BOOtiful Habit ¤ VERKWAN ✓

BH (51)

♧

"Buti bes di ka pa niya pinipilit na kausapin siya"

Naparolyo ako ng aking nga mata dahil sa pahayag ni Seokmin.

"Normal bes normal, tsaka sino ba naman ako para kausapin siya matapos kong umamin sa kaniya diba? And, kaya ako umamin kasi ayoko ng makaramdam ng mga butterflies in my tummy, aba gageu, kapag kasama ko siya or kahit na malapit siya" sabi ko sa kaniya bago ko kinagatan ang aking sandwich.

"Pero nasa iisang bahay pa rin kayo. Grabe ang awkward" sabi niya.

Hindi na ako sumagot at hinayaan siyang pumutak-putak ng kung ano-ano. As if I care.

"Ay, speaking of the devil" sabi niya at saka tinuro ang likuran ko.

I stared at him showing no interest with whatever he's pointing of. Alam kong si hansol lang naman yun, kasama si Somi at mga kaibigan niya.

I swatted his arm away baka makita pa siya ng mga kaibigan ni Vernon at ma-isyuhan pa. Jusko ayoko na po ng away, at lalong-lalong ayokong masangkot sa gulo na kasama siya.

"Umayos ka nga seoks, baka mapahamak tayo niyan" sabi ko sa kaniya.

His eyebrows knitted and stared at me in confusion. Ano na namang iniisip ng unicorn na'to.

"Mayron ka ba ngayon kwan? Ang init-init ng ulo mo" sabi niya.

"Gaga ni wala nga akong obaryo pano ako dadalawin buwan-buwan?" Sagot kong pabalang sa kaniya at may kasama pang rolyo ng mga mata.

Ewan ko nga rin kung bakit ako ganito ngayon. Masyadong mainit ang aking ulo.

"Wag mong sabihing buntis ka-"

"SEOKMIN!" inis na sigaw ko sa kaniya.

Dahil sa aking pagsigaw ay napukaw o nakuha ko ang atensyon ng mga taong nasa paligid namin.

Napangiwi ako at tumayo para humingi ng tawad sa pag-istorbo sa kanilang mapayapang pagkain.

"Nannn!! Ayaw mo ng atensyon mula sa lahat pero ikaw rin tong kumuha ng atensyon nila"

"Kung hindi rin naman kasi dahil sayo" sagot ko sa kaniya at tumahimik nalang pagkatapos.

From my peripheral vision nakita kong napailing nalang si Seokmin at nagpatuloy sa kaniyang pagkain.

While we're eating peacefully, biglang may naglagay ng tray ng pagkain sa tabi ko. I shot my head up and turned to my right. Nakita ko si Jinhyuk na nakangiting ipinupwesto ang sarili niya sa tabi ko.

"Yow" bati nito.

Both, Seokmin and I just waved our hands before returning back to eating.

"Ay snobbers! Minsan na nga lang akong sumabay sa inyo" pango-ngonsensya nito.

I sighed, "Just help yourself, magsalita ka lang ng magsalita diyan, sasagot lang kami" sabi ko sa kaniya.