အပိုင္း ၂၂

4.7K 372 4
                                        

[Unicode] 2018ရက်သစ်လေးသို့ ရောက်လာပေပြီ။

သက်တံ့တစ်ယောက်မူးဝေထိုင်းမှိူင်းခြင်းများနှင့်အတူ နိုးထလာခဲ့သည်။ ညကအဖြစ်အပျက်များသူဘာမှမှတ်မိသည့်ပုံမပေါ်။

"ရဲသွေး အဖေရေ မြန်မြန်လာ......"

အောက်ထပ်ကနေ ရောင်စဉ်ဖင်နီတာထွက်အောင်ကုန်းအော်နေသည်။ ရဲသွေးဘောင်းဘီဝတ်နေတာမပြီးသေး။

"ခန ခန.....လာပြီ"

ရောင်စဉ်စောင့်နေတုန်း သက်တံ့ခပ်တည်တည်နဲ့ထွက်လာသည်။

"ဟေး........"

ရောင်စဉ်မေ့ပြီး သက်တံ့ကိုလက်ပြနူတ်ဆက်မိသွားသည်။ သက်တံ့ကတော့ ဘာမှမတုံ့ပြန်ပဲ သူ့ကိုရပ်ကြည့်နေသည်။

ရောင်စဉ်ထိုခါမှသတိဝင်ပြီး လက်ကိုပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်သည်။

"ခြင်တွေများလိုက်တာ......သွားစမ်း....."

ခြင်ခြောက်နေသည့်ပုံစံနှင့် လက်ကိုမူမပျက် ခါရမ်းလိုက်သည်။

သက်တံ့သူ့ကိုဘာမပြောပဲ လှည့်ထွက်သွားသည်။

ထိုခါမှ ရောင်စဉ်သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်သည်။

"တော်ပါသေးတယ် ဟူး......သူနဲ့စကားအချေတင်မပြောချင်ဘူး...သူပြောလိုက်တဲ့စကားတိုင်းကစိတ်တိုစရာတွေပဲ ဖြစ်လာမှာ. မနေ့ကအကြောင်းတွေသူမေ့သွားတာလားမသိဘူး သိရင်ဒီလိုရုပ်နဲ့ဖြစ်နေမှာမဟုတ်ဘူး ကောင်စုတ် "

ရောင်စဉ် သူ့ဘာသူစကားတွေပြောနေမိသည်။ ရဲသွေးထွက်လာမှ ကျောင်းကိုတူတူသွားကြလေသည်။

အတန်းထဲရောက်တော့စေရာတစ်ယောက်ပြုံးပန်းဝေနေတာကိုတွေ့လိုက်ရပါသည်။

"စေရာ ဘာလို့အဲ့ဒီလောက်ပြုံးနေတာလဲ"

"မနေ့က ငါချစ်တဲ့သူနဲ့ တူတူnew yearကိုဖြတ်သန်းခဲ့ရတယ်လေ ပြီးတော့သူနဲ့ငါအကြင်နာပေးခဲ့ကြတယ် 😊😊"

"သြော် အေးအေး roတာပေါ့ကွာ ဟိုဖျော်ရည်ဘူးကဘာလဲ ငါ့ကိုတိုက်မလို့လား"

ခုံပေါ်မှာတင်ထားသော ဖျော်ရည်ဘူးကို ရောင်စဉ်မျက်စိကျနေတော့သည် 😋😋😋 အငတ်😁😁

ေခ်...ေခ်...ေခ်...(complete) Onde histórias criam vida. Descubra agora