Amnesia ~ Dutch

Hoofdstuk 7

Pov Rosalie

''Rose ga naar huis het is al bijna half vijf'' Zegt Trevor maar ik schud mijn hoofd en tik stug door. ''Rose'' Mompelt hij en ik zucht en kijk naar het intervieuw. ''Tref, ik hoef nog maar het laatste stuk te typen'' Mompel ik. ''Rose, dat zijn vijfhonderd woorden'' Mompelt hij. ''Dat weet ik'' Antwoord ik grijnzend en ik tik vlug verder. ''Ik ga coffee halen, ben zo terug'' Mompelt hij en ik grinnik en zie dat mijn telefoon oplicht. Ik werp er snel een blik op en zie dat iemand me een bericht heeft gestuurd. Aangezien Trevor toch coffee halen is en ik zometeen dus een mini pauze heb pak ik mijn telefoon en unlock ik hem.

Vanavond ben ik weg, negen uur thuis xM

Ik kijk er verward naar maar besluit het te negeren en glimlach naar Trevor die met een klein bekertje coffee voor me staat. ''Dankje Trevor'' Mompel ik en ik neem voorzichtig een slok terwijl ik mijn blik weer naar mijn laptop richt. ''Weetje Rose, je werkt te hard'' Zegt Trevor opeens. ''Dat zou heel goed kunnen'' Grijns ik en hij zucht. ''Ik meen het'' Mompelt hij. ''Werk ik een keer hard, is het nog niet goed'' Mompel ik zacht en Trevor legt zijn hand op mijn schouder. ''Rose, laat me je naar huis brengen'' Mompelt hij en ik schud mijn hoofd. ''Ik heb het bijna af, ga naar huis, ik pak de bus wel'' Mompel ik. ''Ro-'' Ik draai me naar hem toe en trek een wenkbrauw op. ''Nee ga naar huis'' Praat ik door hem heen en hij zucht en haald zijn hand van mijn schouder. ''Ik ga al, ik ga al'' Mompelt hij en dan pakt hij zijn spullen en gaat hij op zijn bureau stoel zitten en draaid hij rondjes. Geiriteerd draai ik mijn bureaustoel terug en hij kijkt me glimlachend aan. ''Ga, naar, huis'' beveel ik maar de tweeëntwintig jarige jongen blijft op zijn stoel draaien. Ik draai me weer om en concentreer me op mijn werk terwijl ik de piepende stoel door hoor draaien. Ik kan mijn concentratie er al snel niet meer bij houden en draai me weer om naar een grijnzende Trevor. ''Go home'' Mompel ik en hij zucht. ''Ik hoef nog maar tweehonderd woorden, ik kan met de bus gaan, ga'' Mompel ik en hij knikt eindelijk en verlaat met een korte hand zwaai het kantoor. Ik grinnik en tik snel door en na ongeveer een kwartier ben ik klaar en is het vijf uur. Ik mail alles naar Silvy en sta dan op om mijn spullen bij elkaar te pakken en in mijn tas te stoppen. Ik drink nog snel het restje coffee op en zet het in de kleine kantine en neem de lift naar beneden. Ik druk op nummer een en de lift komt langzaam in beweging en gaat naar beneden. Als ik beneden kom groet ik Kimberly aan de balie en schrik ik als Trevor in zijn auto aan het wachten is. Ik doe alsof ik hem niet heb gezien en loop snel naar de bushalte. Ik grinnik als ik zijn ogen in mijn rug voel branden en ik pak mijn telefoon en stuur hem een bericht.

Bedankt dat je op me wachtte maar ik ga met de bus, go home like I said! xRose

Ik grinnik en als ik over wil steken word ik bijna aangereden door een auto. En drie maal raden wie daar in zit. ''Go home!'' Lach ik maar de jongen achter het stuur grijnst en doe de deur van de passagiers kant open. ''Stap in'' Mompelt hij en toch doe ik wat hij zegt. ''De bus kost geld'' Mompelt Trevor. ''En wachten op iemand kost tijd'' Mompel ik terug. ''Ik heb tijd'' Lacht hij en ik zucht. ''Ik heb geld'' Mompel ik als weerwoord maar ik weet dat hij dit gesprek gaat winnen, wat er ook te winnen valt.

-

Eindelijk thuis plof ik op de bank en doe ik voor een paar seconden mijn ogen dicht. Ik kijk naar het plafond en allerlei flashbacks komen me weer tegemoed. Ik zucht en loop naar boven om mijn jeans en truitje te verwisselen voor een joggingsbroek en een sweater. Ik aai onze kat Pancake over haar bolletje en doe wat brokjes in haar bakje voor ik begin aan mijn eigen eten. Als ik eerlijk ben heb ik helemaal geen zin om te koken, maar bestellen kost alleen maar geld dus pak ik wat overgebleven spaghetti van een paar dagen geleden en de flashback van zaterdag komen weer in mijn geheugen, zo ook Luke, Liam en de jongen met de bandana en de krullen. Behalve de groene ogen lijkt de onbekende jongen precies op hem. Ik zucht en veeg die gedachtes weg terwijl ze steeds weer terug komen. Hij, hem, zijn, toen, vorig jaar. Alles doet me denken aan toen. Zelfs een fucking plafond. Ik moet zeggen, ik denk niet altijd aan toen, het komt gewoon soms in me op dat ik hem mis. En dat het mijn eigen schuld is. Maar het kan niet anders dan dat het nu is. Ik heb het zelf verpest. Zuchtend doe ik de spaghetti in de magnetron en wacht ik een paar minuten in de keuken. Als het eindelijk klaar is neem ik het bakje mee naar de bank en doe ik nieteens de moeite om het op een bord te scheppen. Ik zet de tv aan en meteen springt hij op nickelodeon, waarom eigenlijk?

-

''Rosie'' Mompelt iemand zachtjes en ik kijk om me heen. ''Rosie wake up'' Glimlacht hij en hij staat op en ik ga recht op zitten. ''Waar ben ik?'' Vraag ik kijkend naar het park. ''Je was in slaap gevallen op mijn schoot, maar je moest om vijf uur thuis zijn dus nu maak ik je wakker'' Mompelt hij en ik glimlach en sta op. Ik pak zijn hand vast en samen lopen we naar mijn huis wat ongeveer een kwartiertje lopen is. Als we daar zijn en zijn bruine ogen lief in die van mij kijken weet ik het zeker, ik vind hem leuk. Ik buig langzaam naar hem toe en er ontstaat een twinkeling in zijn ogen. Ik hoor een klik maar negeer het en als onze lippen elkaar bijna raken haalt een gil ons uit ons, 'doen'. ''Mama Rose is met een jongen aan het zoenen!" Gilt Lynn en ik kijk geschrokken naar een stuiterende Lynn en terug naar As-

''Rose! Rose!'' Ik word langzaam wakker en ze kijkt me bezorgt aan. ''Wat is er?'' Vraag ik slaperig en ik kijk naar de spaghetti die op de grond ligt. ''Je ehm, valt niet zovaak in slaap met spaghetti op schoot dus ik dacht dat er iets aan de hand was'' Lacht Marlee. Ik zucht en kom overeind waardoor het beetje spaghetti op mijn schoot ook op de grond valt. ''Ehm, oke dan'' Mompel ik en ik trek mijn joggingsbroek uit en vouw hem op zodat ik niet overal spaghetti ga vinden. Marlee ziet dat ik nogal in de war ben en helpt me met de spaghetti weg gooien en samen ploffen we dan op de bank. Als ik naar de klok kijk zie ik dat het half tien is en ik draai me nieuwschierig om naar Marlee. ''Waar was je de hele avond?''

Vote = Opdraging

Rosalie's Kleding; http://www.polyvore.com/amnesia_wattpad_rimonsterr/set?id=135769491