Urodzona w dynastii Piastów, poprzez małżeństwo, należąca do rosnącej w siłę dynastii Andegawenów. Miała być tylko pięknym tłem, a została najbardziej wpływową i samodzielną królową swoich czasów. Kobietą sprawującą realną władzę podczas rządów swoj...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Kraków, wzgórze wawelskie, 1314 r.
Cierpienie po stracie najstarszego syna i brata z wolna ustępowało, pozostawiając po sobie, jednak gryzące uczucie niesprawiedliwości. Pustka wykrojona w sercach nadal wypełniona była goryczą i towarzyszyć rodzinie miała zapewne już do końca ich żywota.
W tak smutnym czasie na zamek dotarły i napawające radością wieści. Najstarsza córka książęcej pary, Kunegunda, przed czteroma laty wydana za świdnickiego księcia powiła drugie dziecko, tym razem dziewczynkę. Nader dziwił fakt, iż nadano jej imię wyjątkowe i rzadko spotykane, Konstancja, oznaczające ponoć coś niezmiennego i stałego, co na swój sposób mogło zostać krzepiąco interpretowane przez krakowską rodzinę. Wszak uważało się w kręgach mieszczaństwa, iż urodzenie dziewczynki, choć tak nieczęsto pożądane przez ojców, miało stanowić dobry znak, zwiastun pokoju.
Aczkolwiek w tym przypadku, nic na pokój nie wskazywało. Z początkiem Anno Domini 1314, Władysław Łokietek na nowo objeżdżał podległe mu ziemie, a wrogi Jan Luksemburski rozpatrywał szanse na objęcie niemieckiego tronu. Ten drugi podążył wnet na wybory króla do Frankfurtu nad Menem, jednakże elektorzy w obawie przed zbyt silnym kandydatem, stwierdzili, iż jest on za młody na władcę Rzeszy. W tejże sytuacji głos swój oddał on na Ludwika Wittelsbacha, który w podzięce zobowiązał się mu zapłacić dziesięć tysięcy grzywien srebra. Największym konkurentem zaś Bawarczyka do tronu był Fryderyk Habsburg, który doczekał się wsparcia węgierskiego króla, Karola Roberta, zwanego również w Italii, Carobertem. Jednakowoż Andegawen nieposiadający prawa głosu w wyborach, nie mógł w realny sposób przyczynić się do usadzenia go na tronie.
Na tle zdarzeń wzrosło nieśmiałe przypuszczenie Łokietka, iż to właśnie Karol Robert, stanowiłby najlepszy materiał na sojusznika. Pałał równie dużą niechęcią do czeskiego króla, którego teścia przepędził z węgierskiego tronu, doczekawszy się prawidłowej, bo trzeciej już koronacji. Z dodatkowymi wręcz wyjątkowymi względami u papieża, stanowił niezwykle trwały i sprawdzony element na wojennej planszy. Napływające również z zachodniej granicy niepokojące wieści po koronacji Bawarczyka, ujawniające groźne jego przymierze z czeskim królem, zmusiły krakowskiego władcę do wzmożonej czujności.
~~~~~~
Siedząc na skraju łoża, trzymał nadgarstki księżnej, zawieszone na szyi. Małżonka Łokietka wydawała się jego największą podporą. Siedząc za mężem, jak dobry anioł próbowała dodać mu otuchy i doradzić w razie konieczności. Od kilku tygodni chwiejna sytuacja nie przestawała go trapić, co oddziaływało na jego samopoczucie, nad czym próbowała czuwać, aby nie podupadł na zdrowiu w tak ważnym momencie.
