SOPHIE (TAMAMLANDI)

BÖLÜM 19

Yapılan oyları da iyi dilek olarak düşünüp, herkese teşekkür ederim!! Ameliyat çok iyi geçti ve koca bebek şuan yanımda bilgisayar oynuyor :D bu mutlulukla güzel bir bölüm hazırlıyorum sizlere. İyi okumalar..

Üstümü giyindikten sonra hamamdan çıktım ve odama geçip saçımı, bana olduğumdan daha sert bir mizaç veren bir şekilde boynumun hizasından topladım.  Aynadaki aksime son kez baktıktan sonra Zeyneb Asime'nin yanına gidip hayırlı dileklerimi sunmak için neler diyebileceğimi düşünmeye başladım. Allah analı babalı büyütsün? Hayır. Tamam o küçük sabi masumdu belki de ama ileride bana düşman olacağını, validesinin fitnelemeleriyle benim karşımda duracağını çok iyi biliyordum ve Safiyem gibi onunda baba sevgisi olmaksızın yetişmesini istiyordum. Biraz zalimceydi ama kendime engel olamıyordum. Upuzun bir ömrü olur inşallah? Evet, upusun bir ömrü olabilirdi ama benden ve ailemden uzak olmak şartı ile. Ki buna pek ihtimal vermiyordum. Ardından yan odaya geçtim ve Safiye'nin pencereden dışarı bakıyor olduğunu gördüm. Benim içeri girmemi duyar duymaz, bana dönmüş ve bir anda onu kucağımda buluvermiştim. Kokusunu içime çektim. "Kızım..." başının arkasından tutup omzuma bastırdım ve boynuna öpücükler kondurmaya başladım. Kucağımdan kahkahalar eşliğinde inmeye çalışıyordu ama müsade etmiyordum. "Gel" dedim öpücüklerimi keserek. "Seni biriyle tanıştırmak istiyorum"

Zeyneb Asime'nin odasının kapısında beklerken Safiye'yi kucağımdan aşağıya indirdim ve düşmesin diye elini sıkıca kavradım. Kapı açılır açılmaz burnuma Safiye'nin küçükkenki kokusu doldu. Özlemiştim bu kokuyu. Hep cennet kadar güzel koktuğunu düşünürdüm bebeklerin. Cennet kadar temiz, saf, masum ve güzel. "Hünkayıımmm" elini ne kadar sıkı tutsamda birden kurtulmayı başardı ve yaşının izin verdiği kadarıyla koşmaya başladı. "Safiye düşeceks-" Hünkarın son anda atılıp Safiye'yi tutmasıyla sözüm yarıda kesilmişti. "Safiyem" Hünkar kızımın yanaklarına öpücükler kondurduktan sonra döndüm ve Zeyneb Asime'ye baktım. Yatağında uzanmış, siyah saçları dağınık, gelişi güzel bir şekilde toplanmış, göğsüne kadar çekilen yorganın izin verdiği kadarıyla kırmızı bir gecelik giymiş bir şekilde yanında beyaz çarşafa sıkıca sarılmış bebeğini izliyordu. Ne Safiye'ye, ne kocasına ne de bana bakıyordu. "İnşallah kendisi kadar bahtı da güzel olur minik sultanın" dedim yüzüme kocaman bir gülümseme katarak. "Amin" dedi en sonunda bana dönen yeşil gözlerin sahibi. Bakışları uykusuz geçirdiği gecenin kanıtı olarak yorgundu ve dikkatli bakınca yüzünde bir gülümseme olduğunu fark ettim. Anlam verememiştim. Zeyneb Asime daha demin bana gülümsemiş miydi? Bu aynı güneşin batıdan doğup, doğudan batması kadar imkansızdı. "Seni kız kardeşinle tanıştırayım" dedi hünkar. Kardeşinle... Hünkar kucağında tuttuğu kızımı, bebeği görmesi için biraz eğmişti ve Safiye'yi izliyordu. Demek Safiye'yi, kendi kızının kardeşi olarak görüyordu. Başka analardan doğma ama aynı babadan gibi. Gülümsemeden edemedim. Hünkar ile bakışlarımız birbiriyle buluştu. Yüzündeki gülümseme büyüdükçe, benimde gülümsememin büyüdüğünü fark ettim.

Güneşin batmaya başlamasıyla bulutlar alev gibi görünüyordu. Sarı, kırmızı ve turuncunun ahenkle boyadığı bulutlar, yavaş yavaş hareket ederek güneşi iyice yok etmeye çalışıyorlardı. "Sizi dairenize bırakayım" dedi kalbimin delicesine atmasını sağlayan o tok ses. Hünkara döndüğümde oturduğum sedirin karşısında duran yatağın ucunda oturmuş, kucağında uyuya kalan kızımı tutuyordu. Arkasında uzanan Zeyneb Asime'ye baktığımda çoktan uyuduğunu fark ettim. Başımla onayladım gülümseyerek. Bu geceyi onunla geçirmek istiyordum ama biliyordum ki bu imkansızdı. Hasekisi yeni doğum yapmıştı ve ilgiye ihtiyacı vardı. Adetlere göre hasekisine yakın bir yerde geçirmesi gerekiyordu gecesini. Yerimden yavaşça kalktım ve Safiye'yi almak için onlara yaklaştım. "Ben hallederim" dedi kucağında uyuyan kızımı uyandırmamak için yavaşça kalkarak. Bir şey demeden kapıya yöneldim ve rahatça geçmesi için kapıyı açtım. Mumlarla aydınlatılmış koridorda onun arkasından yürüyordum. Kızımı kendi kızı gibi görmesi, ona öyle davranması o kadar çok hoşuma gidiyordu ki. Ona babalık yapıyordu. Hiçbir zaman bir hünkar gibi araya mesafe koymamış, kız çocuğu olmasına rağmen kendi şehzadelerinden ayırt etmemişti. Bazen bunun yanlış olduğunu düşünüyordum. Ahmet'i özlediğim ve ona inanmak istediğim zamanlarda, hünkara kızıyordum. Safiye, Ahmet'in kızıydı ama Ahmet'e babalık yapma konusunda izin vermemişti. Belki Ahmet'e inansaydı... inanmak? Ben bile Ahmet'e inanmamıştım. Neden koskoca hünkar inanacaktı ki?

Dairemin önüne geldiğimizde kapıda duran kızlar hünkarı görür görmez yerlere kadar eğildiler. Hünkarın dikkatini çekebilmek için kaçamak bakışlar atarak kapıyı açtılar. Ama hünkar hiçbirine göz ucuyla dahi bakmadan içeriye girdi. Arkasından içeriye girip, kapıyı kapattım. Hiçbir şey söylemeden yan odaya geçti. Bende onu o sırada kapının eşiğinden izlemeye başladım. Safiye'yi yavaşça beşiğine koydu ve saçlarını okşadı. Üzerine yorganı örterek alnına öpücük kondurdu. Doğrulup odadan çıkmak için döndü ve o an bakışlarımız tekrar buluştu. Geçmesi için iki üç adım geriledim. Bana doğru yaklaştı ve arkasından kapıyı kapattı. "Sophie..." dedi fısıltıyla. Elini yanağımda hissettim. Başımı avcuna daha çok yasladım ve gülümseyerek ona baktım. "Çok güzel bir kız, inşallah ömrü de kendisi kadar güzel olur" dedim tekrardan. "Amin" dedi gülümseyerek. "Bugün ne fark ettim biliyor musun?" Elini elimde hissettim ve yatağa doğru yürümeye başladık. "Ne fark ettin?" Dedim yatağın ucuna otururken. "Safiye'yi kendi kızım gibi seviyorum biliyorsun. Onun yeri bende çok ayrı. O benim ilk göz ağrım, ilk kızım, ilk neşem" duyduklarım karşısında gülümsemeden edemedim. "Lâkin..." gülümsememin kaybolduğunu hissettim. Demek ki Safiye'yi kendi kızı gibi sevmiyordu. Belki çok seviyordu ama kendi kanından olarak görmüyordu. "Benim çocuğuma gebe kalmanı, gebeyken benim yanımda uyumanı, gebe olduğunu ilk bana söylemeni istiyorum. Ben, seninle benim, yani bizim de bir çocuğumuzun olmasını istiyorum. "

Biraz kısa bir bölüm oldu ama sizi daha fazla bekletmek istemedim canlar. Umarım bana fazla kızmamışsınızdır :) benim biraz koca bebekle ilgilenmem gerekiyor, ama size söz, yeni bölümü en en en yakın zamanda yazacağım. Seviliyorsunuz :* ♡ ♡ ♡ ♡