Amnesia ~ Dutch

Hoofdstuk 40

Pov Rosalie

Ik lig op de bank met Luke die tegen me aan leunt. We gaan het samen proberen, hij wilde me een kans geven en ik heb spijt dat ik zo goed met hem mee doe. Ik moet eigenlijk zeggen wat ik voel, en zeggen dat hij inderdaad mijn hart niet kan winnen. Maar ik wil het zo graag. Ik wil dat hij mijn hart wint en dat hij er echt moeite voor doet zodat ik Ashton vergeet, compleet vergeet en niet voor een tijdje. "Wat voor film wil je kijken?" Vraagt hij en ik bijt op mijn lip. "Zoek maar in de tweede la" Mompel ik, dat is onze favoriete films la, met waarschijnlijk de helft disney films. "Wat is Brave?" Vraagt hij terwijl hij de hoes uit de la haald en ik grijns. "Niet vragen, gewoon in de dvd speler doen" Grinnik ik en Luke knikt en zet hem aan. Ik sta op en pak popcorn en ga naast hem zitten met de popcorn tussen ons in. We gaan het proberen, en we gaan er samen aan werken.

-

Het is vrijdag en ik moest al vroeg op kantoor zijn, ik stap om precies half vijf in de douche en kijk slaperig voor me uit. Luke en ik zijn vroeg gaan slapen en ik ben om twee en vier uur wakker geworden van een nachtmerrie. Het is steeds dezelfde en ik word er gek van. Ik heb gezegt dat ik en Luke gaan werken en dat we gelukkig worden samen maar schijnbaar gaan de nachtmerrie's gewoon door.

Ik sta in een huis, een oud, afgebroken huis waarvan je verwacht dat die alleen maar in horror films voor komen. Ik probeer een uit weg te kiezen maar ik vind er geen. Dan verschijnt er een meisje die drie deuren laat zien. Op de eerste deur staat geluk, of de tweede liefde en op de derde geld. Ik kies altijd voor liefde en beland dan in en zwart gat. Soms bedenk ik me midden in de nachtmerrie dat ik droom en dan kies ik voor een andere deur. Toen ik geld koos kwam er nog een deur waar liefde op stond. Toen ik voor geluk koos stond hij daar. Ik weet niet waarom, maar hij keek met zijn bruine ogen diep in de mijne en dan zie ik dat er nog meer mensen staan. Ik zie een jongen met blauwe ogen naast hem staan, en elke keer als ik wakker word weet ik dat het Ashton en Luke zijn, maar als ik droom heb ik geen idee. Ik heb gehuild en geschreeuwd om de namen van de jongens  maar niemand antwoorde en dan werd ik wakker. Ik ril en stap de douche uit. Het is alsof ik muren om me heen heb gebouwt om mezelf te beschermen tegen de liefde en het gebroken gedeelte ervan. Maar de muren keren zich tegen me en beschermen me niet maar komen op me af. Vier muren die me vast laten zitten waardoor ik ze wel moet breken en ik alsnog met liefde in aanraking kom.

Ik kleed me aan in dezelfde broek en blouse als gister en smeer mijn wallen weg met foundation. Ik haal mijn maskara een paar keer over mijn wimpers en besluit mijn lippen voor de verandering knal rood te maken. Ik loop naar beneden en zie dat het al bijna vijf uur is, over een half uur moet ik de bus pakken hier een paar minuten lopen vandaan. Ik pak een kom met yoghurt en gooi er wat crusli in. Ik lust helemaal geen crusli, waarom pak ik het? Ik zucht en eet het met walging op en drink nog snel een glas melk. Dan ren ik naar boven om mijn tanden te poetsen, pak ik mijn tas en check ik of mijn make-up nog goed zit voor ik mijn jas pak en aan trek. Mijn zalm kleurige pumps van gister vervang ik door bordeau rode, zoals mijn lipstick en ik loop naar de bushalte. Daar wacht ik vijf minuten op de bus en vertrek ik naar Advence om hopelijk te horen dat ik niet hoef te vertrekken door mijn domme fout.

-

Het is doods stil om half zes en ik vloek in mezelf dat ik de bus om half vijf al pakte. Ik weet dat voor zeven uur alle bussen om het kwartier gaan maar als ik vijf uur weg was gegaan had ik het ook gered. Alleen ik moest weer wakker worden van een nacht merrie waardoor ik er maar uit ging. Ik zucht en duw de duren open, die niet open gaan. Wat? Ik zucht en ga op een bankje zitten een paar meter van het grijze gebouw vandaan. Natuurlijk, ze zijn nog niet open, Silvy zal hopelijk zo wel komen.

"Goedemorgen" Hoor ik achter me en Kimberly glimlacht naar me. "Hey" Mompel ik. "Vroeg vandaag?" Grinnikt ze maar aan mijn zombie gezicht te zien ben ik niet echt voor mijn plezier gekomen dus ze houd snel haar mond. "Sorry, maar ik heb slecht geslapen" Mompel ik als smoes. Kimberly knikt en opent de deur. "Iedereen slaapt wel eens slecht, coffee?" Vraagt ze en ik knik. "Morgen Kimberly" Hoor ik Silvy zeggen en Kimberly glimlacht liefjes naar haar. "Ugh, mee komen, vergeet die coffee maar" Zegt Silvy en ik snap meteen dat ze mij bedoelt en ik knik naar Kimberly die stopt met coffee zetten. We stappen de lift in en het wel bekende melodietje hoor je langzaam op de achtergrond terwijl Silvy ongeduldig op haar mappen tikt. Zodra we boven zijn gaan we naar haar kantoor en even later komt Kimberly met onze coffee. "Bedankt" Glimlach ik en ze knikt en is meteen weer weg. "Ik heb overlegt, en je werkt erg hard. Ik kan je niet missen, en Trevor en Sam ook niet" Zegt Silvy en iets van blijdschap gaat door me heen. "Maar" Zegt Silvy en ik bijt op mijn lip. Er is altijd 'een maar' bij haar. Nooit eens een 'dag' of een 'fijn weekend' altijd een 'maar'. "Je moet de laptop zelf betalen, wij kiezen hem uit en installeren alles, maar jij betaald voor je domme actie's" Zegt ze en ik knik. "Je kan gaan Hemmson" Zegt Silvy. "Ik verwacht volgende week de laptop die ik je laat halen en zorg niet dat het weer gebeurt, vandaag mag je alles op een reserve laptop maken en naar jezelf mailen." Zegt ze nog en ik knik en loop haar kantoor uit. Als ik mijn eigen kantoor uit kom zie ik Kimberly mij een laptop over handigen en ik bijt op mijn lip, ik hoop dat ik alles optijd afkrijg, La belle's verslag moet vandaag af en nog een klein stuk voor de Star en de Tina. Ik zucht en zet het kleine laptopje aan terwijl ik tik op mijn bureau. Ik stond zo positief bij Silvy maar voor mijn gevoel heb ik mijn cijfer weer op nul gezet en moet ik moeite doen om alles weer op mijn gemiddelde te zetten. En dat gaat niet zo gemakkelijk als ik hoop dat het gaat. Ze noemde me niet eens Rosalie maar 'Hemmson'. Het verbaast me dat ze mijn voornaam én achternaam weet. Maar ik ben blij dat ik een van mijn namen hoor en niet zoals Marlee 'Ugh' word genoemt.

"Dat mens noemde me 'Ugh' Rose! Niet eens Marlee of Moon, nee ze noemde me alsof ik een stuk vuil was! En ik had maar een paar plukken teveel geknipt!"

Ik grinnik zacht en zucht als na een paar minuten de 'reserve laptop' nog steeds niet is opgestart. Mijn vorige laptop was toch veel moderner en sneller en ik zal nog veel klagen en zuchten vandaag. Vanavond ga ik naar Sydney en ik moet wel een beetje fit zijn. Ik pak een speltje uit mijn tas en maak een los plukje vast in mijn knot terwijl ik nog steeds wacht op het laptopje. En wat me het meest irriteert zijn de grote letters op het begin scherm.

Wachtwoord.

-

Ik stap de bus uit en klem mijn armen om mezelf heen. Het is in geen tijden zo koud geweest en om het nog erger te maken regent het ook nog. Het is bijna vier uur en ik ga veels te laat komen in Sydney. Het is met de auto ongeveer drie uur rijden, en ik heb nog niet eens gevraagt of iemand me een auto wilt uit lenen. Ik heb mijn rijbewijs, maar al heel lang niet gereden, ik spaar voor een auto maar ik heb nu een laptop nodig. Ik zucht en bijt op mijn lip. Als ik mijn straat in kom glimlach ik en ik kan de spaghetti al ruiken terwijl ik weet dat er niemand is. Ik ren naar huis en open snel de deur zodat ik naar binnen kom en ik sluit de deur ook zo snel mogenlijk weer. Ik doe mijn pumps uit en kijk naar mezelf in de spiegel aan de wand. Zie ik er zo verschrikkelijk uit? Ik bijt op mijn lip en hang mijn jas aan de kapstok terwijl ik mijn haar uit de elastiek haal en langs mijn gezicht laat vallen. Mijn haar krult extra door de regen en mijn make-up is bijna niet meer te zien. Ik moet toch maar eens water proof gaan halen.

Lang in de spiegel kijken kan ik niet en ik ren naar boven om een snelle douche te nemen en mijn haar doe ik deze keer in een staart. Ik pak een lichtblauwe skinny jean en een wit topje die ik in mijn broek stop omdat ik er een crop top overheen trek. Ik glimlach naar mijn reflectie in de spiegel en doe wat maskara op mijn wimpers en weer knal rode lippen stift omdat ik het wel mooi vond staan vandaag. Ik pak deze keer mijn knights en trek ze aan. Ik pak een schouder tas onder mijn bed vandaan en doe er wat kleding in voor het geval ze willen dat ik blijf slapen. Dan schiet me iets te binnen, vervoer. Ik pak mijn telefoon uit de lader en scrol door mijn contacten. "Mis je me nu al?" Hoor ik Trevor zeggen en ik glimlach en rol tegelijkertijd met mijn ogen. "Kan ik je auto lenen?" Vraag ik en Trevor verslikt zich in zijn drinken. "Heb je je rijbewijs dan?" Vraagt hij en ik trek een neutraal gezicht. "Natuurlijk sukkel" Mompel ik. "Nou vanavond ga ik weg dus het zou sowieso niet kunnen hoezo?" Vraagt hij en ik grinnik. "Ik ga naar mijn famile, maar ik ga even rond bellen, bye!" Ratel ik snel en hij grinnikt. "Bye" Zegt hij nog en dan hang ik op en bel ik Michael. "Wat" Hoor ik hem zachtjes zeggen. "Michael ik heb je auto nodig" Mompel ik. "Rose ik zit in de les, en ik ga zo naar Sydney dus dat kan niet" Fluistert Michael. "Precies! Kan je me in Sydney eruit gooien?" Vraag ik en ik hoor op de achtergrond allemaal kabaal. "Ja, ophalen, tot zo" Mompelt hij en dan hangt hij op. Van blijdschap spring ik even een gat in de lucht en ik pak verder mijn tas in.

Ik zet mijn bord in de vaatwasser, doe mijn lader in mijn tas terwijl ik mijn telefoon check en een sms van Lynn zie staan. Ik geef door dat ik een bericht stuur als ik naar Sydney vertrek en dat keurt ze goed. Ik werk nog mijn make-up bij voor ik dat ook in de tas doe en ik hoor een hoop getoeter buiten. Ik pak de tas en sluit alles af voor ik dankbaar naar Michael's auto toe ren en instap. "Marlee en ik zouden vanavond eten bij mijn familie maar ze moet nablijven" Zegt Michael als ik instap en ik grinnik. "Op je twintigste nog moeten nablijven, wat deed ze?" Lach ik en Michael lacht. "Ze zei dat het belachelijk was dat ze een onvoldoende had voor haar wassen maar ze trok teveel aan het hoofd van die pop volgends onze lerares" Lacht Michael en ik grinnik en staar wat uit het raam. "Vind je het erg als ik even langs de Mac rij? Die vlakbij Sydney?" Vraagt Michael en ik schud mijn hoofd. "Ik ben je al super dankbaar dat je me wilt brengen" Grinnik ik. "Ik wist niet dat je ging?" Vraagt Michael en ik bijt op mijn lip. Hij hoeft niet te weten dat ik ga omdat er wat problemen zijn. "Ik mis mijn zusjes en misschien blijf ik wel slapen" Mompel ik. "Je kan anders bij mij slapen, als je dat niet raar vind" Zegt Michael en ik glimlach en knik. "Ik denk niet dat het erg is als ik thuis blijf slapen, maar in het ergste geval zal ik je bellen" Mompel ik en ik staar uit het raam. Volgens mijn ouders ben ik altijd welkom, waarom vandaag dan niet?

Vote = Opdraging

Rosalie's Kleding; http://www.polyvore.com/cgi/set?id=143189749&.locale=nl