ECNADEYN

Banliyö

"Bugün kimse kimseyle buluşmayacak! "

"Bu mecbur mu?"

Cassie'nin sosyal olamama sorununu çözmenin tek yolu bebek adımlarıyla başlamaktı ama ben daha bugünü birlikte geçirme fikrini söylemeden Nim ve Louis kendi planlarını çoktan yapmışlardı.

"Hayır Nim ben sadece bugünü hep beraber geçireceğimizi söylüyorum" destek olması için Klaus'a baktım ama o da diğerleri gibi kendi planının bozulmasını istemiyordu.

"Anne bunu yarın yapabiliriz ama bugün ödev için okulda olmam lazım" Nim elindeki kağıtları bana uzatıp incelememi bekledi. Sıkıntıyla kağıtları çantasına koydum.

"Pekala sen okula git ama siz benimle geliyorsunuz"

"Anne benim kız arkadaşımla planım var... üzgünüm"

"Yarına ertele Louis!"

"Bu zaten bugüne ertelenmiş buluşma tıpkı sevgili ablamın ödevi gibi" harika eğitimlerini de aksatıyorlardı.

"O zaman ben Cassie, Ale ve sen geliyorsun Klaus"  Louis beni öpüp dışarı çıkarken Klaus onu durdurdu.

"Buluşmanı okulda yapacağını biliyorsundur umarım evlat"

"Ama..."

"Dışarıda ayrı olmayacaksınız diye söyledim şimdi sevgili ablan aşağıda seni geliyor" itirazına destek için bana bakınca gülümsedim.

"İşlerinizi ertelemenin her zaman bir bedeli vardır"

"Pekala, bedel demişken anne Ale'de benimle geliyor"

"Hayır kesinlikle hayır" Ben ne kadar söylensemde Ale Louis'in kucağına atlayıp bunun için teşekkür etmişti. "Bunu unutmam sizi hainler!" onlar çıkınca geriye umursamadan kitap okuyan Cassie ve kaçmak için bekleyen Klaus ile kaldım.

"Anlaşılan sadece biz kaldık"

"Nerina size eşlik etmek isterdim gerçekten ama birkaç gün işlerden uzak kalmanın verdiği sıkıntılar var ve..." onun lafı daha fazla dolandırmasını beklemek yerine önünden çekildim.

"Tamam Klaus bahanelere gerek yok."

"Sizi seviyorum"

"Bizde baba"

Klaus kapıyı kapattığında ben Cassie'ye bakıyordum. Uzun süre bana bakmadan kitaba odaklandı ama en sonunda sıkıntıyla kapattı.

"Anne benim bir işim yok ama planlarım var." amacım zaten ona bir amaç vermek olduğu için gözlerimin ışıldadığını ben bile farkettim.

"Ne gibi?"

"Merdivenlerden çıkıp, odama girmek ve bitirmek için uğraştığım bu aşırı sıkıcı kitabı okumak"

"Cassie hadi ama... Sadece bir gün sizinle vakit geçirmek istedim ama hepinizin bir bahanesi var!Öyle olsun bakalım."

İlk deneme başarısız.

Odama çıkıp en azından dün anneme verdiğim sözü tutmak için hazırlandım.

....

"Nerina, açıkçası geleceğini düşünmemiştim" annem yarı panik halinde kapıyı arkasına alıp bana sarıldı.

"Uzun hikaye anne ama bir türlü fırsatım olmadı" elimi karnımda gezdirip gülümsedi.

"Doğum yakın gibi duruyor"

"Evet sanırım öyle... Anne içeri geçecek miyiz?" üşüyen kollarımı ellerimle ısıtmaya çalıştım.

"Tabi tabi" kapıdan girerken cama çarpmış gibi canım acımıştı. Düşmemek için anneme tutundum.