ECNADEYN

SİNEMA

Adamlardan birini hemen tanımıştım. Klaus!
Adamın da az önceki adam olduğunu anlayınca koşarak yanlarına gittim.

"Nerina, arabaya git ve beni bekle!"

" Hayır! Rahat bırak adamı!"

"Onun kim olduğunu bilmiyorsun ne yaptığını bilmiyorsun!"

Çok hızlı bir şekilde kelimenin tam anlamıyla yerden yere attı ve karnına sert bir tekme ile vurdu.

"Neler yakmayı planladığını bilmiyorsun!"

Elleriyle boğazını tuttu ve diziyle karnına bastırıp kan kusmasını izledi. Gerçekten izledi.

"Bırak dedim sana! Sen kendini ne  sanıyorsun! Polis mi hakim mi?!"

Durması için tuttuğum bileklerini geri çekip elimi itti.

"Benim bildiklerimi bilseydin bunu yapmazdın!"

O giderken adamın yaşadığından emin olup acil yardımı aradım ve arabaya döndüm.

"Bu da neydi?! Neden yaptın ki?"

"O adam bir sapık!"

"O an zihninden geçenler için adamı etiketleyemezsin!"

"Zihninden geçirmek istemek demektir ve istemek ise yapmak!"

" Ne geçti aklından? Adaleti sağlamak mı?"

" İnan bana ben adaleti sağladığımda onun türü nefes almıyor!"

Bu hali biraz korkutsa da kalp atışımı sakin tutmayı başarmıştım.

" Lütfen eve gidelim. "

" Belki kalıp yardım etmek istersin! "

" Seni bu kadar sinirlendiren şey ne klaus? "

" Adamın senin hakkında acı dolu fantezileri vardı yeterince açık mı? "

" Eve gitmek istiyorum. "

" Rahatsız mı oldun birde bunları sürekli duyduğunu düşün!"

"Benim suçum değildi!"

Eve geldiğimizde Klaus hemen odasına geçmişti bende kıyafetlerimi değiştirdim ama oda da kalamıyordum nereye baksam o adam vardı. Klausun yanına gitmeyi çok istesemde nasıl bir tepki ile karşılaşacağımı bilmiyorum TV açıp en geniş koltuğa uzandım.

Kendimi rahatlıktan doğan bir rahatsızlığa itmiştim. Gözlerin kapanmadan önce mırıldandığım şarkının klausun söylediği şarkı olduğunu anlayınca gülümsedim.

-----

Uyandığımda yaptığım ilk şey gözlerimi acıyan güneş ışını engellemek için kendimi Klaus'un başımın altındaki koluna gömdüm sanki günlerdir uyumuş gibiydim. Klaus'un koluna mı?! Ben dün gece nerde yatmıştım? Koltukta. Evet bundan emindim. O zaman Klaus benim yanıma gelmiş olmalıydı.

"Kalp krizimi geçireceksin?"

Klaus'un sesiyle doğruldum. Açıklama istermiş gibi bakıyordu.

"Klaus neden buradasın?"

" Çünkü burası benim odam hayatım"

Gözlerimi yavaşça odada gezdirdim burası kesinlikle salon değildi ve bende koltukta değildim.

" Klaus ben neden burdayım?!"

" Ciddi olamazsın, hatırlamıyor musun?"

"Neyi hatırlamam gerektiğini daha açık söyler misin?"