🎗️(Huang Renjun)

482 20 23
                                    

✑𝓓𝓲𝓯𝓯𝓮𝓻𝓮𝓷𝓽

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

✑𝓓𝓲𝓯𝓯𝓮𝓻𝓮𝓷𝓽

Okul çıkışı kütüphaneye uğramaktan vazgeçerek yoluma devam ettiğimde evimin bir üstündeki sokağın başındaydım.Adımlarım yavaş ve güvensizdi.Deli gibi çalıştığım matematik sınavından kırk beş alarak kalmıştım ve düzeltebilmek için ikinci dönemi beklemem gerekiyordu.

Derin bir nefes aldım.Saat beş sularıydı ve gökyüzü turuncu ile kaplanmıştı.Gözlerim havada öylece adımlarken bedenime çarban sertlikle olduğum yerde yere düşmüştüm.Yarım yamalak omzuma taktığım çantam yeri boylarken şansıma kafam kaldırıma veya duvara değil çantamın fermuarlı kısmına çarpmıştı.Sağ omzumda hissettiğim ağrı ile sinirle gözlerimi etrafta gezdirdiğimde kimsenin olmadığını fark etmiştim.Öylece donakalırken etraf bomboştu.Boş sokakta sadece köpeklerin havlama sesi duyuluyordu.

Ayağa kalkarak toz ile kaplanmış formamı temizledim.Sinirden ellerim titriyordu ve umursamadan sessizce küfür savuruyordum.Çantamı almak için eğileceğim sırada kulağıma dolan inleme sesleri ile ilk başta öylece durmuş ve sesin bir kıza mı yoksa erkeğe mi ait olduğunu anlamaya çalışmıştım.İnce ama boğuk çıkan bu ses kesinlikle bir erkek sesiydi.Aynı zamanda ağlama ve burun çekme sesleri de ekleniyordu.

Çantamı hızla yerden aldım ve arkamı dönerek sağımda kalan ara sokağa doğru adımladım.Başımı duvarın arasından uzattığımda burnuma dolan çöp kokusu yüzümü buruşturmama neden olmuştu.Kolum yardımıyla burnumu kapatarak geniş olan ara sokağa ilerledim.

Burası bir çıkmaz sokaktı ve oldukça genişti.Saatin gittikçe geç olmasının yanında hafif karanlıktı da.Adımlarım yavaş ve temkinsizdi.Çöpün yanındaki boşluğa doğru yakınlaştım ve kafamı uzattım.Gözlerim aniden korkuyla sonuna kadar büyürken ellerim titremeye devam etmişti.

Duvar ile çöp arasında kalan bu sıska beden deli gibi dayak yemişti.Yüzü kandan tanınmayacak hale gelmişti ve üstündeki forması paramparça olmuştu.İnlemesi ve ağlaması yavaş yavaş kaybolmaya başladığında girmiş olduğum kısacık transtan çıkarak sıska bedenin yanına eğildim.

Düşmemesi için kafasını arkaya doğru sabitlerken yanağını hafifçe tokatlıyordum.Gözleri bir açılıp bir kapanıyordu ve ölü gibi duruyordu.

Baygın bir halde yatan bedenin kolunun altına girerek onu kaldırmaya çalıştım.Çok zayıftı ama yine de denge kurmakta zorlanmıştım.Onu yavaşça taşımaya başlarken telefonumun titreyerek cebimde çaldığını işitmiştim.Sessiz bir küfür savurarak belinden tuttuğum bu bedenin ayakta durmasını sağlamak için hafif arkaya yatırdım.Evim bir sokak aşağısındaydı ve onun adımlamasını sağlamak dünyanın en zor şeyi gibi gelmişti bana.Bir yandan kendine gelmesi için mırıldanıyor,diğer yandan hem onu hem de kendimi dengede tutmaya çalışıyordum.

🌇🌆🌃✨🌌 ; NCT KISA HİKAYELERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin