Παλεύοντας να σε κρατήσω

Chapter 9

Σκαλίζω με τα δάχτυλά μου την άμμο που είναι ακόμη ζεστή από τις αχτίδες του ήλιου. Τρίβω τα δάχτυλά μου μπρος πίσω, λατρεύοντας την αίσθηση.

Ακούω τον Άλεξ να κινείται δίπλα μου πριν ακούσω την χάρτινη σακούλα του ντελικατέσεν να θροΐζει.

Γυρίζω και τον βλέπω τεντωμένο στην κουβέρτα, να βγάζει δύο τυλιγμένα brownies από τη σακούλα. Κάθεται πάλι δίπλα μου, σταυρώνοντας τα πόδια του σαν παιδί του νηπιαγωγείου. Κρατάει μια συσκευασία ανάμεσά μας.

"Η θεραπεία για όλες τις συμφορές." λέει δίνοντάς μου το.

Τα δάχτυλά μας χαϊδεύονται καθώς παίρνω το brownie από αυτόν, το άγγιγμά του είναι ευχάριστο.

"Σκέφτηκες τα πάντα σε αυτό το ραντεβού των εικοσιπέντε χιλιάδων δολαρίων, ε; Ακόμη και γλυκό." τον πειράζω ανοίγοντας την συσκευασία μου.

Με παρακολουθεί ενώ παίρνω την πρώτη μου μπουκιά, η σοκολάτα είναι πεντανόστιμη και με κάνει να ρολάρω τα μάτια μου με εκτίμηση, και να βογκάω από έκσταση.

Αυτός είναι ο τρόπος να μπεις στην καρδιά μου.

Κοιτάζω από το brownie στον Άλεξ, έχει ένα μαγεμένο βλέμμα στο πρόσωπό του.

"Έχεις ιδέα πόσο γαμημένα σέξι είσαι τώρα;" η φωνή του είναι άγρια, βασανισμένη ακόμα.

Σταματάω να μασάω στο σχόλιό του. Πως μπορεί να κάνει τόσο απλές λέξεις να είναι τόσο μαγευτικές τις πιο παράξενες στιγμές; Η ειλικρίνεια στη φωνή του με αποσυντονίζει.

Καθόμαστε απλά εκεί, λίγα μέτρα χωριστά σε μια κουβέρτα στην παραλία, και κοιτάμε ο ένας τον άλλον.

Χωρίς προφάσεις. Χωρίς κοινό. Χωρίς προσδοκίες.

Οι σιωπηρές λέξεις που ρέουν ανάμεσά μας είναι τόσο ισχυρές που φοβάμαι να ανοιγοκλείσω τα μάτια, φοβάμαι να κουνηθώ, φοβάμαι να μιλήσω για να μην χαλάσω τη στιγμή.

Βλέπω τον αληθινό Άλεξ Ντόναβαν - την χωρίς μάσκα εκδοχή του με μία ευαισθησία που με κάνει να θέλω να τεντωθώ και να πάρω όλο τον πόνο που συχνά τρεμοπαίζει μέσα σε αυτά τα πράσινα μάτια και να καλυτερέψω τα πράγματα.

Να του δείξω ότι η αγάπη και η δέσμευση είναι εφικτές χωρίς επιπλοκές. Ότι αυτό είναι αληθινό και αγνό και πολύ πιο ισχυρό από ότι φαντάζεται όταν δημιουργείται και μοιράζεται μεταξύ δύο ανθρώπων.

Νιώθω έναν φανταστικό πόνο στην καρδιά μου καθώς ένα μικρό κομμάτι σκίζεται, χάνεται για πάντα με τον Άλεξ αυτή τη στιγμή.