အပိုင္း ၃၈

4.6K 358 4
                                        

[Unicode] ခဏမှာ သက်တံ့နဲ့ရောင်စဉ်ပြန်လာကြသည်။ တထစ်ထစ်ရန်ဖြစ်နေပေမယ့် တူတူသွား တူတူလာနေကြတာသိပ်မရိုးဘူးနော် 😒

"ဟင်....စေရာ...သတိရလာပြီလား...စေရာ"

စေရာသတိရလာတာကိုမြင်တော့ ရောင်စဉ်သူ့အနားပြေးသွားလေသည်။

"စေရာ ဝမ်းသာလိုက်တာကွာ....မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား....ငါအဲ့အကိုကြီးမျက်နှာကိုဟော့ဒီလို ဟော့ဒီလိုထိုးပစ်ခဲ့တယ် ဖြစ်နိုင်ရင်သတ်ပစ်ခဲ့ချင်တာ....စေရာမင်းစိတ်မညစ်နဲ့သိလား...ငါတို့ရှိတယ်."

ရောင်စဉ်တစ်ယောက် စကားတွေပွစိထိုးကာအားပေးစကားပြောနေမိသည်။

စေရာ သူ့ကိုအားပေးနေတဲ့ရောင်စဉ်ကိုကြည့်ပြီး တစ်ချက်ပြုံးမိပါသည်။ ဒါပေမယ့် ဘေးနားကသက်တံ့ကိုသူအရမ်းအားနာနေသလို။ နေရထိုင်ရခက်နေသည်။ အရမ်းလည်းရှက်သည်။

*ကျွန်တော်သာသက်တံ့စကားကိုနားထောင်ခဲ့ရင် ဒီလိုဖြစ်လာမှာမဟုတ်ဘူး...သက်တံ့မင်းကလေ...လူကသာအေးစက်စက်နိုင်ပေမယ့် မင်းစိတ်ထဲမှာတစ်ဖက်သားကိုအလေးထားတဲ့စိတ်ရှိမှန်း သိလိုက်ပါပြီ....အခုမင်းကိုမျက်နှာတောင်မပြဝံ့ပါဘူး......*

စေရာမျက်နှာပျက်ပြီး တစ်ဖက်သို့လှည့်နေလိုက်သည်။ သက်တံ့နားလည်ပါသည်။ သူ့ကြောင့်အနေခတ်နေမှန်း။

"အခုသူလည်း သတိရပြီဆိုတော့မကြာခင်သက်သာမှာပါ....ငါသွားတော့မယ် ဟိုကောင် လိုက်မှာလား....."

သက်တံ့သူ့ကိုခေါ်မှန်းသိတာကြောင့် ရောင်စဉ်သူ့နောက်ကိုကောက်ကောက်ပါအောင်လိုက်သွားလေသည်။

ဆေးရုံအထွက်......

"သက်တံ့ပြန်မှာလား.....ငါတို့ဆီမှာဘာမှလည်းပါခဲ့တာမဟုတ်ဘူး...ဘယ်လိုပြန်မှာလဲ...."

"လေမများပဲလိုက်ခဲ့စမ်းပါ...."

သက်တံ့ ရောင်စဉ်လက်ကိုဆွဲပြီး သစ်ပင်တစ်ပင်အောက်သို့ခေါ်သွားလေသည်။

"ဒီမှာစောင့်နေ....ဆိုင်ကယ်ငှါးခဲ့မယ်....."

ရောင်စဉ်ရဲ့အဖြေတောင်မစောင့်။ သက်တံ့ထွက်သွားလေသည်။

ေခ်...ေခ်...ေခ်...(complete) Место, где живут истории. Откройте их для себя