Παλεύοντας να σε κρατήσω

Chapter 43

Για καλή μας τύχη, επιστρέφουμε στην εκδήλωση αμέσως μετά την ανακοίνωση του δείπνου.

Ο Άλεξ με οδηγεί στο καθορισμένο τραπέζι μας την ώρα που κάθονται και οι άλλοι χορηγοί.

Τραβάει την καρέκλα μου και βγάζει το σακάκι του από τους ώμους μου, τοποθετώντας το στο πίσω μέρος της καρέκλας.

Βλέπω το λάγνο μειδίαμα στο πρόσωπό του ενώ κουνάει το κεφάλι του πριν σκύψει και ψιθυρίσει.

"Τα καταφέραμε."

Δεν μπορώ να συγκρατήσω το γέλιο που αναβλύζει από την σκέψη.

Κατά τη διάρκεια του δείπνου βλέπω τον Άλεξ να αλληλεπιδρά με τους άλλους καλεσμένους στο τραπέζι, προασπίζοντας τους διάφορους σκοπούς του και απαντώντας ταυτόχρονα σε ερωτήσεις σχετικά με τον επερχόμενο αγώνα του.

Οι μεγαλύτερες γυναίκες στο τραπέζι είναι γοητευμένες από αυτόν, και οι άντρες ζηλεύουν την καλή εμφάνιση και τον τρόπο ζωής του.

Είναι ένας απίστευτος συνδυασμός αντιφάσεων. Συναισθηματικά κλειστός και απομονωμένος, αλλά ταυτόχρονα τόσο ανοιχτός και δοτικός σχετικά με τους σκοπούς για τους οποίους νοιάζεται.

Είναι αλαζόνας και υπερβολικά σίγουρος, αλλά έχει μία ήσυχη διακριτική ευαισθησία από την οποία έχω πάρει μία γεύση όταν δεν κλείνεται στον εαυτό του.

Μπορεί να συναναστραφεί με τον πιο πλούσιο σε αυτή την αίθουσα και επίσης να καταλάβει ένα επτάχρονο αγόρι με τραύματα και τις ανάγκες του.

Είναι θρασύς και επιθετικός, αλλά συμπονετικός και ενδιαφέρεται για τους άλλους. Και, Θεέ μου, ο άνθρωπος μπορεί να με εξοργίσει τη μία στιγμή και μετά να κάνει τα πόδια μου να τρέμουν την επόμενη.

Χαμογελάω για τα μανικετόκουμπα με τις σημαίες τερματισμού και ξέρω ότι μόνο ο Άλεξ θα μπορούσε να ξεφύγει κάνοντας ένα τόσο καινοτόμο στοιχείο να φαίνεται εκλεπτυσμένο και κομψό.

Αλλά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, βρίσκω τον εαυτό μου να κοιτάζει τα χέρια του και αναρωτιέμαι τι έχουν που βρίσκω τόσο απίστευτα σέξι.

Παρακολουθώ τις άκρες των δακτύλων του να παίζουν αδιάφορα με τον κορμό του ποτηριού του.

Το μυαλό μου περιπλανιέται σε αυτά τα δάχτυλα και την επιδέξια μαεστρία τους σε άλλα πράγματα.

Όταν κοιτάζω πάνω ο Άλεξ με παρακολουθεί, με ένα διασκεδαστικό βλέμμα στα μάτια του, και καταλαβαίνω πως ξέρει ότι οι σκέψεις μου είναι κάθε άλλο παρά αθώες.