Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✑𝓣𝓻𝓪𝓹𝓹𝓲𝓷𝓰
"Gecenin bir yarısı ne diye gelirsin ki!"
Evimin merdivenlerini söylene söylene indiğim sırada kelimelerimin muhatabı arkadaşım Sun içindi. Gecenin bu saatinde evden kaçıp bana gelebilecek tek deli oydu çünkü.
"Ne var-"
Çelik kapıyı sert bir şekilde kendime doğru çektiğimde gördüğüm surat Sun'un değil Yuta'nın suratıydı. Genişçe bana gülümseyen yüzüne eşlik eden uzun sarı saçları kalbimin hızlanmasını sağlamıştı. Ne işi vardı bunun burda?
"Sen? Neden?"
Yuta hiç beklemeden solumdaki boşluktan içeri girmiş ve beni beklemeden kapıyı kapatmıştı. Bedenimi peluş bir oyuncak gibi kendine doğru çevirdikten sonra dudaklarıma minik bir öpücük bırakmış, ardından gülümseyerek tekrardan bana bakmıştı.
"Sevgilimi özledim sadece?"
"Hadi ordan!"
Pekâlâ.Bunu kendimden hiç beklemiyordum. Planım bu cümleyi içimden söylemekti!
Yuta kafasını arkaya yatırarak dudaklarının arasından hoş bir kahkaha bıraktı. O sırada bakışlarım benden izinsiz beyaz teninde ve oldukça belirgin olan adem elmasında geziniyordu. Sertçe yutkunmadan edememiştim.
"Sanırım seni en çok bu yüzden seviyorum."
Gözlerimi devirdim ve benden uzaklaşarak üzerindeki montu çıkaran bedenini izledim.
"Buraya, beni neden sevdiğini söylemeye gelmedin heralde?"
Tek kaşımı kaldırarak sorar bir ifadeyle yüzüne baktığımda bana göz kırpmıştı. Ben de karşılık olarak tekrardan göz devirmiştim.
Yuta oldukça rahat bir ifadeyle dağınık olan saçlarını daha çok dağıtırken salondaki ikili koltukların tekine oturmuştu. Üzerindeki beyaz tişört ve gri eşofmanı onu tam bir sporcu gibi gösteriyordu. Buna yapılı vücudu ve uzun boyu da dahildi tabii.
"Ciddiyim, neden geldin?"
Yanındaki boşluğa oturmayı es geçerek sol çaprazındaki diğer bir ikili koltuğa attım kendimi. Bir savaşın ortasında bile olsak "Vay anasını! Çok yumuşak!" diyebileceğim koltuklarım vardı ve ben her defasında bunu aklımdan geçirmeden edemiyordum.
