အပိုင္း ၃၁

4.8K 337 7
                                    

[Unicode]  ဒုတိယနှစ်ဆိုတော့ကား သူတို့မေဂျာသီးသန့်အခန်းဖြစ်တဲ့ Commerceခန်းကိုပြောင်းရွှေ့ခဲ့ရပေပြီ။ ရောင်စဉ်တက်တက်ကြွကြွနဲ့ အခန်းထဲကိုဝင်သွားလေသည်။

"ဟာ......စေရာ.........စေရာရေ........လွမ်းနေတာ သူငယ်ချင်းကြီးရယ်"

အတန်းခုံမှာထိုင်နေသောစေရာကိုတွေ့တော့ သက်တံ့အပြေးအလွှားသွားဖက်လေ၏။

"ငါ့ကိုလွှတ်ကွာ......"

စေရာအသံမှာ စိတ်မကြည်သည့်အသံနှင့်။

သူ့လက်ကို စေရာပုခုံးထက်မှဖယ်ခြင်းခံလိုက်ရ၍ ရောင်စဉ်စိတ်ဆိုးသွားသည်။

"ဘာလဲ.....မင်းကငါတို့နဲ့မပေါင်းချင်လို့လား.....မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ "

"ငါ့ကိုနားပူနားဆာမထိုးနဲ့ကွာ....ထိုင်မှာဖြင့်ထိုင်"

စေရာကသူ့ကိုအရမ်းစိမ်းကားနေသလိုဖြစ်နေ၍ ရောင်စဉ်လည်းစိတ်ကောက်ကာသူနဲ့ဝေးဝေးမှာထိုင်လိုက်သည်။

အတန်းဆင်းချိန်လေးမှာ.....စေရာတစ်ယောက်တည်း......အပြန်လမ်းကိုနှေးကွေးသောခြေလှမ်းများနှင့်လျှောက်လှမ်းနေခဲ့သည်။

*ငါဘာလုပ်ရမလဲ......အကိုကျွန်တော့်ကိုအရမ်းရက်စက်တယ်..သက်တံ့စကားကိုနားမယောင်ခဲ့ပဲ အကို့ကိုအကြီးကြီးချစ်မိလို့ကျွန်တော်မှားခဲ့တာ...ကျွန်တော်မှားတာ...ကျွန်တော့်ရှေ့မဆက်ချင်တော့ဘူး....ကျွန်တော့်ဘဝကိုကျွန်တော်မုန်းတယ်...ကျွန်တော်သေတာပဲကောင်းတယ်......*

ကျောင်းပေါက်အဝရောက်တော့ ကားလမ်းကွေ့ကြီးကို သူလျှောက်ဖို့ရွယ်လိုက်သည်။ မလှမ်းမဝေးမှာလည်း ကုန်တင်ကားတစ်စီးအရှိန်နှင့်လာနေတာကိုသူမြင်သည်။

ထိုကားရှေ့တည့်တည့်ကို သူဝင်အတိုက်ခံဖို့ရွယ်ခြင်းပင်။

တီ........တီ.............တီ..................

*ကျွန်တော်အားလုံးကိုနူတ်ဆက်ခဲ့ပါတယ်နော်..........*

"စေရာ............"

မျက်လုံးမှိတ်ထား၍မမြင်ရပေမယ့် သူ့ကိုယ်ကိုတင်းကြပ်စွာပွေ့ဖက်လိုက်သည့်ခံစားမူတစ်ချို့ကိုရလိုက်ပြီး လမ်းဘေးသို့ ထိုသူနှင့်အတူ ထိုးလဲကျသွားသည်။

ေခ်...ေခ်...ေခ်...(complete) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin