ECNADEYN

Kırgın Çiçek

"Nerina, ne olduğunu açıklar mısın?" sakinleşmek için ellerimi koltuğa dayadım.

"Ben... Kabus görmüştüm. Kabus gördüğümü sanıyordum. Oda da kız çocuğu vardı... Kahkaha sesleri geliyordu" O kadar hızlı ve bir o kadar donuk anlatmıştım ki.

"Nerina sakinleş ben yanındayım. Yavaş yavaş anlat bana"

Klaus'a her şeyi anlatmam orda yaşamadığım korkuyu yaşatmıştı. Anlatma bittiğinde yüzünde  sadece öfke ve nefret vardı.

"Cadı işlerinden biri Nerina artık korkmana gerek yok" masanın üstündeki korkunç resmi parçalıyıp avuç içine aldı.

"Neden bana bunu yapmak istesinler ki?"

"Eğlence için bile yapabilirler, merak etme bu kabusların yakında çaresine bakarım"

"O küçük kızın canavar diye kimden bahsettiğini biliyor musun?" en çok merak ettiğim şey buydu. Çünkü bu onun bana ilk tanımlanması değildi.

"Evet"

"Kim?"

"Uzun zamandır kimsenin görmediği biri Nerina inan bana tanışmak istemezsin şimdi konuyu kapatalım" Bunun gizli bir emir olduğunun farkındayım. Üstelemeden onayladım.

"Senin günün nasıldı?" Alexandre'dan ve olanlardan haberi var mıydı öğrenmek istiyordum.

"Normaldi. Çocuklar aradı mı?"

"Hayır, seni?"

"Hayır. Ama öğreniriz" yanıma oturup kayıtlı olmayan bir numaraya okuyamadığım mesaj atıp elini karnımda gezdirdi. "2 3 saat sonra burda olurlar" sessizce başımı salladım.

"Klaus söz verdiğin gün geldi hatırlıyor musun?"

"Unuttuğunu düşünüp sevinmiştim"

"Hayır, bekliyorum" koltuğun başlığına sırtımı dayayıp ayaklarımı onun dizine koydum. Böylece yüzündeki ifadeleri görebilirdim.

"Sen sorarak başka bakalım"

Klasik kaçma hareketi. Anlatmak istediği şeyi en ince ayrıntısına kadar anlatırdı ama şimdi konuşmak istemediği bile her hareketinden belliydi.

"Pekala ameliyat izin var mı?" dönüp benimle dalga  geçmemek için kendisini zor tuttuğu belliydi ama madem o konuya girmek istemiyordu bende kendi başıma konuya girmeye çalışırım.

"Vampir olduğum için ameliyata hiç gerek olmadı hayatım"

"Evet ama... Bekle kaç yaşında vampire dönüştün?"

"27"bu zamana kadar bunu sormak neden hiç aklıma gelmedi acaba. Lafı dolandırmadan söylediği için devam ettim.

" Nasıl dönüştün? "

"Kendi isteğimle" ucu açık bir cevap. Bu soruyu ertele demekti.

"Dizlerinde çocukluktan hatıra bir yara izin duruyor mu hala?"

"Vampire dönüştüğünde öncekilerde kaybolur ama yerini hatırladığım yara tam buradaydı" dizinin hemen üstüne eliyle hafifçe vurdu. "Babamla ağaca tırmanırdık üç yaşında falandım sanırım bir gün o olmadan çıktım ve inmeye çalışırken düştüm. Ondan sonra babam beni hiç yalnız bırakmadı her ağaca çıktığımda peşimden gelirdi" ailesinden bahsederken sadece babasına sesi şefkat dolu oluyordu.

Çocukluğu hakkında daha fazla anısını dinlemek istiyorum.

"Kırmızı başlıklı kızı okudun mu, bisikletin ne renkti?"