I Love That Weird Girl (Completed)

CHAPTER 16 (Four Minutes)

CHAPTER 16

(Four Minutes)

(A/N: Mga silent readers! Utang na loob! Magparamdam kayo! (Meron ba? Lol. XD) Uwaaa~ open na open ang dedication oh. Nyahaha. Dali dali! Para masaya. Pakilala kayo sa otor. Feel free. Ikatutuwa ko pa. Lol. XD Sana po maka gain ako kahit 20% votes lang? pede po ba? kyaaa~ salamat po sa mga readers. ^__^ please mga silent reader..magpakilala po kayo para ma mention ang name nyo dito at makapag bigay ako ng dedication. yun lang po. arigato gozaimasu. ^___^ )

(Michaela's POV)

Nakakainis talaga si Ian. Sobrang naiinis talaga ako sa kanya. >.<

Alam nyo ba kung bakit ako inis na inis sa kanya ngayong umaga?

Ganito kasi yun e..

E di ba nga a lot of times na siya ang nag iintay sa akin sa gate namin. Kaya nung paglabas ko kanina nung gate namin nagtaka ako kasi wala sya. Inisip ko na lang na nauna lang siguro ako sa kanya ng konti kaya ako na lang ang nag intay sa kanya sa gate nila.

Anak ng tokneneng naman oh. Mga seven mins na akong nag iintay sa kanya wala pa rin sya. E pag sya ang maghihintay sa akin tumatagal lang ng four mins. Anak ng tokneneng talaga oh. Sino ba namang nilalang ang hindi mababadtrip dun. =_____=

Tapos sa inip ko nag door bell na lang ako sa kanila. Yung maid ang lumabas at ang sabi kanina pa daw umalis ang Sir Ian niya. Kaasar! >.< Kaya pala wala yung car niya sa garage. Argh. Bakit hindi niya sinabi na mauuna na pala sya pumasok? Kaloka. Nag intay lang pala ako sa wala. -____-

Pagdating ko sa school buong akala ko nandun na sya. Pag dating ko wala sya sa table niya.

Nasaan kaya yung topless guy na yun? Bakit..

hindi manlang nya sinabi sa akin..

Tss, sino ba ako? Tss. -____-

May personal life din naman yun na dapat wala naman akong kinalaman.

Okay nga lang kung hindi nya sabihin kung saang lupalop at kung anong reason ng pupuntahan niya. Sana man lang nagtext sya! Uwaa. Asar e. Asar talaga.

Mag isa tuloy akong mag rerecess. Mag isang maglalunch. Absent ang topless guy na yun ee. Iiihh. -____-

Bakit ganun? Sa loob ng three years na walang kumakausap sa akin na ka seatmate ko..bakit ngayon lang ata ako nalungkot? -_-

Ang weird.

Parang bumalik ako sa dati. Walang kasama. Alone. Kyaaa~ ang hirap tuloy kainin nitong kinakain ko. Sanay na kasi akong kumain na may nakatingin sa akin. Yang si Ian, hindi yan mag uumpisang kumain hanggat di pa ako nag uumpisang kumain. Kainis lang. Pero nasanay na ako. -.-

At ngayon..nakakamiss tuloy..

Parang wala tuloy akong ganang kumain..

E kaylangan kong ubusin to dahil sayang to. Maraming nagugutom sa mundo. -.-

Kasagsagan ko sa wagas kong pag subo ng pagkain ng mag ring ang selpon ko.

Alam nyo kung ano ang calling alert tone ko?

Isang ungol ng zombie! Nyehehe~

Pinapapalitan nga ito ni topless guy e. Haha. Sabi niya nangingilabot daw sya, kasi feeling daw niya may real zombie daw sa likod niya at takam na takam na matikman ang kanyang masarap at malaman na utak. Kyaaa~ tawa much lang ako nun.