Yarın Yok! (내일이 없어!)

YY-72. Bölüm

Şarkımız ile gerçekten uyuşan bir bölüm ile ben yazarınız Mizu sizlerleyim. Bu şarkıyı dinlemenizi ve anlamına bakmanızı tavsiye ederim. Bu bölümü okuduktan sonra bu şarkı ciddi anlamda çok şey ifade edecektir sizlere. Şarkımız MBLAQ den geliyor. 'Rust'...

"Kalbim Paslandı..."

“JaeMin, ‘yalnızca bir hevesmiş, hırsımı aşk sanmışım’ da ne demek oluyor?”

Bıkkın bir şekilde nefesimi bırakıp karşımda durmuş bana kaçıncı kez bu soruyu sorduğunu bile sayamadığım Shin Hyung’a bakıyorum. KyuSoon Hyung’la konuştuktan sonra yalnızca kafeteryada ramen yiyebilecek kadar düşünecek vaktim oldu. Ve şimdi tüm üyeler burada durmuş neden böyle bir şey yaptığımı anlamaya çalışıyorlar. Hem de ben bile anlayamazken… Yaptıklarımın bir nedeni yok. Tıpkı aşık olmamın bir nedeni olmadığı gibi aşık olmamamın da bir nedeni yok. Mantıklı bir açıklamam yok. Ya da beni sevdiğini söyleyen Han MiRyeon-ssi’nin de dediği gibi ‘Bizim için, sahip olduğumuz duygular için YARIN YOK!’ Belki de benim böyle bir aşka tahammülüm de yoktu. Yalnızca istedim. Aish… Bilmiyorum… Hiçbir şey bilmiyorum… Kendim bu kadar karışmış durumdayken nasıl mantıklı bir açıklama yapmamı bekleyebilirler ki?

“Shin Hyung… Duymak istediklerin bunlar olmasa bile, sana söz verdiğim güzel haberler bunlar olmasa bile yapabileceğim bir şey yok. Ben Han MiRyeon-ssi’yi şu anda sevmiyorum. Artık ona karşı bir şey hissetmiyorum. Onun hala çok güzel olduğunu düşünüyorum ama beni heyecanlandırmıyor. Ya da kalbim onu düşündüğümde eskisi gibi çarpmıyor. Onu tekrar görme isteği oluşmuyor içimde. Hatta mümkünse bir daha onu hiç görmemeyi diliyorum. Diğer kızlardan hiçbir farkı yok benim için. Bunun için beni suçlayamazsın. Birine karşı romantik duygular beslememek suç olamaz. Değil diye biliyorum.”

“Daha dün sabah onun için ölmeye hazırdın, ne oldu böyle birden? Birine karşı bir şeyler hissetmemek suç olmayabilir ama ortalığı bu kadar birbirine kattıktan sonra nasıl bu cümleleri kurabiliyorsun? Onu bir daha görmemek mi? Sen onu birkaç saatte deli gibi özlüyordun? Bir şeyler olmuş. Olmuş ama bize söylemiyorsun. Hiçbir şey olmamış olsaydı bu kadar sakin onu sevmediğini söyleyemezdin. Tartıştınız mı? Kızgınlıktan mı bu sözlerin? Çok geçmeden pişman olacağın şeyler söylüyorsun.”

Kendimi sıkışmış hissediyorum. Ben de bilmiyorum nedenini? Neden üzerime bu kadar çok geliyorlar ki? Ne olursa olsun her zaman benim yanımda olacaklarını söyleyen Hyung’larım şimdi beni bu şekilde sorgularken kendimi tamamen köşeye sıkışmış hissediyorum. Ne diyebileceğimi bilmiyorum. Düşünüyorum ama cevabı bir türlü bulamıyorum.

“BİLMİYORUM. NEDEN ARTIK BİR ŞEY HİSSETMEDİĞİMİ BİLMİYORUM. NE YAPMAM GEREKTİĞİNİ BİLMİYORUM. HİÇBİR ŞEY BİLMİYORUM. LÜTFEN DAHA FAZLA ÜZERİME GELMEYİN ARTIK.”

Titreyen sesime rağmen tüm gücümle bağırıyorum. Cevabını bilmediğim tüm sorulardan kaçmaya çalışıyorum. Her şeyden kaçmaya çalışıyorum. Bir an önce gitmek istiyorum buradan. Sıkışık programıma duacı olabileceğim aklıma bile gelmezdi.

“ChoJin Hyung sanırım artık gitmeliyiz.”

Saate bile bakmıyorum. Ne kadar vakit olduğunu bilmiyorum. Yalnızca sorulardan kaçmak için bahane olarak kullanıyorum programımı. Bu sorulardan kaçmak için her şeyi yapabilirmişim gibi hissediyorum. Neden bu sorular beni bu kadar kötü bir duruma getiriyor ki? Bu sorularla yüzleşmek zorunda kalacağımı bilerek bu kararı almamış mıydım zaten? O halde neden bu kadar zor?

“JaeMin…”

ChoJin Hyung’un sesiyle başımı yerden kaldırıyorum ve düşüncelerimi biraz olsun uzaklaştırıyorum. Kapının yanında beni beklediğini görünce yanına doğru ilerlemeye başlıyorum. Göz ucuyla Hyung’larıma baktığımda durgun ve kırgın olduklarını görüyorum. Her şeyi mahvettiğimi düşünmekten kendimi alamıyorum. Yavaş adımlarımı durdurup olabildiğince içten olması için çabaladığım ama başaramadığım bir sesle konuşuyorum. Sesim fazla durgun çıkıyor. Hatta mekanik bile denebilir. Duygulardan yoksun gibi… MiRyeon-ssi’nin artık yalan olduğunu bildiğim beni sevmediğini söyleyen tüm o cümlelerinde kullandığı gibi…