BAD WIFE - JJK (+18)

•42

Ağrılarım son hata çıkmaya başlarken gözlerimi yumup dar alanda uyuma isteğimi bir kenara bırakıp arabayı tüm sessizliği ile eve sürüyordu. Bebeğimi kaybetme acımı bir kenara bırakıp Hoseok'a nasıl açıklayacağımı düşünmem gerekti. Şartlar o kadar kötü ki daha minicik bebeğimi kaybetmemin üzüntüsünü bile askıya almam gerekti.

"Cidden bir arkadaşın için hastanede olup olmadığına tam olarak inanmadım ama ne halt yiyordun 1 gün boyunca orada Yuna?"

Hoseok hırpalamış olmalıydı onu fakat bende istemezdim gece yarısı vaktinde hastaneye, bi haber olduğum bebeğimi kaybettiğimi öğrenmek için gitmeye..

En son Jungkook'un yanımda olduğu gerçeği ile rahat bir uykuya dalmış birkaç saat dinlenme fırsatım olmuştu.

Öğle vaktine doğru gelen aramaları görünce şok olsamda Hoseok pek de sakin olmayacaktı cevaplamadığım telefonu karşısında.

4-5 gün daha işinin uzadığını söylesede aslında o zman eve çoktan dönmek için uçağı inmişti koreye. Sürpriz yapmak isterken sürpiz olmuştu ona. Evde olmadığımi fark edince Tae'ye yüklenmiş olmalıydı.

Teleofonda konuşmak istemediğim için eve gidince yüz yüze konuşmak istemiştim sinirle evde bekleyen Hoseok ile..

Aldığı cevap ile tatmin olmayan ve geçerli bir cevap bekleyen Tae'ye döndüp konuştum hemen.

"Tae dedim ya bir arkadaşım aradı bende apar topar çıkmak zorunda kaldım. Hoseok neden gelmedi beni almaya? Hem işi uzamamışmıydı?"

"Yuna.. senin yüzünden azar işitiyorum, az kalsın temiz bir dayak yiyordum kocandan. Ne diye haber vermeden gidiyorsun ki.. işi uzamış bahanesi ile sürpriz yapacakmış evlilik yıl dönümünüz içinmiş sanırım.  Teleofonlarini da açmıyordun deliye döndü. Haber verseydin bana en azından bir açıklamam olurdu. "

"Telefonun şarjı bitmiş cevaplayamadım aramalarınızı hem abartmayın işte arkadaşımın yanında olamayacak mıyım zor zamanında. Ahh herneyse Tae yorgunum sadece biraz dinlenmek istiyorum eve gidene kadar"

Başını olumlu anlamda salladığını görür görmez gözlerimi yumup biraz olsa da dinlenmek istedim.  Eve gidince pek de dinlenme fırsatım olacak gibi görünmüyordu.

Son bir ayda ne kadar alt üst olmaya başlamıştı herşey.

Jungkook tekrar hayatıma girmişti. Tam anlamı ile girmemiş sadece çevremdeydi işte.  Fakat bu bile dengemi şaşmaya yetmiş düşüncelerimi saptırıyordu.

Herşeyi geride bırakıp ona tekrar dönme durumundayım fakat bunu asla faliyete geçirme cesaretim söz konusu değil. Beni seven ve asla onun gibi zarar vermeyen aksine tüm kötülüklerden sakınan bir eşim ve herşeyden çok sevdiğim oğlum var fakat bunun yanında yıllarca lanet ettiğim ona hala olan ilgim... hayir hayir köpek gibi sevgim var. Onu hala arsızca seviyorum.

Onu görünce eskisi gibi farklı hissettim. Sanki sert ve karanlık bir cisimle kapli olan kalbim, onun varlığını yanımda hissetmem ile cennetten bir alana dönmüş gibiydi. Tıpkı..Tıpkı eskisi gibi.

Herşeyin tamda istediğim gibi olduğu zamanları , onun sevgisini hissettiğim zamanları hiç olmadığı kadar özledim..

Sadece neden herşey böyle olmak zorundaydı ki, şuan onun yanimda olmasını o kadar çok isterdim ki, ona her git ve hayatımdan çıktığın gibi tekrar git derken neden onun özlemi ile yandığımı anlamıyordu...

"Yuna! Bebeğim?"

Baş ucumda endişeli surat ifadesi ile seslenen Hoseok ile toparlanmam gerektiğini kavradım hemen.