Pov Rosalie
Ik stap uit mijn auto en zucht. Ik loop over het kleine paadje en als ik voor de deur sta gaat de deur al open. ''Rose!'' Glimlacht mijn vader en ik grinnik. ''Hee pap'' Mompel ik en ik loop naar binnen. ''Hang je jas maar op en zet die verschrikkelijke hoge dingen maar gewoon in het rek'' Zegt hij en ik knik en zet mijn pumps in het rek en hang mijn zwarte jas op. ''Is dat Rosalie?'' Vraagt mijn moeder en ik lach. ''Hi mam'' Grinnik ik. ''Heeyy liefje'' Mompelt ze en ik leg mijn tas op de bank. ''We bakken koekjes, ik kom er zo aan'' Zegt ze en ik knik zacht. ''Gaat het goed met je?'' Vraagt ze en ik knik snel. ''Ja, het gaat goed'' Mompel ik en ze knikt. Ik plof op de bank en Lynn en Jasmijn rennen met een kom deeg naar me toe. ''Wil je ook wat?'' Vraagt Lynn en ik glimlach en knik. ''De bak is bijna leeg'' Lach ik. ''Ja, daarom'' Zegt Jasmijn en het verbaast me dat iedereen zo vrolijk is. Lynn was zo overstuur en Jasmijn was altijd weg. ''Wil je wat drinken?'' Vraagt mijn vader en ik knik. ''Cola?'' Ik knik weer en hij loop de keuken in. Even later komt mijn moeder met mijn zusjes achter zich de woonkamer in en ze glimlacht liefjes. ''Hoe is Melbourne?'' Vraagt ze en mijn vader komt ook de woonkamer in maar dan met mijn drinken. ''Thanks pap'' Mompel ik. ''Ehm, er is veel gebeurt en alles gaat nu goed'' Glimlach ik. ''Je zei iets over Ashton aan de telefoon liefje?'' Vraagt mijn moeder en ik bijt op mijn lip. ''We zijn samen'' Glimlach ik. ''Ach liefje'' Stop met die naam. ''Wat leuk! Hoelang?'' Vraagt ze en om eerlijk te zijn heb ik geen idee. ''Een aantal weken'' Mompel ik. ''Ik zei het toch Harold'' Zegt mijn moeder en hij lacht, maar geen echte glimlach. ''Jullie zijn zo goed bevriend, al sinds de middelbare school liefje, natuurlijk zouden jullie of uit elkaar groeien of een relatie krijgen'' Zegt mijn moeder en ik knik naar de grond. ''Hoe voel je je?'' Vraagt ze en ik zet een glimlach op. ''Goed, goed'' Glimlach ik. ''Mooi, zin om vanavond spaghetti te eten?'' Vraagt mijn moeder en ik glimlach. Ze vergeet het ook nooit. ''Ja lekker'' Glimlach ik. ''Ga je met mij ee naar de stad zo? Nu je er toch vroeger bent'' Mompelt Lynn en ik knik. ''Mag ik ook mee?'' Vraagt Jasmijn en ik knik. ''Tuurlijk, dan gaan we met zijn drieën toch kerst kleding uitzoeken?'' Vraag ik en de meiden knikken. ''Maar eerst lunchen dames'' Zegt mijn vader en hij staat op en loopt naar de keuken. ''We hebben cake gebakken Rose!'' Roept Jasmijn en ze trekt Lynn ook mee naar de keuken.
Ik glimlach naar mijn moeder en ze zucht. ''Rosalie, kan ik even met je praten?'' Vraagt ze en ik knik. ''Buiten'' Zegt ze en ik volg haar voorbeeld en sta ook op. Ze gaat op een van de oude witte stoelen zitten en ik bijt op mijn lip en pak er een bij. ''Rosalie Bella Hemmson'' Glimlacht ze en ik wil wat zeggen maar hou het voor me. Die lange naam, niet om aan te horen. ''Ik heb je gemist, en niet omdat ik je bijna niet zie maar ook omdat de afgelopen tijden zo naar zijn gegaan'' Zegt ze en ik knik. ''Je hebt al een vriendje gehad, Luke. En nu heb je Ashton, die ik toch wat aangenamer vind dan die andere jongen'' Zegt ze en ik denk terug aan de tijden dat Luke en Melanie hier waren. ''Maar alles gaat zo snel, je bent al een tijdje eenentwintig en je werk gaat ook zo goed'' Ik slik en zucht. ''Mam ik moet je wat-''
''Laat me even uit praten Rosalie, het punt is'' Praat ze door me heen en ik rol met mijn ogen. ''Het punt is dat nu papa uit huis gaat en Lynn mee neemt, ik je nog minder zal zien want ik ga de spullen verkopen en ook een ander huis zoeken, met Jasmijn'' Zegt ze snel en ik frons. ''Jij gaat ook dit huis uit? Maar? Hoe?'' Vraag ik en ze haald haar schouders op. ''Ik ga meer werken en hoop dat ik het allemaal haal'' Mompelt ze. ''Maar, mam!'' Roep ik en ze knikt. ''Ik moet, ik kan niet in dit huis blijven leven met de leugens'' Zegt mijn moeder en ik zucht. ''Ik kom hier toch ook gewoon'' Mompel ik en mijn moeder knikt. ''Maar er is hier meer gebeurt dan je denkt Rosalie, vandaar'' Zegt ze en ik knik. ''Lynn en papa gaan vlakbij haar nieuwe school wonen, en ik en Jasmijn zoeken nog'' Zegt ze. ''En Lynn wil bij papa wonen, met zijn nieuwe vrouw?'' Vraag ik verward. ''Papa gaat niet wonen bij zijn nieuwe vrouw, hij wacht nog even een paar maanden en dan komt zij bij hem'' Zegt mijn moeder en ik kan niet geloven wat ze zegt, maar ik knik en glimlach. ''Sorry, dat ik zoveel problemen heb gemaakt, samen met papa'' Zegt mijn moeder en ik knik. ''Het is oke mam, ik heb Ashton'' Mompel ik. ''Gaat alles goed met Ashton?'' Vraagt ze en op dat moment gaat mijn telefoon. ''Neem maar op'' Zegt mijn moeder en ik knik en druk op de groene knop. ''Met Rose'' Mompel ik. ''Hii baby girl, ik heb wat geregelt voor kerst!'' Roept Ashton lachend door de telefoon en ik frons. ''Hoe bedoel je?'' Lach ik. ''Ik heb vandaag wat mee gemaakt en je gaat hard lachen als ik het vertel'' Zegt Ashton. ''Wat dan?'' Vraag ik nieuwschierig en ik hoor Michael lachen op de achtergrond. ''Jongens please'' Bromt een stem, die ik herken als Luke en ik grinnik. ''Ash, wat ben je van plan met kerst?'' Lach ik. ''Een dinner! En we zetten Luke en Elena naast elkaar'' Hoor ik Michael lachen. ''Een dinner ja'' Zegt Ashton. ''Ik snap er helemaal niks van'' Mompel ik en mijn moeder fronst. ''Ik ook niet, ik leg het ook straks wel uit'' Zegt Ashton en ik rol met mijn ogen en knik. ''Hoelaat ben je in Sydney?'' Vraag ik en het is even stil. ''Ik ben nu onderweg'' Lacht hij. ''Maar wat doen Michael en Luke dan op de achtergrond'' Frons ik. ''Ehm, niks'' Lacht Ashton. ''Haal een leuke kerst jurk!'' Hoor ik Michael nog en dan hangt Ashton op.
''Was dat Ashton?'' Vraagt mijn moeder en ik glimlach en knik. ''We zouden iets plannen voor kerst en ik denk dat dat hem is gelukt'' Lach ik. ''Oh'' Mompelt mijn moeder. ''Maar waar waren we, je bent dus gelukkig met Ashton?'' Vraagt mijn moeder en ik knik. ''Mooi schat, mooi''
Rosalie's Kleding; http://www.polyvore.com/cgi/set?id=144606916&.locale=nl

JE LEEST
Amnesia ~ Dutch
FanfictionI remember the day you told me you were leaving. I remember the make-up running down your face. And the dreams you left behind you didn't need them, Like every single wish we ever made. I wish that I could wake up with Amnesia. And forget about the...