Amnesia ~ Dutch

Hoofdstuk 60

Pov Rosalie

Ik glimlach en zet mijn auto stil. "Moet ik nog mee lopen?" Vraag ik en Luke bijt op zijn lip. "Zayn is nogal, aanvliegend" Zegt hij zacht. "En hoe oud is die Zayn?" Vraag ik. "Geen idee, maar ik zal niet met hem sollen als ik jou was, hij slaapt tijdelijk bij mij omdat hij niks had en-"

"Maar waarom?" Praat ik door Luke heen. "Waarom ga je met mensen zoals Liam en Harry om? Zo ben jij helemaal niet" Praat ik verder. "Ik weet het niet" Zegt Luke en hij haald zijn schouders zachtjes op. "Michael en Calum zijn ook leuke jongens" Mompel ik. "Maar als ik buiten mijn band geen vrienden heb, hoe moet ik dan verder?" Vraagt Luke. "Je hebt mij?" Vraag ik en ik wil nogmeer mensen opnoemen maar hij kapt me al af. "Jou? Ze lachen me alleen maar uit als ik bij jou ben!" Roept hij en hij gooit zijn armen in de lucht. "Je haald me op alsof ik een klein kind ben, je bent het meisje waar ik kei hard voor ben gevallen en je liet me achter, weetje hoe leuk mensen dat vinden? Een jongen die achterblijft met een gebroken hart inplaats van het meisje zoals altijd in films" Gooit hij eruit en ik bijt op mijn lip. Het is ook mijn schult, alles is mijn schult. "Ik snap het Luke maa-"

"Nee je snapt het niet! Ik wil niet meer uitgelachen worden omdat mijn ex vriendin me als een klein kind behandelt" Spuugt Luke en ik knik. "Je wilt dat ik je niet meer ophaal, meeneem en me met je bemoei?" Vraag ik met een trillerige stem en Luke knikt. "Ga maar uithuilen bij Ashton, zoals je altijd doet" Zegt Luke en dan sluit hij de deur. Ik blijf zitten in shock en zie hoe Luke zonder om te kijken naar binnen gaat. Hij heeft me zojuist verteld dat hij me niet meer wilt zien omdat hij uitgelachen word. Maar ik heb hem niet laten zitten, ik ben er juist voor hem omdat ik niet wil dat hij met de verkeerde mensen omgaat. Ik wil niet dat hij straks aan de drank of drugs gaat alleen maar omdat zijn vrienden dat ook doen. Ik maak me zorgen, maar ik wist niet dat hij daar juist mee zat. Ik zucht en zie Luke in de keuken naar buiten staren. Hij kijkt me kort aan en ik leg mijn hoofd in mijn handen. Dom, zo dom.

Ik sluit kort mijn ogen en doe mijn haar in een slordige knot. Ik start mijn motor en rij langzaam weg tot mijn deur ineens open gaat. Ik schrik zo erg dat ik alles loslaat en mijn auto terug in het parkeervak valt. Luke glimlacht kleintjes en steekt zijn hand uit. "Vertrouw je me?" Vraagt hij en ik frons. "Natuurlijk doe ik dat" Mompel ik. "Ga aan de andere kant zitten" Zegt Luke en ik slik. "Ik laat niemand in mijn auto rijden" Grinnik ik kort. Luke blijft zijn hand uit steken en na een korte twijfel pak ik zijn hand en stap ik uit. Hij gaat achter het stuur zitten en ik loop naar de andere kant. "Ik wil je wat laten zien" Zegt Luke zacht. Hij rijd mijn auto soepel weg en ik bijt op mijn lip. "Waar gaan we naartoe?" Vraag ik zacht. "Een plek tussen Melbourne en Sydney in" Zegt Luke. "Is het lang rijden?" Vraag ik maar het blijft stil. Ik leg mijn hoofd tegen het raam en sluit mijn ogen. Ik hoor de snelweg al en allerlei vragen spoken door mijn hoofd. Het ligt tussen Sydney en Mebourne in.

Pov Ashton

Als ik eindelijk thuis ben gooi ik mijn schoenen en jas in de hal. Ik pak mijn sporttas en loop meteen naar boven om me om te kleden. Na mijn werk ben ik meteen gaan sporten met Niall en ik ben kapot. Ik kijk op mijn telefoon maar heb geen berichten dus besluit ik me om te kleden. In een joggingsbroek loop ik naar beneden en ik plof op de bank.

Really bored without you, ❤ Ash

Ik zet de tv aan en zap wat tot de deurbel gaat. Ik sta langzaam op en open de deur, vergeten dat ik alleen een joggingsbroek aan heb. "H-hi" Mompelt het meisje. Ik kan haar niet zien, haar gezicht is verstopt onder haar capuchon. "Kan ik je helpen?" Vraag ik en ze kijkt om haar heen en toont dan een deel van haar gezicht.

Lynn.

"Lynn?" Vraag ik verbaast en ze knikt. "Kom binnen, waar is je zusje?" Vraag ik verward. Ze zucht zacht en er loopt een traan over haar wang. "Ash" Snikt ze, precies zoals Rosalie. "Ik ben alleen, altijd alleen" Mompelt ze en ik sla een arm om haar heen en we lopen naar binnen. "Wat is er gebeurt?" Vraag ik zacht en ze slaat haar armen om mijn middel en huild tegen mijn borst aan. "Ashton, mijn ouders gaan uit elkaar en ik wil bij Rosalie wonen maar dat mag niet en toen ik het erover had met Jasmijn-" Ze stopt met praten en haar ademhaling versnelt. "Lynn, rustig, je moet eerst even bij komen" Fluister ik en ik neem haar op de bank op schoot en ze kruipt meteen tegen me aan. "Ik probeerde Rosalie te bellen" Hikt ze. "Haar telefoon staat uit, ze reageerde ook niet op mijn bericht" Mompel ik en ik hoop dat dat haar kalmeerd. "Mijn vader heeft een beeldje dat Rose aan me gaf op de grond gegooit" Zegt Lynn zacht. "Ben je weg gelopen?" Vraag ik en ze knikt. "Ik zei dat ik even een rondje ging lopen, maar Rosalie heeft gezegt dat als ik het moeilijk heb dat ik bij jou moest zijn, je bent haar beste vriend" Zegt Lynn. "Meer dan dat" Grinnik ik. "Wat?" Vraagt Lynn en ik frons. "Weet je dat niet? Rosalie en ik zijn ongeveer een dag of twee samen" Mompel ik. "Echt?" Vraagt Lynn en ik knik. "Awh" Glimlacht ze en ik droog haar tranen. "Wil je wat drinken?" Vraag ik en ze knikt. Ze gaat van mijn schoot af en als ik naar de keuken loop, loopt ze meteen achter me aan. "Misschien als je gekalmeerd bent, kan je het hele verhaal vertellen" Glimlach ik en Lynn knikt. "En je mag je jas en schoenen ook best uit doen" Glimlach ik en ze knikt en loopt naar de hal om haar jas op te hangen en haar schoenen in het rek te zetten. Ik maak thee en als ze terug is valt me een plek onder haar oog op. "Lynn, wat is die plek onder je oog?" Vraag ik en ze verbergt het meteen. "Niks" Mompelt ze. "Je kan me vertrouwen Lynn" Mompel ik en ze zucht en ik zet haar op het aanrecht. "Het is maar een schram" Mompelt ze zacht en ik schud mijn hoofd vol ongeloof. "Dit is geen schram, wie heeft dit veroorzaakt?" Vraag ik en ze bijt op haar lip. "Een vriend" Mompelt ze. "Wie?" Dring ik door en ze durft me niet aan te kijken. "Een jongen die ik leuk vind" Mompelt ze zacht. "Waarom?"

"Omdat ik niet ehm, mee werkte" Mompelt Lynn. "Weet Rosalie dit? En waar werkte je niet aan mee?" Lynn kijkt me kort aan en ik kan in haar ogen aflezen hoe bang ze wel niet is. Ze bijt op haar lip, ze speeld met haar armband en ze vermijd oog contact. "Ik wou geen-" Ze slikt en ik knik. "Ik wou geen seks"

Pov Rosalie

"Rose" Fluistert iemand en ik wrijf in mijn ogen. "We zijn er" Glimlacht Luke. "Waar?" Vraag ik en hij glimlacht. "Een strandje, zodat we ehm, kunnen praten" Zegt Luke zacht. Ik open allebei mijn ogen en kijk om me heen. "We hebben super ver gereden voor een strand?" Vraag ik en Luke knikt kort. Zonder nog maar iets te zeggen stap ik uit en loop ik met Luke mee het strand op. Ik kijk om me heen en realiseer me dat ik nogsteeds die witte jurk aan heb en hij begint nu wel te iriteren. Luke gaat zitten op een stuk gras, net voor dat het strand begint en ik plof naast hem neer. "Waarom helemaal hier?" Vraag ik en hij zucht. "Mijn ouders zijn niet begraven, nouja, niet in een graf. Ze zijn gecremeerd en ze zijn bij die boom verderop begraven, als zandkorrels" Zegt Luke. "Maar, hun grafstenen-" Luke grinnikt kort. "Daar ga ik alleen heen met Melanie om te laten zien dat we aan ze denken. Ik kom bij dit strand om na te denken" Zegt Luke. "Of om te praten met stomme mensen zoals ik" Mompel ik. "Stom? Je bent niet stom" Zegt Luke. "Waarom zijn we hier dan wel? Jij hebt geen fouten gemaakt" Gebruik ik als weerwoord. "Om te praten over het verleden, heden en de toekomst" Zegt Luke. "Zoals mijn vader altijd zei" Fluistert hij zacht. "Dan beginnen we bij het begin, de battle" Glimlach ik kleintjes en hij knikt. "Melanie zei dat ik je uit moest dagen, ze had het erover dat ze je van kantoor kende en dat je wel leuk was" Begint Luke. "De battle, het was dood eng" Geef ik glimlachend toe. "Ik danste vroeger wel vaker, en had het gemist, maar jij kwam ineens uit het niets" Ga ik verder. "En ik geef Melanie maar de schult" Lacht Luke en ik grinnik. "Ik geef toe dat ik de battle ook eng vond, als ik van je had verloren dan zouden ze me dat altijd vertellen, Liam en zijn vrienden" Zegt Luke. "Waarom zijn het je vrienden?" Vraag ik voorzichtig. "We hebben allemaal tatoeages en piercings en mensen zijn daar bang voor, en dan vorm je een groepje" Zegt Luke. "Zorg dan dat je buiten die voor oordelen valt"

Vote = Opdraging

Rosalie's Kleding; http://www.polyvore.com/cgi/set?id=143693683&.locale=nl