🌇🌆🌃✨🌌 ; NCT KISA HİKAYELER

🪁~3(Chenle,Jisung)

✑𝓑𝓻𝓸𝓽𝓱𝓮𝓻𝓼

"Anne dur artık!"

Annemin gözü dönmüş bir şekilde etrafı dağıtmasını izlerken Chenle ve Jisung'u arkama doğru çekerek kollarımı iki yana açmıştım. İkisi de korkuyla kollarımdan tutarken olanları izliyordu.

Annem gözüne kestirdiği bütün eşyaları teker teker fırlatırken çoğu parçalanarak güçlü bir ses çıkarıyordu. Boyalı saçları dağınıktı.Yüzündeki makyaj tamamen akmıştı ve bu onu daha da korkunç gösteriyordu. Bedenini saran siyah kısa elbisesini ve ayaklarına batan cam parçalarını umursamadan oradan oraya ilerliyordu.

"Mark çocukları yukarı götür."

"Sisi-"

"Mark lütfen!"

Bedenimi arkamda kalan kardeşlerime çevirdim ve ikisine de kısaca sarılıp saçlarına küçük öpücükler kondurdum. "Merak etmeyin."

Mark onları yukarı çıkarırken bana bakmıştı. Kısaca kafamı salladım ve bedenimi mutfağa doğru ilerleyen anneme çevirdim. İki kolundan da sıkıca tutarak bana bakmasını sağladığımda sarhoştu ve çıldırmış durumdaydı. Kollarını tutuşumdan kurtarmak isterken çığlıklar atıyordu.

"Dur artık!"

Ben de bağırıyordum. Ama beni asla dinlemiyordu. Kollarını sertçe kendine doğru çektikten sonra beni de arkaya doğru yitmişti. Birkaç adım sendelediğimde sağında kalan komidinin üzerindeki içki şişesini bana doğru fırlatmıştı. İçki şişesi tam olarak omzuma geldiğinde derimin kesildiğini hissetmiştim. İçinde kalan sıvının bir kısmı yere ve üzerime dökülürken cam parçlarının canımı feci halde yaktığını hissediyordum. Dudaklarımın arasından kısık kısık çığlıklar dökülürken annem durmuştu. O, öylece bana bakıyorken kolumdaki sıyrık yüzünden kanayan yeri tutuyordum.

Daha sonra ilerleyerek arkama geçti ve kapının yanındaki topuklu ayakkabılarını da alarak evden uzaklaştı. Yaralanan omzumun üzerinden onu izliyordum.

Merdivenlerden duyulan güçlü adım sesleriyle bakışlarımı önüme çevirdim ve gözlerimi yumdum sıkıca. Canım feci halde acıyordu.

"Sisi!"

Mark yanıma gelerek yaralanan omzuma baktı. Yüzündeki endişe ve korkuyu görebiliyordum. İki eli havadayken ne yapacağını bilemiyor, bir bana bir de omzuma bakıyordu.

Ona doğru yaklaştım ve sağ kolumu boynuna sardım. Mark şaşkınlıkla bana bakıyorken ve ne yapacağını bilemiyorken yüzümü boynuna yerleştirdim ve ağlamaya başladım. Kendimi sıkmak istemiyordum. Gözyaşlarım canım acıdığından değildi. Yorulmuştum artık. Çünkü bu tür şeyler yaşamak gün geçtikçe zorluyordu. Annem kendini tamamen salmıştı. Babamın yokluğunu her bir zerremde hissediyordum ve bir mercan kadar narin iki kardeşe sahiptim. Ben onlar için en iyisini yapmaya çalışıyordum ama bu olanlar onları mutsuz ediyordu, huzursuz bırakıyordu.

Mark ürkekçe kollarını etrafıma sardı ve beni kendine doğru çekti. Ağlamam daha çok şiddetlenirken sakinleşmeyi bekledim. Mark da öyle olacak ki ben sakinleşene kadar saçlarımı okşamıştı.

"Sisi?"

Chenle merdivenlerin başında dikilerek bu tarafa bakmayı kesmiş ve yanıma doğru ilerlemişti. Bakışları omzumdayken gözleri dolu doluydu. Hemen arkasından inen Jisung'a baktığımda onun da gözleri ağlamaktan kızarmıştı.

"İyiyim bebeğim. Merak etme."dedim sessizce. Zorla da olsa dudaklarıma küçük bir gülümse kondurmuş ve Chenle'nun kollarını sıkıca belime sarmasına izin vermiştim. Kısa süre önce kesilen gözyaşlarım tekrardan yanaklarımı ıslatırken yüzümü küçük kardeşimin saçları arasına gömmüş ve derin bir iç çekmiştim. Beni böyle görmelerini istemezdim. Bu olaya şahit olmalarını istemezdim ve hatta böyle bir hayatı yaşamak zorunda kalmalarını istemezdim.

@sysisi
24.08.2019

[Oy verin ve yorum yapın lütfen 🤍]