Παλεύοντας να σε κρατήσω

Chapter 4

Υπάρχει ένα χάος στη Στέγη ως συνήθως όταν μπαίνω από την πόρτα.

Περνάω πάνω από έξι τσάντες που είναι πεταμένες μπροστά στην είσοδο.

Ακούω την Top 20 μουσική να έρχεται από το ένα δωμάτιο, και την αρχή ενός καβγά να έρχεται από το άλλο καθώς περνάω από τον διάδρομο στο δρόμο μου για το κέντρο του σπιτιού.

Ακούω τον ήχο από το γάντι του μπέιζμπολ να έρχεται από τα ανοιχτά παράθυρα στο πίσω μέρος του σπιτιού, και ξέρω ότι ο Κάιλ και ο Ρίκυ είναι στη μέση του συνηθισμένου τους αγώνα.

Από στιγμή σε στιγμή, ο ένας από αυτούς θα παραπονιέται ότι ο άλλος έχει φριχτό στόχο. Θα μαλώσουν και μετά θα προχωρήσουν στην επόμενη δραστηριότητα, παίζοντας με τα Playstation τους ή θα συναγωνίζονται στο baseball στο Wii.

Μπαίνω στο μεγάλο δωμάτιο και ακούω τον Σκούτερ να γελάει καθώς κάθεται στον καναπέ δίπλα από τον συνάδελφο σύμβουλο, τον Τζάκσον, και διαφωνούν για τα θετικά του Spiderman εναντίον του Batman.

Το μεγάλο δωμάτιο είναι ένας κοινός χώρος της Στέγης, που συνδυάζει την κουζίνα με ένα μεγάλο σαλόνι. Μεγάλα παράθυρα ανοίγονται στην αυλή όπου βλέπω τα αγόρια να παίζουν κυνηγητό.

Το δωμάτιο έχει καναπέδες στη μια μεριά που σχηματίζουν ένα U γύρω από τη μικρή βιβλιοθήκη, ενώ η άλλη μεριά έχει ένα ξύλινο τραπέζι, αυτή τη στιγμή γεμάτο με από ότι φαίνεται ημιτελή μαθήματα.

Τα έπιπλα σε γήινα χρώματα δεν είναι ούτε καινούρια, ούτε παλιά, αλλά λίγο φθαρμένα και χρησιμοποιημένα.

"Γεια σας, παιδιά." λέω καθώς βάζω την τσάντα μου στον πάγκο της κουζίνας, κοιτώντας την κατάσταση του βραδινού στις δύο μεγάλες γάστρες στον πάγκο.

Ακούω διάφορες εκδοχές του "Γεια σου, Ράιλι." ως απάντηση.

Ο Τζάκσον κοιτάει από τον καναπέ, τα καστανά του μάτια γεμάτα χιούμορ από τον διάλογο του με τον οχτάχρονο Σκούτερ, και χαμογελάει.

"Κάναμε ένα διάλειμμα από το διάβασμα. Θα το τελειώσουν πριν να είναι έτοιμο το βραδινό."

Σηκώνω το καπάκι της γάστρας και ανακατεύω το φαγητό που φαίνεται να είναι ψητό κατσαρόλας με λαχανικά. Το στομάχι μου γουργουρίζει, θυμίζοντάς μου ότι δούλευα την ώρα του μεσημεριανού σήμερα στα γραφεία της εταιρείας.

"Μυρίζει ωραία." λέω, χτυπώντας το χέρι του Σέιν καθώς απλώνει να πιάσει ένα κομμάτι από τις φρεσκοψημένες φέτες ψωμιού που βρίσκονται στο ταψί πάνω από τον φούρνο, "Μακριά τα χέρια σου. Αυτά είναι για το βραδινό. Πήγαινε πάρε ένα φρούτο αν πεινάς."