven" Mompel ik en Ashton zucht. "Nee" Mompelt hij en ik stap uit bed en open mijn kleding kast. "Kom terug" Mompelt Ashton met een pruil lip en ik schud mijn hoofd. "Het is bijna weer weekend, dan kan ik de hele dag in mijn bed blijven" Glimlach ik. "Het is dinsdag" Mompelt Ashton. "Precies" Grinnik ik en ik pak wat kleding uit de kast en leg het op mijn bureau. "Rosiee" Zeurt Ashton en hij gaat rechtop zitten en seint met zijn handen dat ik naar hem toe moet komen. "Omg" Mompel ik en Ashton fronst. "Mijn kamer is echt een zooi, overal ligt kleding" Mompel ik. "Wilde nacht gehad?" Hoor ik iemand lachen en ik trek een neutraal gezicht. Marlee is thuis. "Sorry" Zegt Ashton en mijn ogen worden groot. Ik negeer het maar kan een glimlach niet onderdrukken en Marlee komt mijn kamer in. "Moet je niet werken?" Vraagt Marlee en ik schud mijn hoofd. "Ik begin vanmiddag" Grinnik ik. "En ik dan?" Mompelt Ashton en Marlee houd haar handen omhoog. "Ik laat jullie alleen" Grijnst ze en ik rol mijn ogen. De deur sluit weer en ik duik mijn kledingkast weer in. "Wat zal ik doen?" Vraag ik en ik pak twee topjes van verschillende kleuren. "Mij" Grinnikt Ashton. "Wat?" Mompel ik en Ashton stapt uit bed en loopt naar me toe. "Je hoorde me wel" Grijnst hij en hij slaat zijn armen om me heen en glimlacht. "Rose, kan ik je wat vragen?" Vraagt Ashton ineens serieus en ik knik. "Tuurlijk" Grinnik ik. "Waar staan wij nu?" Vraagt hij en ik bijt op mijn lip. Waar staan wij nu? Ik weet het niet.

Jullie staan in je kamer Rose,

Ugh.

"Ik bedoel, hebben wij wat?" Vraagt hij zacht en zijn vingers gaan zachtjes over mijn wang. "Bedoel je, als in een relatie?" Vraag ik en hij knikt. "Ik denk het" Ik leun met mijn hoofd tegen zijn blote schouder en hoor hem zachtjes zuchten. "Ik hoopte, dat, nouja" Ashton kijkt me aan en loopt van me weg. Ik heb hier altijd van gedroomt, waarom komt er niets uit mijn keel?

-

Ik glimlach en zet coffee voor Trevor en Sam voor ik het kantoor binnen kom. Ze zitten allebei in een vergadering en zouden elk moment binnen kunnen lopen. Ik zet hun kop op hun bureau's en open mijn eigen laptop weer met een zucht. Dit werk is leuk, maar er is zoveel gebeurt dat ik nu mijn verstand op nul moet zetten en mijn werk moet doen, in plaats van te dromen.

Ik snap niet wat Ashton bedoelde, hij zei dat het nutteloos was om elke keer weer nieuwe wensen te bedenken, hij wenste ooit een ding, en volgends hem heeft hij dat nu. Zou hij vanaf nu zijn verandert? Zou hij dankzij mij nu wel weer nieuwe wensen wensen? Niemand weet het, maar wat ik wel weet, is dat ik gelukkiger ben dan gemiddeld. Niemand krijgt me kapot, ik heb Ashton nu, en hoe stom het ook klinkt, ik denk niet dat iets of iemand nog tussen ons kan komen. We hebben zón hechte band, al vanaf dat hij zijn boeken liet vallen in de eerste klas. Vanaf de keren dat hij me zijn drum liet zien, en een stuk speelde, oftewel ramde. Hij betekend echt veel voor me, en ik kan hem nu mijn vriendje noemen. Een paar dagen geleden was ik nog in de war, want je kan niet van de een naar de ander alsof het niks is. Maar Luke vind iemand, die meer bij hem past, iemand die bij hem zal blijven zijn leven lang. En Ashton en ik, wie weet hoe het zal aflopen.

"Hee Rose, gezellig" Hoor ik naast me en ik schrik op. "Kleine dromer" Grinnikt Sam en ik geef ze een kus op hun wang en ze gaan achter hun bureau zitten. "Hoe was je weekend meid?" Zegt Trevor als eerst. "Druk" Mompel ik grinnikend. "Ik vertel het na het werk wel" Mompel ik als de twee jongens me nieuwschierig aan kijken en ze fronzen allebei. "Rosalie" Zeggen ze tegelijk en ik grinnik. "Al goed, er was eens" Grinnik ik en Trevor rolt met zijn ogen. "Na het werk Hemmson" Zegt Sam. "We eten spaghetti" Grijnst Trevor. "Oh, daar raak je me" Lach ik en hij knikt trots en draait zich naar zijn laptop.

Soms vraag ik me af, hoe is dit allemaal begonnen. En wie heeft bedacht dat Ashton drumt. Wie heeft bedacht dat ik en Luke samen battelde. Wie heeft afgesproken ons bij elkaar te brengen, en wie heeft besloten mij en Luke te laten ruzieën. Ik. Alles komt door mij, en ik weet niet of ik me daar schuldig over moet voelen of niet, maar ik zorgde voor ruzie's. Ik heb Ashton laten drummen. Nouja, hij speelde al gitaar enzo, maar drummen had hij nognooit gedaan. Ik heb hem achter een drumstel gezet, en kijk waar hij nu is, in een bandje, een beginnende band, die het misschien wel gaat maken bij die mensen die Luke laatst belde. Het ging niet allemaal even goed, maar hoe alles is gelopen had niet beter gekunt. Ashton, Luke, Marlee en Michael. Alles had anders kunnen lopen, maar dat gebeurde niet. Het is zoals het hoort, en het hoort zoals het is.

Vote = Opdraging

Rosalie's kleding; http://www.polyvore.com/amnesia_wattpad_rimonsterr/set?id=143692677