Amnesia ~ Dutch

Hoofdstuk 39

Pov Rosalie

"Dus je bent het kwijt?" Hoor ik Silvy schreeuwen en ik knijp mijn ogen dicht. Deze meid heeft haar koffie laten vallen over haar laptop en het laatste verslag is weg. "Weet je wel hoeveel geld me dit gaat kosten? Je laptop en het stuk van Belle?" Vraagt Silvy en ik knik zachtjes. "Natuurlijk weet je dat niet, ik vraag ook veels teveel van je" Roept ze en ze slaat haar grote vuist op haar bureau. "Ga maar naar huis, ik hoef je vandaag niet meer te zien. Kom morgen maar naar mijn kantoor om zes uur" Zegt ze en ik knik zachtjes en wil mijn laptop pakken maar ze tikt me op mijn vingers en ik maak dat ik weg kom. Ik schaam me dood als iedereen me aanstaart als ik over de hoogste verdieping loop en ik stap snel de lift in om naar verdieping drie te gaan. "Hee Rose, waar was je?" Vraagt Sam en ik pak mijn spullen en zucht. "Ik moet gaan jongens" Mompel ik. "Wat waarom?" Vraagt Trevor. "Mijn coffee ging over mijn laptop en La belle's deel is weg, wat ik had getypt" Mompel ik. "Is dat een groot probleem?" Vraagt Sam en ik knik en loop beschaamtelijk het kantoor uit. Ik ben ook altijd zo onhandig. Straks kost het me mijn kantoor, of erger, mijn baan. Ik zucht en loop naar de bushalte. Ik negeer alle oproepen en smsjes van Sam en Trevor en zet mijn telefoon uit.

Als ik thuis kom is er natuurlijk niemand omdat het midden op de dag is. Ik zet thee en besluit mijn tassen van dinsdag maar uit te pakken en loop naar boven. Als ik boven kom schrik ik als ik Luke zie met een schriftje in zijn hand en ik laat bijna mijn tas vallen. "Wat doe jij hier?" Vraag ik en hij glimlacht. "Hee babe" Zegt hij alsof hij mijn vraag niet heeft gehoord. "Ik vroeg je wat" Mompel ik zacht. "Ik ben er ook net" Zegt Luke en ik zucht. Ik vind hem heel leuk, maar ik heb ook privé spullen en een kamer. "Waarom ben je dan in mijn kamer?" Vraag ik met de nadruk op mijn. "Omdat- weet ik niet" Zegt Luke. Klinkt eerlijk. "Ik wil niet dat je daar steeds bent Luke, het blijft mijn kamer" Mompel ik en hij fronst. "Maar we zijn samen" Zegt Luke. "Een paar weekjes Luke" Mompel ik geirriteerd. "Vandaag twee weken om precies te zijn" Zegt Luke. "Dat zeg ik, een paar weken" Mompel ik en ik ruim mijn tas en shop spullen op terwijl Luke op mijn bed gaat zitten. "Kan je me even alleen laten?!" Roep ik en Luke houd zijn handen omhoog. Ik knik als hij naar beneden loopt en ik heb meteen spijt van mijn woorden. Ik ben moe en geirriteerd van mijn werk en dat gooi ik op Luke. Maar die jongen kan er niks aan doen.

Een half uur later loop ik zachtjes naar beneden en zie ik Luke zappen naar de tv. "Sorry" Mompel ik zachtjes. "Ik heb het zwaar gehad op mijn werk en was daar nog geirriteerd om" Mompel ik zacht. "Oke" Zegt Luke en nog meer schuld gevoel bekruipt me. Ik ga bij hem op schoot zitten en hij glimlacht. "Ik snap dat je privacy wilt, het is deels mijn schuld" Zegt Luke en ik glimlach en geef hem een kus dat al snel over gaat een zoen. "Maar we hebben het allebei zo druk gehad, hoe was dinsdag?" Vraag ik als ik op adem ben gekomen van de kus en Luke's ogen lichten op. "We hebben een mini contract getekend en binnenkort mogen we ons eerste echte optreden geven met een paar nummers, daarna mogen we een eigen nummer schrijven" Ratelt hij en ik glimlach. "Dat is super!" Roep ik en Luke straalt. "Ik en de jongens zijn zo blij, misschien word de band echt beroemd" Gaat hij verder. "Ik hoop het wel" Glimlach ik eerlijk en ik geef hem een knuffel en herinner me dan de thee die ik had gezet. "Thee?" Vraag ik en Luke knikt en loopt met zijn armen om mijn middel mee naar de keuken. "Weet je Luke, we hebben nu twee weken wat en ehm, we hebben al een paar keer ruzie gehad" Zeg ik twijfelend en zijn armen om mijn middel verslappen en hij draait me naar hem toe. "Dus?" Vraagt hij zachtjes. "Ik hou van je" Glimlacht hij. "Dat is het punt, waarom hebben we dan telkens van die stomme discussie's?" Vraag ik en ik zet nerveus mijn nagels in mijn andere hand. "Door de menings verschillen, dat hoort in een relatie" Zegt Luke terwijl hij zachtjes mijn nek kust. "Ehm oke, ook in de eerste paar dagen al?" Vraag ik Luke en hij knikt. "Oke" Mompel ik bot en ik ga verder met de thee. "Je houd wel van me toch?" Vraagt Luke en ik zet mijn nagels zo hard in mijn hand dat ik afdrukken begin te zien. "Rosalie?" Vraagt hij en ik zucht. "Ik wist het, je hou van hem is het niet?" Vraagt hij en ik schud mijn hoofd. "Ik hou wel van je!" Zeg ik en hij laat me los. "Rose, ik wil dat je het meent, anders heeft dit geen zin" Zegt hij zacht. "Luke, laat me bewijzen dat je veel voor me betekend, ik hou echt van je!" Roep ik wanhopig en ik bijt op mijn lip. "Hoe ga je dat bewijzen dan?" Vraagt Luke zacht en ik zie dat ik hem echt heb gebroken. Dan druk ik mijn lippen op die van hem en hij schrik maar zoent me al snel terug. Wat ik doe is fout, maar ik kan niet anders. Ik wil hem niet kwijt. "Ik hou van je" Mompelt hij door de zoen heen en ik bijt zachtjes op zijn lip waarna hij me op het aanrecht tilt. Mijn wanhoop en angst om hem kwijt te raken schijn ik vergeten te zijn en het enige waar het om gaat is ons twee. "Stop" Zegt Luke opeens en ik kijk hem verward aan. "Ik weet dat je hart bij Ashton ligt" Zegt hij en ik bijt op mijn lip. "Rose, ik wist al vanaf het begin dat ik je hart niet kon winnen, sorry, sorry van alles maar ik hou echt van je" Bekent hij. Ik zucht en knik. "Misschien moeten we het samen uit maken" Mompel ik. "Misschien" Mompelt hij en dan drukt hij zijn lippen weer op die van mij. Ik ga met mijn handen door zijn haar maar toch komen zijn woorden steeds terug, misschien moet ik naar hem luisteren.

Vote = Opdraging

Rosalie's Kleding; http://www.polyvore.com/cgi/set?id=143187706&.locale=nl