Urodzona w dynastii Piastów, poprzez małżeństwo, należąca do rosnącej w siłę dynastii Andegawenów. Miała być tylko pięknym tłem, a została najbardziej wpływową i samodzielną królową swoich czasów. Kobietą sprawującą realną władzę podczas rządów swoj...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Przypadkowo osiągnęła swój podświadomy cel. Karol po kłótni z młodą żoną cały wieczór rozmyślał nad tym, jak ugasić jej gniew. Bądź co bądź potrzebował jej do przedłużenia dynastii, ale nie w tak okrutny sposób. Rozmyślając o niej przy kominku, doszedł do gorzkiego wniosku. Towarzyszyła mu od ponad czterech niedziel, a tak mało o niej wiedział, właściwie nic nie wiedział o swej partnerce.
— Zoltánie!
Równolegle z wezwaniem, sługa otworzył drzwi i pochylił się, czekając na wskazówki.
— Masz znaleźć osobę, która będzie moimi oczami i uszami pośród dworu królowej. A jeśli nie, sam masz się nią stać — rzekł, wskazując na sługę palcem.
— Panie. — Z niewidzialnym dla króla półuśmiechem, pokłonił się, kładąc rękę na piersi. — Czy mam wywiedzieć się czegoś szczególnego o królowej?
Uniósł bystro brwi i utkwił wzrok w zamyślonym obliczu Andegawena. W środku pękał z dumy, wiedział, że to poniekąd dzięki niemu król zmienił swoje postępowanie. Martwił się jednak, czy na długo starczy mu cierpliwości do coraz częściej usposabiającej niepokorny charakter młodej żony.
— Dowiedz się, co królowa lubi i jakie ma zamiłowanie — rzucając spojrzenie za okno, posępnie dodał — o ile jakieś w ogóle ma... Teraz zostaw mnie już samego.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Poranek był niezwykle pogodny, choć natura jaśniała od rosy po nocnej burzy. Piastówna zajmowała siedzisko na szerokim parapecie okna, było to wszak jej ulubione miejsce w alkowie. Podkurczając nogi, obserwowała królewskie ogrody. Nadal wspominała bolesną rozmowę z małżonkiem, obawiając się każdego szmeru za drzwiami. Poprzedniego dnia zatraciła się w swym gniewie, koniec końców nie wiedząc, jak zareagował na ten wybuch Karol. Ledwie pamiętała swój chyży powrót do komnaty. Nigdy wcześniej tak szybko nie przebierała nogami, jak wtedy, gdy czuła na swych plecach oddech rozwścieczonego monarchy.
