Abis

12 / Karar

Bölüm albümü ¦

Duke Dumont - Ocean drive
Adamlar - Hepinize el salladım

Yeni bölüm geeeeeeeldii💗
°

Dudaklarına bastırdığım dudaklarıma tepki vermeden olduğu gibi kaldı. Gözlerimi anın etkisiyle kapattığımda, içimden gülücükler saçarak, papatyalardan seviyor sevmiyor yapan mutlu ve umut dolu bir kız çocuğu yüzeye çıkmıştı.

Bu iyi bir şey miydi? Yada daha önemli bir şey vardı ben onu neden öpüyordum?

Dudaklarını dudaklarımla hissediyordum. Düşündüğüm gibi yumuşak bir dokusu vardı. Ve bu dokusu içimden anlayamadığım bir şeyleri uyandırıyor gereksiz yere mutluluk hormonlarının tepine tepine halay çekmesine sebep oluyordu.

Hiçbir şey yapmadan şokla olduğu yerde kaldığında belki de istemiyordur diye kendimi geriye çektim. Gözlerimi istemeyerek de olsa açtığım saniyeler içinde pişmanlık dolu bir şekilde dudaklarımı ısırıyor ağız dolusu küfürler sıralıyordum kendime. O da gözlerini kapatmış gergin bir ifadeyle olabildiğince hareketsiz duruyordu. Dudaklarımızı birbirlerinden kopardığımda yemyeşil gözlerini açtı ve parıl parıl bir şekilde bana bakmaya devam etti.

O anda kız çocuğu, sanki seviyor çıkmış gibi delirerek güldü.

Nicki minaj gibi kahkahayla gülüyordu şuan.

Şuan gereksiz yere mutlu olmamın sebebi onu öpmeye cesaret etmiş olmam mı, Adem'le Havva gibi yasak bir şey yapıyormuş gibi hissetmem miydi bilmezken utanmıştım. Hemde çok fazla. Aklıma gelen saçma bir şey yüzünden bir insanı öpemezdim. Dudakları ilgimi çekti veya öpmek istedim diye de öpemezdim. Öncelikle ona karşı bir şeyler hissetmem hatta o elektriği ondan almam gerekliydi. Ama ben daha hiçbiri ortada yokken onunla öpüşmüştüm. Hatta öpüşmemiş sadece öpmüştüm, çünkü karşılık vermemişti.

Utançtan yerin dibine girerken şuan buradan uzaklaşmam gerekiyordu ama ben bunu yapmak istemiyordum. Onun kokusu, dokunuşu, sarılışı bana rahatlatıcı gibi geliyordu ve şuan en çok da bunlara ihtiyacım vardı.

Cidden daha demin hüngür hüngür ağlayan ben miydim?

Bendim...

Alnımı boynuna bastırarak kendimi gizlemek isterken bi eliyle çenemi kavrayıp yukarıya çekti ve yeşil gözleriyle çikolata rengi gözlerimi kurcalamaya başladı. Şuan gözlerinde merak, şaşkınlık, kördüğüm ne arasam vardı.

Bakışlarımı kaçırmaya çalışırken bunu deniyor ama yapamıyordum. Gözlerinde tutuklu kalmıştım.

Mona Lisa tablosu gibi birçok duyguyu bir arada bulunduran yüzünde dudakları gerilerek tebessüm oluştuğunda kaşlarını çatmış gözlerime bir anlam taşıyarak bakıyordu. İstemsizce gergin olduğumdan kuruyan dudaklarımı ıslattığımda gözleri dudaklarıma kaydı ve üzerime doğru eğilip dudaklarını bana bastırarak bu sefer de o öpücüğümüzü başlatmış oldu.

Kalbim sanki hiç olmayacağı kadar özgür, ruhum hiç olmadığı kadar mutluydu. Bu da ona karşı bir şeyler hissettiğim anlamına mı gelirdi? Sonuçta amacım sevdiğim için öpmek değildi. Hakikaten ben neden öpüşmüştüm. Canım çekti öptüm olayı değildi bu, beni ona çeken bir şeyler vardı.

Dudaklarını aralayıp nefesini suratıma vererek güldü. Dilinin ucunu dudağıma sürerek ısırdığında gözlerimi sıkı sıkı yumdum. Sanki daha da fazlasını istiyor gibi beni sertçe öpmeye devam etti. Yanlış zamanda yaptığım yanlış bir atak mıydı bu?