ECNADEYN

Arkadaşlar Güzeldir

Denizden eve dönme yolu Nim uyuduğu için sessizdi. Neredeyse varmak üzereydik ama bu sessizlik beni boğmuştu.

"Nim nasıl bu kadar hızlı öğrendi?"

"Yarı vampir çünkü ve uzun süre nefesini tutabiliyor"

"Peki yaşlanması ne zaman duracak 18?

Kısa bir gülümsemeden sonra arabayı durdurdu.

" Vücudu büyümeyi tamamladığında vampir yanı onu sonsuza kadar aynı yaşta tutacak tabi normalde böyle olur ama onda nasıl olacak bilmiyoruz "

Arabadan inip onu kucağına aldı bende kapıyı açtım. Klaus onu odasına yatırırken bende kıyafetimi değiştirip yatağa girdim. Sanırım boğulmaya yaklaşmak bedeni fazlasıyla yoruyormuş. Gözlerim kendi kendine kapanırken belimde hissettiğim bana göre soğuk el ile kendimi geriye doğru yasladım.

Klaus belimde tuttuğu elini bileğime indirdiğinde ordaki morluklar sızlamıştı.

"Özür dilerim"

"Sorun değil"

"Seni incitmekten nefret ediyorum"

Yüzümü ona döndüğümde gözlerinin dolu olduğunu gördüm elimi göğsünden destekleyip çenesine koydum.

"Bence zevk alıyorsun"

Ben güldüğümde o da gülmüştü.

"Beni affedebilecek misin?"

"Bir masal anlatırsan neden olmasın? Ama eskilerden bir masal senin çocukluğundan"

Beni biraz daha sıkarak iyice kendine çekti ve büyük ihtimalle 3 cümle sonrasında uyuyacağım masala başladı.

.....

Günler ve aylar bu şekilde ilerlemişti. Ve yakında minik kızım doğalı bir yıl olmak üzereydi. Artık 5 yaşında gibi görünüyordu. Ve geçenlerde bir melez bebeğin doğduğunu öğrenmiştik, annesi doğumda ölmüştü ama vampire dönüştürülmüş. Nim için verilecek doğum günü partisine o aile de davetliydi.

"Hayatım neyi düşünüyorsun?"

Klaus ellerini belime sarıp kendine çekti. Burnu kulağıma değdikçe içimi gıdıklıyordu.

"Hiçbir şey, öyle bakıyordum"

Belimden kendine doğru çekip dudaklarımı öptü. İlk başta geri çekileceğimi sanmıştı ama çekilmek istemiyordum. Yukarı zıpladığımda beni tutup kaldırdı ve bende bacaklarımı beline sardım.
Sırtım duvara değdiğinde ben onun gömleğini çıkarmaya çalışırken o da elini çoktan tişörtümün içine sokmuştu.

"Anne! Baba! Neredesiniz!"

Nim'in sesi kulaklarımıza dolduğunda onun henüz odaya girmediğini biliyorduk ama kapıya baktığımızda Emmet'ı kucağında gözlerini kapattığı Nim ile görmek beklediğimiz bir şey değildi.

"Tanrım!"

Klaus beni bırakır bırakmaz odanın görünmeyen yerine kaçmıştım.

"Sevgili kardeşim kapı denen şeyin ne olduğunu biliyor musun?"

"Evet yüzyılın icadı ve bulunduğun yerden kapatılabiliyor "

Harika biz kapıyı kapatmayı unutmuştuk. Yanaklarım yine kırmızının tonlarında kendisine renk beğenirken ben hala saklanıyordum.

"Baba bugün amcamla dışarı çıkabilir miyim?"

"Tabiki tatlım ama geç kalmak yok"

Ben Kabul etmemesi için kaç göz yaparken onlar çoktan gitmişti.