🌇🌆🌃✨🌌 ; NCT KISA HİKAYELER

✈️(Park Jisung)

✑𝓔𝓷𝓽𝓮𝓻𝓽𝓪𝓲𝓷𝓶𝓮𝓷𝓽

"Gerçekten onun senden hoşlanacağını mı düşünüyorsun Hyung?"

Geniş avlunun bir köşesinde, parmaklıkların hemen dibinde bekliyorduk küçük kardeşimle birlikte. Küçük olduğuna bakmayın, dili papuç, aklı zehir gibiydi.

Gözlerimi devirerek ona kısa bir bakış attım."Ablana bir daha 'Hyung' dersen seni cidden döverim Ken!"

Ken bana bakmaya devam ederken şirince gülümsediğinde dayanamayıp aynı şekilde karşılık vermiştim. Küçük şeytan çok şirindi.

"Geliyor!"

Ken'in seslenmesiyle birlikte bedenimi arkaya doğru çevirip görüş açıma giren bedene bakmıştım. Park Jisung, siyah saçları, uzun boyu ve asil duruşuyla her zamanki gibi etkileyiciydi. O gülümseyerek yukarıda, parmaklıkların arkasında ilerlerken aşağıdaydım ve yavaşça onunla birlikte ilerliyordum.

"Umarım seni reddetmez."

Erkek kardeşimin dediği şeyi umursamayarak derin bir nefes aldım ve "Hey Jisung!" diye seslendim ona. Buna şimdiden pişman olmuştum ama çoktan beni duymuş, bana zarif bir gülümseme yollamış ve bana doğru yaklaşarak dizlerinin üzerine çökmüştü. Böylece yüzünü daha net görebiliyordum.

"Eğlence için çok heyecanlıyım."

Uzatmak istemiyordum, uzatmak istemiyordum...İstediğim tek şey ona elimdeki kağıdı vermekti.İstediğim tek şey onu sevdiğimi söylemekti.

"Evet ben de." diyerek yanıtladı beni Jisung. Fazla oyalanmaması gerektiğini bildiğim için direkt olarak kağıdı ona doğru uzattım ve "Bunu uygun olduğun bir zamanda okumanı istiyorum." diyerek oradan uzaklaşmaya başladım. Tabii ki de sağ elimi sıkıca tutan küçük kardeşimi kucağıma almayı ve heyecandan kızarmış yüzümü saklamaya çalışmayı ihmal etmemiştim.

"Utandın!"

"Annemleri bulalım."

Ken'in mırıldanışını umursamadım. Ona cevap verseydim bunu üstelerdi ve ben sadece birkaç saniyede kırmızının bin bir tonuna dönüşebilirdim.

Ken kafasını omzuma yasladığında geniş avluda hızla ilerliyordum. Annemlerin tam karşımızdaki geniş binada olduklarını umuyordum çünkü burası oldukça kalabalıktı. Ve gittikçe kalabalıklaşıyordu.

Binaya yaklaştığım sırada binanın üstünden hızla geçen ve aynı hızla u dönüşü yaparak geniş avlunun en uç köşesine iniş yapan uçakla birlikte şaşkınlığımı koruyamamıştım. Neler olduğunu bilmiyordum ama sanırım tüm gücümle kaçmam gerekiyordu. Çünkü uçaktan inen beş altı tane asker kıyafetli adam ellerindeki silahlarla etrafa rastgele ateş etmeye başlamıştı. Kimse neler olduğunu anlayamadan bir yerlere kaçıyordu ve çoğu bir aptal gibi uçağın içine giriyordu. Buradan uçağın içinde birkaç tane daha asker olduğunu görebiliyordum.

Sağ elimle Ken'in başını omzuma daha çok yaslarken koşuyordum. Neyse ki uçağın iniş yaptığı yerden baya bir uzaktık. Ama birkaç kez kurşunlardan sıyrılmayı başarmıştım.

Kucağımdaki küçük kardeşim ile birlikte  mermerden yapılmış büyük bir heykelin arkasına saklandığımızda Jisung'un da burada olduğunu görmüştüm. Beni fark ettiğinde, şaşırmama bile izin vermeden bedenimi kendine doğru çekip kendi bedenini bize siper olarak kullanmıştı. Ken hemen dibimdeydi. Ben ona sıkıca sarılmışken, Jisung'da bana aynı pozisyonda sarılarak sağımızdan ve solumuzdan sıyırarak geçen kurşunlardan korumaya çalışıyordu bizi.

Tarama birkaç saniye daha sürmüştü ve ardından adamlar uçağa tekrardan binerek uzaklaşmışlardı. Avludaki insanların neredeyse yarısı o uçaktaydı ve bizimle birlikte avluda kalan sadece on kişi falan vardı.

"Bu da neydi?"

Ortalık sakinleşince hepimiz yavaşça çıkmıştık saklandığımız yerlerden. Herkes birbirine şaşkın ve korkulu bakışlar atarken benim bakışlarım Jisung'unkilerle buluşmuştu. Birbirimize neler olduğunu anlamaya çalışan bakışlar atmakla yetiniyorduk. Bacağıma sıkıca yapışmış Ken'i kendime daha çok çekerken titrek bir nefes aldım ciğerlerime.

Eğlence... Bu muydu?

@sysisi
22.02.2020

[Yorum yapın lütfen~]

[Bu arada bu da rüyamdı ldmşsmsşwö. Gördüğüm gecenin sabahı dayanamayıp yazmıştım.]