Color of the Ocean

19.

POV Alex:

- Jak obserwacje przystojny dupku? - odwróciłam się czując dotyk przyjaciółki. - Nadal tu jesteś, co świadczy, że coś poszło nie tak. - kontynuowała zajmując ostatnie wolne miejsce przy barze i obdarowywując mnie uśmiechem, z którego z łatwością odczytałam alkoholowe upojenie.

- Jak się bawisz Sisi? - zapytałam chcąc jak najszybciej zmienić temat. Z trudem udało mi się powstrzymać emocje rządzące mną kilka minut temu.

- Może i jestem zalana, ale nie głupia ... - powiedziała łapiąc mnie za ramię i odwracając w swoją stronę na czarnym, obrotowym stołku. - Wiesz, że nie odpuszczę. - skwitowała wypalając mi wzorkiem dziurę w czole.

- Na prawdę nie chcę o tym rozmawiać, obiecuję, że jutro wszystko Ci wyjaśnię ... - odpowiedziałam mocząc usta w wodzie z lodem.

- Masz szczęście, że dziś działa na mnie ten twój cały urok osobisty ... - wymamrotała przewracając oczami i szarpiąc za moje szelki. - Jedź, wrócę z Werą. Zanim odmówisz informuję cię, że przyjedzie po nas jej młodszy brat, który tak by the way podkochiwał się we mnie za czasów liceum ... - zachichotała dotykając językiem górnej wargi i zarzucając teatralnie włosami. - Także chill out Szczęsny, będę bezpieczna!

- Ze mną przyjechałaś, ze mną wrócisz kochanie. - urwałam tonem, który zabrzmiał zbyt poważnie. - Obiecałam Kate, że nie spuszczę cię z oczu i zamierzam dotrzymać słowa. - dodałam nieco łagodniejszym tonem i odgarnęłam pojedynczy kosmyk włosów opadający na twarz blondynki.

- Lex, jestem już dużą dziewczynką i na prawdę umiem wrócić sama z imprezy ... - ciągnęła negocjując jak małe dziecko. - Wiem, że będziesz się męczyła, a na to nie pozwolę, więc albo zabierasz tą swoją zgrabną, szarmancką dupę albo w tej chwili zawozisz księżniczkę z powrotem do wieży! - stwierdziła podpierając się o bar i robiąc przerysowaną, smutną minę.

Jak Kate z nią wytrzymuje? Zaraz, jak ona wytrzymuje z Kate?!

- Numer do młodego i najpóźniej piąta w domu, zrozumiano? - zapytałam mrużąc oczy i wskazując przyjaciółkę palcem.

- Tak jest, panie Grey. - rzuciła puszczając mi oczko i zbliżając się do mnie po woli.

Panie Grey, panna Steele nie chce mieć z panem nic wspólnego ...

- Twoja dziewczyna chce pożegnalne buzi. - powiedziała powstrzymując śmiech i formując usta w dzióbek.

- Jest z Tobą gorzej niż myślałam ... - stwierdziłam składając przelotny pocałunek na policzku blondynki. - Tylko grzecznie, bo Christian będzie musiał cię ukarać!

Poznanie numeru telefonu dzisiejszego taksówkarza Sylwii zajęło mi około dziesięciu minut. Zdążyłam skontaktować się z chłopakiem i dokładnie dowiedzieć się jak długo posiada prawo jazdy, jakim samochodem przyjedzie oraz trzy razy upewnić się, że będzie na czas. Kulturalnie pożegnałam się z najbliższymi koleżankami Sylwii składając na wierzchu ich dłoni subtelny pocałunek, jak na prawdziwego, hollywood'skiego dżentelmena przystało. Wychodząc z lokalu i kierując się w stronę motoru postanowiłam zapalić, więc już po kilku sekundach gruby, mentolowy papieros znalazł się w moich zębach. Na dworze pomimo prawie trzeciej godziny panował w moim odczuciu przyjemny chłód, który nie przeszkadzał licznym grupom młodzieży mijających mnie na parkingu. Opierając się o Raiven i zaciągając dymem obserwowałam oświetlony budynek Starego Maneżu i rozmyślałam nad wydarzeniem mającymi na nim miejsce zaledwie kilka chwil temu.

Widziałam, że to zły pomysł ...

Moje zagmatwane myśli przewała para dłoni zasłaniająca mi oczy.