Amnesia ~ Dutch

Hoofdstuk 11

Pov Rosalie

Het is hem niet, dat kan hem niet zijn. Ik voel mijn handen klam worden en mijn gezicht trekt vast allerlei kleuren aan. ''Gaat het'' Fluistert Luke en mijn ogen volgen de jongen die ik bijna een jaar geleden heb achtergelaten. ''Hij is hier'' Fluister ik. ''Wie?'' Vraagt Luke en hij kijkt het publiek rond. "Niemand, let's dance" Mompel ik. Hij kan hier niet zijn, hij kan het gewoon niet. Nog nooit is hij Sydney uit geweest in de twintig jaar dat hij hier rond loopt. Wacht, hij is eenentwintig nu. "Let's dance!" Hoor ik door de speakers en ik schrik op en ik hoor dat een onbekend nummer begint te draaien. "Luke, ik ken het nummer niet" Fluister ik als hij achter me staat. "Ik ken het nummer, don't worry" Fluistert hij terug en hij begint met wat bewegingen en ik doe hem al snel na. Ik kijk af en toe vlug de zaal rond maar hij is nergens meer te bekennen. Ik zucht opgelucht en dans met een gemaakte glimlach verder. Waarom ik me verbeelde dat hij hier was weet ik ook niet. Waarom mijn ogen hem zagen maar mijn gedachte het tegen werkte weet ik al helemaal niet. Maar mijn mond is droog en mijn handen zijn klam. Luke merkt dat het niet goed met me gaat en kijkt me af en toe met een bezorgde blik aan. Maar dat negeer ik en na voor mijn gevoel uren stopt de muziek en staan ik en Luke met onze hoofden tegen elkaar. ''I can kiss you if you want, I know he sees it'' Fluistert Luke. ''Maar ik weet niet of hij er wel echt is'' Glimlach ik gemaakt. ''Ik wel'' Mompelt Luke en dan drukt hij zachtjes zijn lippen op die van mij.

-

Ik schrik wakker en alles van gister avond komt terug. Ik voel zachtjes aan mijn lip en flashback komen terug. Ik zucht en sla twee benen over de rand om vervolgens mijn bed uit te stappen en naar beneden te lopen in mijn ondergoed. ''Morning'' Mompel ik ''Morning Luke kisser'' Grijnst Marlee. ''Oh gaan we dat de hele ochtend krijgen?'' Kreun ik. ''Jup'' Grinnikt Marlee en op dat moment gaat mijn telefoon. ''Met Rosalie'' Mompel ik nog slaperig. ''Heb ik je wakker gemaakt?'' Hoor ik Luke's stem en ik krijg een raar gevoel in mijn onderbuik. ''Nee ik ben net beneden, waarom ehm bel je?'' Vraag ik zacht en Marlee's ogen lichten op. Please zeg niks stoms. ''Om te ehm praten'' Stottert Luke. ''Over de, kus?'' Vraag ik zachtjes en mijn maag maakt een draai en misselijkheid komt bij me op. ''Kan je rond twaalfe bij ehm, ik haal je rond twaalf uur op is dat okee?'' Vraagt Luke en ik knik en zucht. ''Oke?'' Vraagt Luke en ik sla mezelf voor mijn hoofd om mijn domme gedrag. ''Ja oke, tot dan'' Mompel ik en ik hang meteen op. ''Are you going on a date?'' Vraagt Marlee met een grijns en ik kijk haar geiriteerd aan en loop dan naar boven.

''Wow girl don't be so angry'' Mompelt Marlee als ik een pak melk tegen haar aan sla en ik zucht. ''Kun je stoppen met zulke domme opmerkingen te maken en naar je vriendje gaan?'' Vraag ik geiriteerd. ''Welk vriendje?'' Vraagt Marlee onschuldig. ''Michael, die oh, zo, leuke jongen'' Een zucht verlaat mijn lippen en ik kijk naar Marlee waarvan het gezicht helemaal wit weg trekt. ''Waddup?'' Vraag ik. ''Dat 'vriendje' waar jij het over hebt, heeft gezoend met een ander, denk na voordat je wat zegt'' Mompelt Marlee en ze loopt naar boven en ik laat mijn hoofd tegen het aanrecht vallen. Fijn, ruzie met Marlee, gezoend met een jongen vol tatoeages die ik nog niet zo lang ken en hem misschien gezien. Er is nog geen eens vierentwintig uur voorbij! Ik schrik op als de bel gaat en werp een blik in de spiegel, eew.

''Hey'' Probeert Luke te glimlachen en mijn ogen worden groot. Ik sla de deur meteen dicht en vloek zachtjes in mezelf. Is het al twaalf uur? Mijn gedachte kunnen me niet zo lang bezig hebben gehouden right? Ik open de deur op een kier en zucht. ''Ik ga me omkleden, ehm geniet van onze bank'' Mompel ik en hij stapt naar binnen en zonder hem en blik te gunnen ren ik naar boven.

''Waar is je vriendje?'' Hoor ik Marlee grinniken als ik in mijn pyjama - joggingsbroek en thanktop - naar boven ren en ik gun haar een boze blik. ''De mijne zit beneden, bel je eigen en vraag of hij gezellig komt eten'' Mompel ik en ik stap snel de badkamer in met wat kleding om me op te frissen. Ik hoor Marlee nog boos allerlei dingen mompelen tot ik zijn naam hoor vallen. In mijn bh en broek kom ik de badkamer uit en ik kijk haar vol ongeloof aan. ''Ik zag jullie wel naar elkaar staren, ik heb hem wel gezien, hij was hier'' Zegt Marlee en ik krijg kippenvel over mijn hele lichaam. ''Ik heb hem gezien ja, en was ik het die Luke zoende? Nee hé? Hij zoende mij!'' Sis ik pissig en ik loop terug de badkamer in met Marlee achter mij aan. ''Dat boeit me niet, het gaat erom dat je nu gemengde gevoelends hebt, en ze niet eens aan me verteld!'' Roept Marlee. ''Geen woord over mijn gevoelends oke? Ik heb geen gevoel!'' Roep ik en ik hoor Luke de trap op komen, ook dat nog.

''Please Luke verdwijn'' Mompel ik en aangekleed en al kijk ik naar de jongen die zijn mauwen oprold en uitdagend blijft staan. ''Marlee, ik moet gaan nu, ik ben al laat'' Mompel ik en ik trek Luke mee aan zijn arm. Marlee blijft verslagen achter terwijl ik staar naar Luke's motor voor de deur. ''Bang?'' Vraagt Luke maar ik schud mijn hoofd en haal een hand door mijn haar voor ik de blauwe helm opzet. Luke stapt op en ik ga twijfelend achter hem zitten en sla mijn armen om zijn middel. Iets in me zegt dat hij expres met de motor kwam maar dat druk ik snel weg. Marlee's woorden komen in me op, ze heeft hem gezien. Maar heeft hij ons wel gezien? De kus?

Luke stopt en ik schrik op en stap meteen af. We zijn in het park om de hoek, maar de reis naar het parkje leek wel uren te duren, zover in gedachte zat ik. ''We gaan naar een afgelegen plek, wat niemand kent'' Mompelt Luke. ''Wat?'' Vraag ik en hij pakt mijn hand en loopt vlug over een paar kleine paatjes. Terwijl we door een soort heg lopen valt me een meisjes naam op, er staat heel mooi Melanie in zijn arm getekend met een roos, een hartje en een anker eromheen. Ik vraag me af wie Melanie is als we opeens stil staan en ik uitkijk op een grasveld met een klein meertje en een paar bankjes. Luke seint dat we op de bankjes gaan zitten en ik kijk naar de mooie open plek.

''Ik weet niet zo goed waar ik mee moet beginnen'' Mompelt Luke zachtjes en de kwetsbare jongen in hem is opeens weer terug, maar jammer genoeg kan ik daar niet lang naar luisteren, want ik word al snel door de donkere inkt op zijn armen afgeleid. ''Wie is hij?'' Vraagt Luke opeens. ''Hij?'' herhaal ik en Luke knikt. ''Hij, is een jongen, uit Sydney" En ik schrik van mijn plotselinge uitspraak. Luke hoeft niet over hem te weten. ''Je kan me vertrouwen Rose'' Zegt Luke en ik kijk hem vragend aan. ''Ik meen het, mijn tatoeages maken me misschien een beetje anders maar ik ben niet zoals mijn tatoeages'' Zegt Luke. Ik ben niet zoals mijn tatoeages. ''Hij, is een jongen uit Sydney, waar ik vandaan kom en ik heb hem achter gelaten toen ik een jaar geleden naar Melbourne vertrok'' Mompel ik. ''Vond je hem leuk?'' Vraagt Luke zacht en ik knik. ''Vind'' Fluister ik. ''Ik vind hem verdomme leuk, maar ik liet hem achter'' Mijn stem klinkt hees en ik schrik van een arm die losjes om mijn schouder word gelegt. ''En wie is hij?'' Vraagt Luke en ik zucht. ''Je kent hem toch niet'' Mompel ik. ''Nou en'' Grinnikt Luke en ik ga dichter tegen hem aan zitten en zucht zacht. Ik kan Luke vertrouwen, het lijkt erop dat hij echt een goede vriend is, al ken ik hem nog niet zo lang. Ik ben niet zoals mijn tatoeages, galmt Luke's stem door mijn hoofd. ''Zijn naam is Ashton''

Vote = Opdraging

Rosalie's kleding; http://www.polyvore.com/cgi/set?id=141661446&.locale=nl