Amnesia ~ Dutch

Hoofdstuk 41

Pov Rosalie

Ik heb geen twijfels als ik de auto van Michael in stap. Ik heb ook geen twijfels als we met een paar uurtjes in Sydney zijn. Maar als ik voor mijn ouders deur sta bijt ik toch twijfelend op mijn lip. "Bye" Zegt Michael en ik glimlach naar hem en zwaai en wacht tot hij de straat uit is voor ik op de bel druk. De deur gaat open en mij vader schrikt als hij me ziet en doet bijna de deur dicht maar zonder wat te zeggen duw ik hem terug. "Wat is hier gebeurt?" Vraag ik vol ongeloof en ik kijk de woonkamer vol puin rond. Mijn moeder kijkt me bang en geschrokken aan en ik voel dan iemand mijn pols pakt en voor ik het weet ben ik boven opgesloten in Lynn's kamer. "Wat is er Lynn?" Vraag ik en ze zet haar bureau voor de deur terwijl ik haar fronzend aan kijk. "Mama en ik gingen shoppen" Begint ze stotterent. "We zagen papa met een andere vrouw in het winkel centrum en toen we hem er naar vroegen ging hij compleet uit zijn plaat" Zegt Lynn en ik staar haar aan. "Hij wat?" Vraag ik. Dat is mijn vader niet. "Hij bleef ontkennen tot ik en Jasmijn hem hadden gefotografeerd. Hij ging uit zijn dak en sloeg ons, jij zou de volgende dag komen dus we moesten doen alsof er niks was en-" Lynn stopt met praten als ze voet stappen hoort. Ze heeft het over iemand anders, dit kan niet. Ik hoor mijn vader's stem en schrik. "Lynn kamer open nu" Sist hij. "Ik ben bang Rose, zo bang" Fluistert ze. "Ga" Fluister ik. Ze kijkt me fronsend aan en ik bijt op mijn lip. "We komen pap" Roep ik en ik trek Lynn mee naar het raam. Ik wil niet dat hij haar iets aan doet. "Ga" Fluister ik. "Waar naartoe?" Vraagt Lynn en ik pak mijn telefoon en tranen staan in mijn ogen. "Ashton, ga naar Ashton en vertel hem dat ik er aan kom" Fluister ik. "Hij is te vertrouwen" Mompel ik dan. "Wat als papa komt?" Vraagt ze bang. "Als je nu gaat, ben je al daar voor papa buiten is" antwoord ik. "Hier is de sleutel van zijn huis als hij er niet is" Mompel ik. "Nummer achtien toch?" Vraagt Lynn en ik knik en ze klimt het raam uit. "Rosalie Bella Hemmson!" Roept mijn vader en ik schuif Lynn's bureau weg en open de deur. "Pap we moeten praten" Mompel ik. "Nee ik moet praten en jij moet luisteren" Sist hij boos. "Je kan me niet beinvloeden zoals je bij hun doet pap" Sis ik terug en ik zie de schrik in zijn ogen terwijl ik geen emotie toon. "Ik ben bijna eenentwintig, ik ben volwassen" Ga ik verder. "Het is vreselijk om thuis te komen en de woonkamer zo te zien. Het doet pijn om je moeder zo bang te zien en ik huil liever samen met haar dan jou zielige uitleg te horen en alleen maar te 'luisteren' zoals je me beval" Ga ik verder. Ik ben nog nooit zo boos geweest. "Waar is Lynn?" Vraagt mijn vader, mijn sterke woorden negerend. "Geen idee, waar is Jasmijn, je andere dochter?" Vraag ik en hij haalt zijn schouders op. Ik stamp langs hem heen naar beneden en ben blij dat ik zo sterk in mijn woorden sta. Mijn moeder is inmiddels een kapot beeldje aan het opruimen en ik tik haar aan. "Mam waar is Jasmijn?" Vraag ik en ze snikt. "Op kamp, ze weet niks van het slaan" Zegt ze zacht. "Ik ben morgen terug en dan verwacht ik een uitleg, ik en Lynn zijn veilig" Mompel ik zacht. "Waar gaan jullie heen?" Vraagt mijn vader. "We zijn veilig" Zeg ik snel en ik loop de kamer uit. "Bij je tatoeage vriendje?" Vraagt mijn moeder. "Hij heeft een naam" Mompel ik. "En nee niet bij Luke" Eindig ik mijn zin. Ik loop de deur uit en adrealine stroomt door mijn aders. Ik ben altijd al sterker in woorden geweest dan mijn moeder, maar nog nooit bij mijn vader. Ik heb het van hem en ik gaf hem altijd gelijk omdat in bang was te ver te gaan.

Maar ik ben niet meer bang.

Voor ik het weet sta ik voor Ashton's huis en ik kan niet geloven dat ik hier sta. Hij is de enige in Sydney waar ik en Lynn heen konden zonder dat meteen heel Sydney van de ruzie af weet. Bij Ashton ben ik veilig, zijn wij veilig. Ik weet niet of hij nog thuis woont, maar ik ben daar ook veilig zonder hem. En zijn ouders zijn net zo behulpzaam als hij.

Ik klop op het raam en hoor de tussen deur open gaan en het hal licht springt aan. Ik bijt op mijn lip en dan gaat de deur open. Bruine ogen komen me tegemoed en even staren we elkaar een tijdje aan. "Rose" Zegt hij zacht en ik knik zachtjes en ik weet niet wat ik moet doen. Ik heb nachtmerrie's, een vriendje, een baas die me nu haat en problemen met mijn ouders maar dit is een van de mooiste dagen in tijden. Hij zet een stap naar voren en ik sla mijn armen meteen hem heen. Het duurt even voor hij het door heeft en dan voel ik zijn grote handen op mijn rug. "Ash, ik heb je gemist" Mompel ik zacht. "Ik jou ook" Fluistert hij en ik kan het niet laten om zijn vertrouwde geur in me op te nemen en mijn gezicht in zijn hals te leggen. Zijn wel bekende luchtje komt me tegemoed en ik sluit mijn ogen. Hij pakt mijn polzen en trekt me mee naar binnen en sluit de deur. "Lynn heeft me alles vertelt" Mompelt hij. "Jullie hebben geluk dat ik thuis was, mijn ouders zijn er niet en ik kwam wat ophalen" Mompelt hij. Ik knik en voel me een beetje misselijk als ik me bedenk waar ik nu sta, en wat ik heb gedaan. Ashton glimlacht kort naar me en we staren elkaar weer aan. Dan krijg ik flashbacks van een paar weken geleden, misschien wel een maand geleden, toen ik in Sydney was.

"Hij liep je achterna en ik liep achter hem aan omdat ik wist dat dat het beste voor jou zou zijn."

"Hij zei dat hij je niet mocht en dat alles jou schuld was, hij bleef maar schelden en ik wist hem tegen te houden omdat ik niet wou dat je, ik wou niet dat hij je pijn deed."

Luke's stem galmt door mijn hoofd en ik krijg tranen in mijn ogen. Ik heb een grote fout gemaakt, ik had niet naar mijn hart moeten luisteren en ik had niet naar hem toe moeten gaan. Hij haat me, hij haat me van top tot teen en ik bijt op mijn lip. "Je bent veel verandert in dat jaartje" Zegt Ashton en ik knik zachtjes. "Zeg het" Mompel ik zacht. "Zeg wat?" Vraagt hij verbaast. "Wat je tegen me wilde zeggen toen Luke je tegen hield in de lobby van ons hotel" Zeg ik in een hap adem en Ashton's ogen staan wazig. "Zeg dat je me haat en dat je liever hebt dat ik op hoepel" Sis ik en ik leg mijn hoofd in mijn handen. Ik vergeet Lynn helemaal die in de woonkamer zit en ik krijg tranen in mijn ogen. "Zeg het dan" Fluister ik en hij pakt mijn polzen maar ik trek ze weg en kijk hem strak aan. "Ben je bang om het in mijn gezicht te zeggen?" Vraag ik dan en hij knakt zijn vingers. "Rosalie, ik weet niet waar je het over hebt" Zegt Ashton en ik haal mijn neus op. "Noem me niet zo" Mompel ik geirriteerd en Ashton maakt zijn handen tot vuisten en even denk ik dat hij me gaat slaan, maar hij zucht en pakt mijn handen vast. Deze keer sta ik het wel toe, hij kijk me diep in mijn ogen aan en richt zijn blik dan op de grond. "Ik heb je gemist, ik wou je zeggen dat ik je mis maar Luke hield me tegen" Zegt Ashton en mijn ogen worden groot. "Ik wou je vast pakken en nooit meer los laten, maar hij zei dat ik je hart zou breken en dat je me niet mocht door ons 'afscheid' een jaar geleden" Ratelt Ashton en tranen staan in mijn ogen. Luke loog. "Hij loog" Fluister ik zacht. "Luke heeft tegen me gelogen" Mompel ik en ik laat een traan de vrije loop. "Ik kan me alles nog herinneren Rose, hoe je afscheid nam, hoe je make-up uitliep en je weg rende" Mompelt hij en hij veegt meerdere tranen weg. Hijzelf houd zich sterk. Hij is verandert, zijn haar krult meer dan vroeger er hij houd zijn emotie's achter in plaats van dat hij ze de vrije loop laat gaan. "Rosalie Bella Hemmson, het meisje waarvoor ik ben gevallen" Fluistert hij en mijn hart gaat steeds sneller tekeer. "We moeten- we- Lynn" Stotter ik en Ashton komt steeds dichterbij.

Je hebt een vriendje.

Stop hem.

Ga naar Lynn.

Ik negeer de stemmetjes in mijn hoofd en luister voor het eerst naar mijn hart. Ik volg voor het eerst mijn hart. "Lynn slaapt" Fluistert Ashton en een last valt van mijn schouders als hij eindelijk mijn lippen raakt. We bewegen samen als twee puzzelstukjes die in elkaar passen, perfect cliché. Ik voel dat hij met zijn grote handen mijn lichaam dichter naar hem toe trekt en ik leg mijn handen in zijn nek tot ik een bekende stem achter Ashton hoor.

"Holy Moly"

Vote = Opdraging

Rosalie's Kleding; http://www.polyvore.com/cgi/set?id=143189749&.locale=nl