Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✑𝓕𝓪𝓽𝓱𝓮𝓻
11 YIL ÖNCE
"Hayır. Hayır Hyung sürekli ağlıyor. Pek de bir şey yemiyor."
Kucağımdaki minik kızım Sun'un ağzına tıkıştırmaya çalıştığım bebek mamasını dökmemek için büyük bir çaba sarf ederken, bir yandan da Kun Hyung ile konuşmaya çalışıyordum. Bebekler konusunda bilgili olduğunu az çok biliyordum ve yardım almak adına onu aramıştım.
Elimdeki kaşığa sertçe vuran ve kaşıktaki mamanın üzerine dökülmesini sağlayan Sun ağlamaya başladığında Kun Hyung ile konuşmamı sonlandırmıştım. Minik kızımı koltuk altlarından tutarak bana dönmesini sağladım ve omzuma yatırdım. Sırtını yavaşça sıvazlarken bir yandan da sakinleşmesi için mırıldanıyordum.
"Şşş, bebeğim tamam. Geçti."
"Sen ne cürretle benim prensesimi ağlatırsın ha!"
Donghyuck sahte kızgınlık belirten bir ifadeyle içeriye girdiğinde ona kısa bir bakış attım. Arkasından onu takip eden Jeno, Jaemin ve Renjun üçlüsü de bana selam vererek salondaki koltuklara oturduklarında onlara küçük bir tebessüm göndermiştim.
"Ver, bana ver."
Donghyuck kızımı kucağına aldığı anda susmasını sağlarken ona göz devirdim ve bedenimi Renjun'in yanındaki boşluğa attım. Sun, Donghyuck abisini gerçekten çok seviyordu ve ilerde kimyalarının uyuşacağına adım kadar emindim. Şuan bile abisinin şirinliklerine gülümseyerek bakıyordu.
Bu görüntüye ister istemez gülümsemiştim. Kızıl saçları kıvırcık ve hafif kabarıktı. İki yandan lastik tokayla bağlamıştım ama bebek saçları aralardan çıkmıştı. Ağladığı için gözleri ve yanakları kızarıktı. Çok şirin duruyordu.
Hyuck bir yandan bizimle konuşuyor, diğer yandan Sun'u kucağından almaya çalışan Jeno'yu uzaklaştırmaya çalışıyordu.
"Versene bana da ya!"
"Sana gelince yine ağlamaya başlayacak. Prensesimin sevdiği tek kişi benim!"
Jaemin gözlerini devirerek ayağa kalktı ve zor da olsa Sun'u kucağına alarak tekrardan yerine oturdu.
"Sun'un sevmediği tek kişi babası Hyuck."
Kurduğu cümle hepimizin gülmesini sağlarken derin bir nefes aldım.
"İlk geldiğinde hiç ağlamazdı. Şimdi ise sürekli ağlıyor, hiçbir şey yemiyor, uyumuyor..."
Bıkkınlıkla nefesimi bıraktığımda Renjun elini omzuma koydu ve destek verircesine sıktı. Bu çocukların yaşlarına göre oldukça olgun ve bilgili olmaları beni bazen rahatlatıyor, bazen de korkmamı sağlıyordu.
"Sıkma canını Hyung. O daha bebek. Belki de diş çıkartıyordur."
Aklıma gelen şeyle şaşkınlıkla gözlerim açılmıştı. Tabii ya, diş çıkartıyordu! Bu yüzden son zamanlarda fazla huysuzdu ve şuan da Jaemin abisinin işaret parmağına yaptığı gibi bir şeyleri ısırmaya çalışıyordu.
"Tabii ya! Aferin be Renjun! "
Neden bu kadar sevindiğimi bilmiyordum ama artık sorunu tamamen öğrendiğime göre çözümü aramaya başlayabilirdim.
@sysisi 09.02.2020
[Ben pinde değişik değişik editler buldum ama bu güzel :')]
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
![[Ben pinde değişik değişik editler buldum ama bu güzel :')]](https://img.wattpad.com/e43ef8e67a76f364a2ee5d4ad20be15c289fb75e/68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53746f7279496d6167652f527738616b76425939554e7541673d3d2d3239322e313566323165346639636539343931373430343336383730393838322e6a7067?s=fit&w=720&h=720)
