Forever: Is It True?

Chapter 27: When Feelings Get's Tough

ALAISA POV

HINDI ko na talaga alam ang mga ikikilos ko. Gusto ko na lang umiyak ng umiyak. Kahit na sinasabi kong ok lang ako, nasabi ko man ang dahilan, namumuhay pa rin ako sa kalungkutan.

Hindi ko rin talaga lubusang maisip kung bakit ko nagagawa ang mga ito.

Pinapatahan ako ngayon ni Janna dahil umiiyak nanaman ako.

"Ayoko na, ayoko na, pabayaan mo na lang ako. PABAYAAN NIYO NA LANG AKO." Gusto ko na lang saksakin ang sarili ko ng kahit ano.

"Alaisa, Alaisa, tumigil ka na. Alaisa, please?" Niyakap nila ako ng mahigpit para mapakalma ako, something on mind saying that I need to rest.

Wala na ang mga parents ko, tanga ko sa pag-ibig, lagi akong nasasaktan, ano pa bang dahilan para hindi na ko mabuhay dito sa mundo.

Lahat, lahat sila, dinurog lang ako. Inaamin ko, hindi ko iningatan ang delikadesa ko kung kaya't ganoon, ganoon na lang kabilis ang lahat.

Ano pa nga ba ako para mabuhay dito kung panay kapangitan na lang ang nangyayari sa akin. Kahit ako, nahihiya na sa mga ginagawa ko, nahihiya na ko sa mga kaibigan ko na lagi na lang ako pinapatahan dahil sa mga problema.

Kaya, para matapos na to, tatapusin ko na lang ang sa akin.

Nang magkasama na kami nina MOMMY at DADDY kahit na hindi ako mapupunta sa kinaroroonan nila.

JANNA POV

PILIT na kumakawala si Alaisa pero hinihigpitan ko ang mga paghawak sa kanya. Nararamdaman ko sa kanya ang mga sakit na nararamdaman niya. Ang mga pang-iiwan na di naman talaga dapat nangyari ay nangyari.

"Alaisa, please naman. Huwag mo naman gawin ito sa sarili mo. Kahit gawin mo lang ang pagiging matatag mo para sa amin. Alaisa, ayaw ka namin mawala." Medyo huminto siya sa mga ginagawa niya. Napasandal na lang siya sa dibdib ko pababa ng hita. Nakatulog.

"Clyde, please help me with Alaisa. Can you please carry her to bedroom? Alam kong napagod siya sa mga sentimyentong nabanggit niya kanina." Umoo na lang si Clyde dahil wala din naman siyang magagawa. Binuhat niya na si Alaisa sa kuwarto at dahan-dahang inihiga.

"Sana naman maging........ ok na siya." Isang maliit na patak ng luha ang lumabas sa aking malulungkot na mata. "Ayoko siyang mawala sa akin, she's been my friend ever since, itinuring ko rin siyang kapatid ko kaya kapag itinuloy niya ang balak niya na sana naman ay hindi mangyari, parang nawalan na rin ako ng isang miyembro ng pamilya." Niyakap na lang ako ni Clyde para kumalma ako.

"Alaisa would never do that. She's a strong girl. She would never do anything that will make herself in danger. Just trust, Janna. Also, pray." Naenlightened ako sa mga sinabi niya. Walang maitutulong ang pagsasabi ko ng mga magagandang kataga sa mga sentimyentong kuwento ng kaibigan ko kung di ko naman tinutumbasan ng aksyon.

"I hope na makamove-on na siya. Naaawa na talaga ako sa kaibigan ko, pangalawa na niya yan. Kung bakit pa kasi lumabas yang Nikkong yan sa buhay naming eh." Bumaba muna kami ng hagdan upang pag-usapan ang tungkol kay Nikko.