🌇🌆🌃✨🌌 ; NCT KISA HİKAYELER

🌸~2(Nakamoto Yuta)

✑𝓛𝓪𝓿𝓮𝓷𝓭𝓮𝓻 𝓟𝓪𝓻𝓪𝓭𝓲𝓼𝓮

Günlerden Salı ve hava oldukça güzeldi. Akşam üzeri olduğu için hava çoktan turunculaşmaya ve nefes kesici bir görüntü sunmaya başlamıştı bile. Gülümsedim ve derin bir nefes aldım. Burnuma huzur dolu lavanta kokusu ulaştığı anda kendime engel olamayarak gözlerimi kapatmıştım.

"Nerde kaldı bunlar..."

Sağ tarafında sesdşzce mırıldanan Arin'le birlikte göz kapaklarım aralanarak ona dönmüştü. Kaşlarımı kaldırarak ona baktığımda bana kısa bir bakış atmış ve ardından bakışlarını kaçırmıştı.

"Kimler?" diyerek sordum. Sesimdeki meraklılık kolaylıkla seçilebiliyordu. Arin karşımda "Ee.. Şey..." gibi şeyler söylerken ve bana cevap verecekken bir ses işitmiştim. Kalabalık bir sesti. Gülüşmeler ve kargaşanın bulunduğu sesler bize doğru yaklaşırken bakışlarımı karşımdaki uçsuz bucaksız lavanta tarlasına çevirdim. Ve bize doğru neşeyle ilerleyen yedi bedenle karşılaştım.

Sekiz... Hayır! Dokuz bedenle!

Hızla ayağa kalktım. Oldukça sağlıklı görünen yüzünü kapattığı siyah maskesini çıkartan ve yere düşmesini umursamadan gelişigüzel bir tarafa fırlatan Jungwoo ile Winwin bana doğru koşuyordu.Ne kadar şaşkın ve mutluluk ile duygusallık arasındaki o ince çizgide olsam da onlara ayak uydurarak ben de koştum ve sıkıca sarıldım iki bedene. İkisi de aynı anda kollarını bana sardığında gözlerim istemsizce dolmuştu ve ben yanağımdan akan bir damla yaşa emgel olamamıştım.

"Özledim..." demek istiyordum. Küçük bir çocuk gibi ağlamak ve özledim diye bağırmak istiyordum. Ama sessizce ağlamaya ve bedenimi sıkıca saran iki bedeni kucaklamaya devam etmiştim.

"Şşş, tamam."

Arin arkamdan yaklaştığında bedenimi kendisine doğru çevirerek beni kolları arasına almıştı. Saçlarımı okşuyorken onun omzunda hıçkırıklarımı serbest bırakıyordum. Winwin ve Jungwoo'nun da gözlerinin dolduğunu görmüştüm ama üyelerle birlikte bana bakıp gülüyorlardı. Arin'de hem beni teselli ediyor, hem de bu çocukça hareketlerime gülerek karşılık veriyordu.

Ağlamam Arin'in kolları arasında, kısa süre içerisinde son bulmuştu. Lavanta tarlasının orta kısmında ve yaklaşık on dakika önce Arin ve benim oturduğum geniş çardağa doluşmuştuk hepimiz. Haechan ve Johnny Hyung az önceki halimle dalga geçiyorlarken onlara kınayan bakışlar atıyor ve Arin'e bakıyordum. Arin'de bu halime gülerek bakışlarını onlara çeviriyor ve şakasına sinirli bir ses tonuyla onlara kızıyordu.

Hava yavaş yavaş kararıyordu. Yaklaşık iki saat daha orada oturmuştuk. Kopkoyu bir sohbetin içindeydik. Jungwoo neler yaptığı ile ilgili şeyler anlatıyordu bize. Dinlendiğini, daha iyi hissettiğini söylemişti ve bununla birlikte kendimi aşırı rahatlamış hissediyordum.

Sohbetimiz tüm hızıyla devam etmişti. Winwin bize Çin'de neler yaptığını, üyelerle çok iyi anlaştığını ve daha iyi olduğunu anlatmıştı. Ve sürekli Arin ile uğraşıyordu. Winwin'in Arin'i çok sevdiğini biliyordum. Çünkü Arin bana neyse onlara da oydu. Bana bir anne gibiyse onlara da öyleydi... Winwin'in bir kedi gibi Arin'e sokulmasını gülerek izliyordum.

Ve hava o upuzun iki saatin ardından bile hala mükemmel derecede turuncu ve güzeldi. Sanki kararmak istemiyordu. Çünkü hava kararırsa biz dağılacaktık, konuşmayı bırakacaktık ve aradan geçen  on dakikanı ardından tekrardan birbirimizi özleyecektik. Ama sanki o bunu istemiyordu. Bizi bir süre daha birlikte tutmak için yavaş yavaş kararıyordu.

Kafamı sağa doğru  eğdim ve Arin'in omzuna yerleştirdim. Taeyong Hyung'la konuşan Arin irkilerek bakışlarını bana çevirmişti. Ona baktım ve gülümsedim. Bana aynı şekilde karşılık verdiğinde ise yüzümün hemen dibindeki yanağına küçük bir öpücük bırakmıştım.

"Teşekkür ederim. Her şey için..." diye mırıldandım. Gülüşünü genişlettiğinde onu izledim ve daha geniş gülümsedim.

"Ve teşekkür ederim. Sevgin ve Lavanta Cennetin için..."

@sysisi
06.12.2019

[İki gündür atmıyorum sanırım özür dilerim...]

[🖤]

[Hikaye başlıkları emoji olarak yayımlanıyor. Aynı emojiye sahip olan bölümler birbirinin devamıdır.
(Örn; 💸, 💸~2) Okuduğunuz hikayenin devamını okumak için lütfen aynı emojiye sahip bölümlere gidiniz.]